Żywność ultraprzetworzona wiąże się ze zwiększonym ryzykiem sarkopenii

W przekrojowym badaniu opublikowanym w czasopiśmie Granice w żywieniu, Naukowcy z Chin zbadali możliwy związek między masą mięśniową a spożyciem ultraprzetworzonej żywności (UPF) wśród dorosłych w USA. Odkryli, że spożycie UPF było liniowo powiązane z ryzykiem małej masy mięśniowej u dorosłych, co wskazywało, że spożycie UPF jest potencjalnym czynnikiem ryzyka atrofii mięśni.

Pobyt: Spożywanie ultraprzetworzonej żywności wiąże się ze zmniejszeniem masy mięśniowej u dorosłych w młodym i średnim wieku: badanie przekrojowe przeprowadzone przez NHANESy

tło

UPF to produkty spożywcze wytwarzane przemysłowo, które zawierają wysoki poziom cukru, soli, dodatków i niezdrowych tłuszczów. Jak sama nazwa wskazuje, poddawane są kilku rundom przetwarzania w celu poprawy smaku, trwałości i wygody, co skutkuje ich łatwą dostępnością i zwiększoną popularnością w ostatnich latach. UPF często nie mają wartości odżywczej całej żywności i są powiązane z otyłością, cukrzycą typu 2 i chorobami układu krążenia. Dlatego organizacje zdrowia publicznego wzywają do ograniczenia spożycia UPF w celu promowania lepszych wyników zdrowotnych.

Dystrofia mięśniowa, stan związany ze starzeniem się, polega na stopniowym spadku masy i siły mięśni. Chociaż trening oporowy jest kluczową strategią walki z atrofią mięśni, wybory żywieniowe również odgrywają ważną rolę. Wiadomo, że niska masa mięśniowa jest czynnikiem warunkującym wyniki zdrowotne i ryzyko śmiertelności. Dowody sugerują, że na małą masę mięśniową wpływa kilka czynników, w tym historia karmienia piersią, genetyka, masa urodzeniowa, poziom aktywności fizycznej, status społeczno-ekonomiczny, historia chorób i odżywianie.

Nadmierne spożycie UPF wzbudziło obawy o zdrowie mięśni ze względu na zwiększone spożycie dodatków do żywności, niedobory żywieniowe i potencjalny wpływ UPF na mikroflorę jelitową. Dlatego też badacze biorący udział w tym badaniu starali się zbadać związek między spożyciem UPF a masą mięśniową u dorosłych, aby uzyskać wgląd w strategie zapobiegania atrofii mięśni.

O badaniu

W bieżącym badaniu przekrojowym przeanalizowano dane z Narodowego Badania Zdrowia i Żywienia (NHANES). Do badania włączono osoby w wieku 20–59 lat z cykli 2011–2018. Zastosowanie określonych kryteriów włączenia i wykluczenia dało wielkość próby wynoszącą 10 255 osób.

Dane dotyczące diety zebrano na podstawie 24-godzinnych osobistych rozmów o diecie. UPF zidentyfikowano w bazie danych żywności i składników odżywczych do badań dietetycznych (FNDDS) przy użyciu systemu klasyfikacji NOVA. UPF określono ilościowo (jako odsetek całkowitego dziennego spożycia energii/gramy) w kategoriach %kcal i %g.

Każdemu uczestnikowi zmierzono wzrost, masę ciała i wskaźnik masy ciała (BMI). Masę beztłuszczową wyrostka robaczkowego (ALM), substytut masy mięśni szkieletowych, oceniano za pomocą absorpcjometrii rentgenowskiej o podwójnej energii (DXA). Pierwszorzędowym rezultatem było zmniejszenie masy mięśniowej, zdefiniowane jako ALM/BMI <0,512 dla kobiet i <0,789 dla mężczyzn. W analizie wrażliwości uwzględniono zaktualizowane definicje Europejskiej Grupy Roboczej ds. Dystrofii Mięśni u Osób Starszych (EWGSOP2), Azjatyckiej Grupy Roboczej ds. Sarkopenii (AWGS2) i Międzynarodowej Grupy Roboczej ds. Sarkopenii (IWGS).

W modelach wieloczynnikowych dostosowano różne cechy socjodemograficzne, czynniki stylu życia (np. spożycie alkoholu, palenie tytoniu, aktywność fizyczną), choroby przewlekłe i biomarkery układu moczowego. Do analizy statystycznej wykorzystano liniowy szereg Taylora, Studenta R– Testowanie, wartości procentowe i średnie ważone, testy chi-kwadrat ważone ankietą, regresja logistyczna, iloraz szans i analizy wrażliwości.

Diagram Venna przedstawiający nakładanie się częstości występowania małej masy mięśniowej według różnych definicji FNIH, EWGSOP2, AWGS i IWGS.

Wyniki i dyskusja

Ważoną częstość występowania małej masy mięśniowej obliczono na 7,65%. Podobne proporcje spożycia kalorii w UPF zaobserwowano u osób z prawidłową i niską masą mięśniową (55,70% vs. 54,62%). Osoby z niską masą mięśniową to zazwyczaj osoby starsze, mężczyźni, o niższych dochodach, niższym poziomie wykształcenia i niższym spożyciu alkoholu. Wykazali także częstsze występowanie różnych schorzeń, niższe całkowite spożycie energii i białka oraz niższy współczynnik filtracji kłębuszkowej (w skrócie szacowany współczynnik filtracji kłębuszkowej). Stwierdzono istotne liniowe powiązania pomiędzy spożyciem UPF a zmniejszeniem masy mięśniowej (ogółem P = 0,0117). Po uwzględnieniu czynników zakłócających, uczestnicy, którzy spożywali najwyższe UPF, wykazali o 60% zwiększone ryzyko małej masy mięśniowej i niskiego ALM/BMI. Analiza wrażliwości potwierdziła te ustalenia, z wyjątkiem definicji IWGS, gdzie związek między wysokim spożyciem UPF a małą masą mięśniową nie był istotny statystycznie.

Nowe badanie zostało wzmocnione dużą wielkością próby, wszechstronną oceną spożycia UPF, zastosowaniem DXA do pomiaru masy mięśniowej oraz uwzględnieniem wielu definicji diagnostycznych dystrofii mięśniowej. Ograniczenia badania wynika jednak z braku wniosków przyczynowych, potencjalnego błędu systematycznego w gromadzeniu danych dotyczących diety, potencjalnej błędnej klasyfikacji UPF i uproszczonej klasyfikacji aktywności fizycznej.

Wniosek

Podsumowując, badanie podkreśla wyraźny związek między spożyciem UPF a masą mięśniową. Potencjalny negatywny wpływ UPF na masę mięśniową ujawniony w tych wynikach podkreśla znaczenie interwencji żywieniowych w celu promowania zdrowia mięśni. Zmniejszenie spożycia UPF może być skuteczną strategią zapobiegania zmniejszeniu masy mięśniowej u dorosłych, co prowadzi do poprawy sprawności fizycznej w późniejszym życiu.