Zrozpaczona osoba, która przeżyła raka po rekonstrukcji raka piersi utknęła w martwym punkcie

Evie McLeod mówi, że list, który otrzymała od Te Whatu Ora, wskazuje, że operacja rekonstrukcji piersi nie jest uważana za ważną.
zdjęcie: Dostarczone / Evie McLeod

Kobieta, która przeżyła raka w Nelson, zwróciła się do crowdfundingu o dziesiątki tysięcy dolarów na rekonstrukcję piersi po tym, jak odmówiono jej skierowania na specjalistyczną wizytę w szpitalu ogólnym.

Evie MacLeod, matka dwójki dzieci, powiedziała, że ​​jest zasmucona jej odrzuceniem po walce o życie przez sześć miesięcy chemioterapii, mastektomii i radioterapii.

We wrześniu 2020 roku u 38-latki zdiagnozowano raka piersi drugiego stopnia.

Evie MacLeod miała trudności z powrotem do zdrowia po zdiagnozowaniu raka piersi.
zdjęcie: Dostarczone / Evie McLeod

Chciała mieć rekonstrukcję w tym samym czasie co mastektomię, ale radioterapia oznaczała, że ​​musiała czekać dwa lata po leczeniu, zanim poprosiła o skierowanie na operację w Wellington.

MacLeod powiedziała, że ​​jej chirurg wysłał skierowanie do Te Watu Aura – Capital, Coast and Haute Valley w zeszłym miesiącu, ale od tego czasu otrzymała list z informacją, że nie może umówić się na wizytę, ponieważ jej stan nie został uznany za pilny.

„Dali mi bardzo niejasną wiadomość, że moja sprawa nie jest pilna, że ​​nie jest ważna, kiedy walczyłem o swoje życie. Serce mi pęka” – powiedziała.

„Czuję się naprawdę sfrustrowany i zdruzgotany, że nasz system opieki zdrowotnej stał się w ten sposób”.

McLeod powiedziała, że ​​wcześniej zapewniono ją, że będzie mogła poddać się rekonstrukcji piersi, ale bez wizyty u specjalisty czuła, że ​​nie ma innego wyjścia, jak tylko spróbować zabiegu na osobności.

Znajomy zrobił plik Daj trochę strony Mamy nadzieję, że uda się zebrać 35 000 $ na operację i związane z nią koszty.

McLeod powiedziała, że ​​rozumie pandemię Covid-19 i braki kadrowe, które doprowadziły do ​​długich list oczekujących na zabiegi chirurgiczne, ale była zdumiona, że ​​nie mogła umówić się na wizytę, aby wejść na listę oczekujących i że nikt nie udzielił jej szczegółowych wyjaśnień.

Powiedziała, że ​​powtarzające się połączenia i wiadomości pozostawione pod numerem telefonu podanym na dole wiadomości pozostały bez odpowiedzi.

MacLeod, której dzieci mają 9 i 18 lat, powiedziała, że ​​usunięcie jej lewej piersi odbiło się bardzo negatywnie na jej psychice i wpłynęło na jej sen oraz że nie lubi nosić protezy w specjalnym staniku.

„Jestem młodą kobietą i od tamtej pory mam okropne problemy z intymnością. Po prostu nie czuję się kompletna. powiedziała.

„Czuję się niepewnie, niekompletnie i zagubiona bez stanika. Mam dopiero 38 lat i chcę po prostu znów wyglądać i czuć się normalnie. To niewygodne i oszołomione, że mam tylko jedną pierś i ogranicza tak wiele codziennych czynności”.

Evie McLeod mówi, że posiadanie tylko jednej piersi jest niewygodne i ograniczające.
zdjęcie: Dostarczone / Evie McLeod

Rzeczniczka szpitala powiedziała w swoim liście do MacLeoda, że ​​wizyty są rezerwowane tylko w najpilniejszych przypadkach.

„Szpitale ogólne mają ograniczone zasoby, w tym fundusze. W tej chwili otrzymujemy więcej próśb o wizyty u specjalistów, niż możemy zapewnić. Dlatego musieliśmy ograniczyć skierowania do tych najpilniejszych” – napisano w liście.

„Specjalista sprawdził Twoje skierowanie i na podstawie zawartych w nim informacji nie możemy umówić Cię na wizytę.

„Chociaż rozumiemy, że nie jest to wynik, którego się spodziewałeś i może powodować u ciebie niepokój, uważamy również, że ważne jest, aby być uczciwym wobec społeczności w kwestii tego, jakie usługi możemy, a których nie możemy świadczyć.

„Sugerujemy, abyś przedyskutował z osobą, która cię skierowała, jakie inne opcje są dla ciebie dostępne. Jeśli twój stan się pogorszy, odwiedź go w celu ponownej oceny”.

Regularne mammografie wykazały, że rak nie powrócił, powiedziała MacLeod i nie może się doczekać oficjalnej remisji i ostatecznie rekonstrukcji piersi.

Chirurdzy powiedzieli, że w systemie opieki zdrowotnej nadal istnieje loteria kodów pocztowych, bez krajowych standardów dotyczących tego, kto ma operację i jak szybko, pomimo stworzenia Te Whatu Ora.

W styczniu dane z Te Whatu Ora pokazały, że 30 000 osób czekało cztery miesiące dłużej niż planowano operację planowaną na koniec października ubiegłego roku.