Żywa ściółka ma dużą przewagę nad liśćmi czy zrębkami

Żywa ściółka to po prostu żywa ściółka. Wykorzystuje rośliny do przykrycia gleby i ma ogromną przewagę nad zwykłymi liśćmi czy zrębkami (choć nie wyrzucajmy ich – i tak są świetne!). Różnica między nimi polega na korzeniach. Tam, gdzie są korzenie roślin, pojawia się życie w glebie (biologia gleby) – jak pszczoły w miodzie – a życie w glebie, drodzy ogrodnicy, jest odpowiedzią na wszystkie problemy z ogrodem i kluczem do zdrowego, łatwego w pielęgnacji ogrodu.

Rośliny i życie w glebie są długoletnimi członkami zespołu.

Świetnie współgrają ze sobą na tle miliardów lat praktyki. Istota ich związku rozgrywa się w ryzosferze – obszarze otaczającym korzenie. Jest tam tłoczno. Biologia żywi się wydzielinami i węglowodanami wydzielanymi przez rośliny, a w zamian za przysługę, którą zna tylko natura, zastępuje te cukry wszystkimi składnikami odżywczymi i minerałami, których rośliny potrzebują. Nadwyżkę równoważy się dzieląc ją pomiędzy potrzebujących. Wszystko, czego potrzebuje roślina, pochodzi od mikroorganizmów obecnych w glebie, pod warunkiem, że przestaniemy im przeszkadzać kopaniem, opryskami i nadmiernym nawożeniem.

Cienkie, białe, delikatne nitki w ściółce, kompoście czy wierzchniej warstwie gleby pokazują, że jesteś na dobrej drodze. Te pozornie nieubłagane wątki stanowią część informacyjnej superautostrady, po której wiadomości rozchodzą się z szybkością błyskawicy. „Obracająca się łopata nadchodzi!” (biedne robale) lub „Ostrzeżenie przed szkodnikami!” Lub „Tarcza – choroba!” Kiedy mszyca atakuje tylko jedną roślinę, dzieje się tak dlatego, że rozniosła się ona po całej linii. Co za legenda.

Choć tego życia nie możemy zobaczyć, w naszych ogrodach wykazuje ono silny, równomierny wzrost i odporność na szkodniki, choroby i dziwną pogodę. Z biegiem czasu korzyści płynące ze wspierania żywej gleby stają się jasne – plony i dobre zdrowie nadal rosną, mimo że sama gleba wymaga mniej odżywiania i pielęgnacji niż kiedykolwiek wcześniej. Najważniejszym czynnikiem w tworzeniu tej mocy jest żywe wzgórze.

Żywa ściółka na grządce warzywnej

Obfitość korzeni zapewnia stabilizujący wpływ na prawdopodobnie najbardziej naruszoną ze wszystkich gleb ogrodowych. Utrzymuj spójną roślinność na swojej glebie tak bardzo, jak to możliwe.

Najlepsza jest mieszana żywa ściółka, ponieważ każda roślina przyciąga inną biologię, a im więcej, tym lepiej – wykorzystajmy różnorodne życie glebowe w działaniu. Aby uzyskać doskonałe wsparcie gleby, dołącz coś z każdej z tych kategorii:

• Utrwalacz azotu, taki jak koniczyna karmazynowa, łubin, groszek lub dowolny rodzaj fasoli.

• Stakeroot, taki jak daikon, ogórecznik, pietruszka, koper i koronka królowej Anny. Korzenie kranowe są świetne, upewnij się, że zawsze masz je pod ręką. Ponieważ kopią tak głęboko, mają dostęp do różnorodnych zasobów, a także napowietrzają ciężką glinę i wiążą lżejsze cząsteczki piasku – wygrywają bez względu na to, jaką masz glebę.

• Roślina-owad to coś, co kusi i odżywia naszą naziemną siłę roboczą – na przykład facelię, kosmos, kwitnący kalafior lub koper włoski.

• Roślina antyseptyczna, taka jak nagietek, rzodkiewka, kolendra lub musztarda.

• Roślina okrywowa do obierania na płytkie przestrzenie – rumianek, burak, rzeżucha wodna lub nagietek.

Aby rozpocząć ściółkowanie, zbierz wybraną mieszankę – trzymaj się roślin jednorocznych na grządce warzywnej – i zasiej lub przesadź wszystkie luki w ogrodzie. Wybieraj grupy, które gniazdują razem – krótkie spodnie pod wysokimi krzewami, wąskie wieże wyłaniające się z szerokich przestrzeni, zwężające się kłącza z płytkimi korzeniami i szybkie zbiory z tymi, które zajmują dużo czasu.

Wybierając towarzyszy, weź pod uwagę zwyczaj wzrostu upraw. Na przykład marchewki, które są delikatne i powolne, można łatwo utopić. Potrzebują niskich, przewiewnych towarzyszy – ja świetnie sprawdzałam się w połączeniu ich z rumiankiem.

Z drugiej strony hałaśliwe dynie będą górować nad nawet najsilniejszymi roślinami – trawami, łubinami czy ogórecznikiem – ostatecznie je obciążając. Wspaniale jest to oglądać!

Metoda prób i błędów jest tutaj kluczowa. Dowiesz się tego, gdy zaznajomisz się ze wszystkimi różnymi nawykami związanymi z rozwojem. Najlepszym sposobem jest skakanie. Wszystko, co nie działa, można wyciąć i wykorzystać w kompostowniku.

Pomysły na wiosnę

Kwiaty bogate w nektar, takie jak facelia, koniczyna karmazynowa, gryka czy gorczyca, są miodem dla pszczół.

Posadź je przed lub w tym samym czasie co dynie, dynie i cukinie i obserwuj, jak rośnie tempo zapylenia. Im bliżej kwiatów do zapylenia jest ten nektar, tym lepiej, więc zapewnij sobie prawdziwe ciepło.

Marchew rośnie bujnie wśród nagietków, nasturcji i rumianków – daj marchewce przewagę i siej nasiona tych odmian, gdy tylko marchewki wykiełkują. Jeśli zrobisz to wystarczająco grubo, jest to świetny sposób na oszukanie much marchewkowych.

Posadź nagietki, bazylię, szczypiorek, facelię i kaszę gryczaną nad pomidorami, papryką i bakłażanem i pozwól, aby ciecierzyca oszalała.

Posadź koniczynę karmazynową lub soję na grządce kukurydzy, aby uzyskać okrywową roślinę wiążącą azot.

Utrzymać równowagę

Zarządzanie żywą ściółką opiera się na przypływach i odpływach. Twoim celem jest utrzymanie niewielkiej dominacji plonów produkcyjnych. Istnieje różnica pomiędzy żywą ściółką i uprawą a utrzymaniem dobrego pokrycia gruntu.

Przytnij wszystkie rośliny, które agresywnie konkurują, ale nie naciskaj zbyt mocno. Mały i częsty sposób. Upuść wycięte sadzonki z powrotem na ziemię jako obiad, aby zapewnić wspaniałe życie w glebie.

Trawy: Najlepsza żywa ściółka

Chwasty mają ważne zadanie do wykonania w przydomowym i ogrodzie. Wybrany przez naturę, aby naprawić szkody i remineralizować glebę dokładnie tym, czego potrzebuje. To najlepsza ściółka w Twoim życiu, a jeśli chcesz szybko i łatwo budować glebę, pozwól jej wykonać swoją pracę.

Kiedy przestaniesz wyrywać i opryskiwać chwasty, Twoja gleba może odzyskać równowagę, a kiedy to nastąpi, dzieje się coś naprawdę niezwykłego: chwasty zmieniają się z trudnych w pielęgnacji bylin w bardziej miękkie, łatwiejsze w zarządzaniu jednoroczne.

Najtrudniejszą rzeczą w dzieleniu ogrodu z chwastami jest dostosowanie sposobu myślenia. Kiedy już to zrobisz, będzie to łatwe.

Inteligentna taktyka

Zacznij od zauważenia, które chwasty łatwo mieszczą się w twojej żywej ściółce. Na przykład mniszek lekarski (kliknij, uwaga!) i ciecierzyca to delikatne, pożywne rośliny okrywowe, które doskonale nadają się do ogrodu warzywnego, podczas gdy wytrzymalsze trawy, krwawnik pospolity i babka lancetowata, najlepiej sprawdzają się w pobliżu drzew owocowych i bylin. W miarę możliwości niech wybrane zioła pozostaną.

Poszukaj innych przestrzeni, w których możesz pozwolić swojej naturalnej, żywej ściółce działać w pełni. Pasy mogą znajdować się wzdłuż szlaku, na skraju drogi lub wokół lokalnych gospodarstw. Miło jest patrzeć na życie, które nadchodzi, gdy pozbędziesz się chwastów. Bądźcie pewni, że wraz z tą zmianą, wasza podziemna siła robocza rozkwitnie.

Trudną rzeczą jest znalezienie strategii radzenia sobie z chwastami, które nie działają w Twoim przypadku. W miarę możliwości zawróć go z powrotem do gleby. Aby to zrobić, musisz zrozumieć ich nawyki rozwojowe. Złap je, zanim główki nasion dojrzeją.

• Posiekaj je i upuść z powrotem na ziemię jako ściółkę.

• Dodaj je do kompostu, z wyjątkiem chwastów korzeniowych (tych, które wyrastają z korzeni, takich jak oset kalifornijski lub kikuju).

• Zanurz zdeterminowanych oszustów w płynnym odżywianiu i czerpaj w ten sposób korzyści. Dodaj osad, którym się stałeś, do kompostu.