Zmiany w przestrzeni życiowej wiążą się z pogorszeniem funkcji poznawczych i ryzykiem chorób neurodegeneracyjnych

Główne podejście:

• W badaniu wzięło udział 1864 starszych mężczyzn mieszkających w Stanach Zjednoczonych.
• Oceny kliniczne i przenośne urządzenia śledzące mogą w przyszłości odegrać rolę w mierzeniu pogorszenia funkcji poznawczych lub fizycznych.

Badania przeprowadzone przez Harvard University Research Center wykazały, że w przypadku starszych dorosłych mężczyzn negatywne zmiany w przestrzeni życiowej wiązały się z szybszym pogorszeniem funkcji poznawczych i zwiększonym ryzykiem chorób neurodegeneracyjnych po 7 latach. Sieć JAMA jest otwarta.

„Rośnie zainteresowanie przestrzenią życiową jako bardziej kompleksową miarą codziennego funkcjonowania niż typowe, samodzielnie zgłaszane skale niepełnosprawności, które mierzą raczej mobilność niż rzeczywistą mobilność”. Meredith A. Bock, lekarz medycyny, Napisał adiunkt na Wydziale Neuronauki w Weill Neuroscience Institute na Uniwersytecie Kalifornijskim w San Francisco wraz ze współpracownikami.

Celem Bock i wsp. była ocena związku między zmianami w przestrzeni życiowej a pogorszeniem funkcji poznawczych lub chorobą neurodegeneracyjną w ciągu 7 lat u starszych mężczyzn zamieszkujących społeczności lokalne.

Do prospektywnego badania kohortowego włączono uczestników i dane z badania Osteoporotic Fractures in Men (MrOS), które objęło prawie 6000 niezależnie żyjących starszych dorosłych, rekrutowanych z sześciu ośrodków w Stanach Zjednoczonych w latach 2007–2014, a następnie przeprowadzono obserwację. Na początku badania 3892 uczestników przeszło ocenę przestrzeni życiowej, a 2116 z nich przeszło drugą ocenę 7 lat później. Do analizy przyjęto ogółem 1864 dorosłych mężczyzn (średnia wieku 77,1 lat).

Przestrzeń życiową mierzono za pomocą University of Alabama w Birmingham Life Space Assessment – ​​wieloaspektowego narzędzia diagnostycznego, które wymaga od osób rejestrowania ruchu wewnątrz i na zewnątrz domu, częstotliwości ruchu i poziomu niezależności w codziennych czynnościach.

Pierwszorzędowym rezultatem było ukończenie zmodyfikowanego badania stanu psychicznego (3MS) oraz części B testu tworzenia szlaku na początku badania i po 7 latach. W trakcie obserwacji uczestnicy byli pytani o wszelkie nowe diagnozy lekarzy dotyczące demencji i choroby Parkinsona.

Analizy regresji logistycznej wykorzystano do zbadania powiązania stanu wyjściowego i zmiany w przestrzeni życiowej ze zmianami w funkcjonowaniu poznawczym, nieskorygowanymi i skorygowanymi pod kątem kombinacji czynników. Do oceny związku między zmianą przestrzeni życiowej a funkcjami poznawczymi wykorzystano także liniowe modele efektów mieszanych.

W ciągu 7 lat obserwacji naukowcy odkryli, że u 80 uczestników rozwinęła się demencja, a u 23 – choroba Parkinsona, podczas gdy średni wynik w zakresie przestrzeni życiowej wyniósł 92,9 punktu na początku badania, a średnia zmiana wyniosła 9,9 punktu w ciągu 7 lat obserwacji.

W skorygowanym modelu każde zmniejszenie przestrzeni życiowej o jedno odchylenie standardowe wiązało się ze zwiększonym ryzykiem rozwoju demencji (OR = 1,59; 95% CI, 1,28-1,98), ale nie PD (OR = 1,48; 95% CI, 0,97-2,25). . Dla każdego zmniejszenia przestrzeni życiowej o 1 SD, wynik w Trails B u uczestników pogorszył się o 20,6 punktu (95% CI, 19,8-21,1) i o 1,2 punktu (95% CI, 1,0-1,3) w wyniku 3MS w ciągu 7 lat . . .

„Badanie to może również pomóc w bieżących wysiłkach mających na celu gromadzenie danych za pomocą przenośnych urządzeń elektronicznych u starszych osób dorosłych, w przypadku których zmiany u tej samej osoby na przestrzeni czasu mogą mieć większą wartość predykcyjną niż oceny wyjściowe” – napisali Bock i współpracownicy.