Złowieszcza wiadomość dla gwiazd wyścigów kiwi: lekkoatletyka Nowej Zelandii nie ma natychmiastowych planów przeglądu kryteriów wyboru do Igrzysk Wspólnoty Narodów pod ostrzałem

New Zealand Athletics (ANZ) nie ma natychmiastowych planów oceny ryzyka Kryteria wyboru dla Igrzysk Wspólnoty Narodów.

Dzieje się tak pomimo Tian Wilpton, wybitnego talentu Kiwi do sprintu, który przyznaje, że zastanawiał się nad tym, czy marnuje czas na trzymanie się sportu i trenera najszybszego człowieka w historii Nowej Zelandii – Eddiego Osei Nkeitia – Urzędnicy są do tego zobowiązani.

Trener Osei-Nketia, Gary Henley Smith, sprawdził po finale mężczyzn na 100 m na Commonwealth Games Birmingham, który wygrał Kenijczyk Ferdinand Omanyala w 10,02 s.

Henley Smith uważa, że ​​Osei-Nketia, który przebiegł 10,08 s i pobił długoletni rekord swojego ojca na Mistrzostwach Świata w Orgeon w zeszłym miesiącu, Zdobyłby medal w dniu, w którym Akane Simbin z RPA zdobyła srebro w 10,13 sekundy.

Jednak Scott Newman, wysokowydajny menedżer ANZ, nie kupuje tego.

„Nie można po prostu powiedzieć, że to mój osobisty najlepszy czas, więc to by się tam skończyło”, powiedział Newman. „Zawodnik musi być tam w tym dniu, rywalizować i zarządzać tymi czasami w tym konkretnym dniu w tych zawodach”.

„Wracając do mistrzostw świata tam z Eddiem. Na tej podstawie jego 10,08 sekundy, gdyby był w stanie przebiec to w drugiej rundzie, zrobiłby to. Niestety, nie mógł tego wesprzeć (10,29 sekundy) ”.

Osei-Nketia nie pojawił się dzień po tym, jak nie spełnił na czas rygorystycznych kryteriów kwalifikacyjnych.

Musiał uruchomić jeden Benchmark A (10,07 s) lub dwa Benchmark B (10,12 s) do końca maja, aby pobić zespół ANZ Games, jego rekord Nowej Zelandii i drugi wynik B był za mały i za późno.

„Niestety nie było to możliwe. Myślę, że wszyscy po jego występach na Mistrzostwach również chcielibyśmy go tutaj zobaczyć. Ale kwalifikacje zakończyły się znacznie wcześniej „- powiedział Newman o możliwości dodania go do zespołu .

„Tak właśnie jest, niestety. Jeśli biegasz w tych czasach poza okresem kwalifikacyjnym, po prostu nie możesz zostać dodany, ponieważ dosłownie nie możesz wziąć udziału”.

Nowozelandzki Komitet Olimpijski (NZOC) przydzielił 18 miejsc dla zdrowych sportowców, a ANZ wysłał 17 sportowców do Birmingham.

„Powinni zrobić wszystko, co w ich mocy, aby wysłać nas jak najwięcej, ale nie zawracali sobie głowy wykorzystaniem minimum 18 miejsc, które nam dali. To prawie policzek w twarz” – powiedział Wilpton, biegacz z Christchurch . Dużo wysiłku i wygląda na to, że nic nie włożyła”.

Gdy urzędnicy ustawiają się w kolejce w zeszłym tygodniu, Henley-Smith nazwał 10,07 sek. Igrzyska Wspólnoty Narodów Standardem „nierealistycznym”, z czym zgadza się Wilpton.

Oni też stają się twardsi.

Podobnie jak Osei-Nketia, Wilpton nie spełnił standardów Birmingham, ale w tym roku biegł wystarczająco szybko, aby osiągnąć wyniki ustalone przed igrzyskami olimpijskimi w Londynie w 2012 roku (standard 10,18 s, 10,24 B).

„Z roku na rok podnoszą standardy i sprawiają, że jest to coraz trudniejsze, ale nie przekłada się to wcale na ilość pomocy, jaką otrzymują sportowcy.

„To jest główny powód, dla którego uważam, że nasz sport powoli umiera – standardy stają się coraz trudniejsze, wydają się nieosiągalne i nie podejmuje się wystarczających wysiłków, aby pomóc sportowcom się tam dostać. Więc ludzie albo się poddają, albo nie robią tego”. nie obchodzi”.

Osei-Nketia nie tylko osiągnął rekord życiowy szybciej niż srebrny medalista z Birmingham, ale był także drugim wicemistrzem na pięciu poprzednich Igrzyskach Wspólnoty Narodów, których historia sięga Manchesteru 2002 roku.

Newman przyznał, że standardy – oparte na umiejętnościach pierwszej szóstki – były „niesamowicie trudne”, ale nie mogły obiecać zmiany.

„To jest całkowicie statystyczne, oparte na wynikach prawdziwych sportowców, a to tylko liczby.

„To samo dotyczy Zoe [Hobbs] W jego 100 m. Sto metrów w Rzeczypospolitej jest niesamowicie trudne, tylko Amerykanów tam nie ma. Musisz więc być naprawdę światowej klasy, aby móc występować”.

Hobbsa, Zajęła szóste miejsce w finale kobiet na 100 m w Birmingham, Został wybrany do gier po opublikowaniu tylko jednego benchmarka B (11,15 sekundy w Hastings w lutym), Ale „warunki łagodzące” – 60 metrów pod dachem światowej klasy i 11,07 sekundy na wyciszenie obywateli – są uważane za wystarczające.

Nie zawiodła się, ponieważ dotarła do finału i była o 0,01 sekundy od swojego rekordu Oceanii (11,08 sekundy) w swoich kwalifikacjach tydzień później. Narażenie na Covid-19.

Pomimo zajęcia „jedynie” szóstego miejsca, historie o Hobbsach należały do ​​najczęściej czytanych treści w grach rzeczywięcej niż kilka medalowych występów w innych wydarzeniach sportowych lub sportowych, podkreślając ogromne zainteresowanie i atrakcyjność biegu na 100m wśród publiczności.

Newman zauważył, że była jedną z 14 z ośmiu najlepszych graczy w Nowej Zelandii, co doprowadziło go do uznania jej za jedną z najlepszych nowozelandzkich występów w lekkoatletyce w historii gier.

Jednak wraz z rosnącym niezadowoleniem wśród sportowców, którzy chcą zmienić kryteria kwalifikacji do zawodów na szczycie, nie chodzi tylko o róże.

„Oczywiście będziemy rozmawiać na ten temat z NZOC i myślę, że tym razem wyniki naszego zespołu jasno pokazały, że jesteśmy w stanie wybrać zespoły, które są w stanie zrobić te sześć najlepszych zespołów, widzieliśmy, jak bardzo blisko tego w skali” – powiedział Newman.

Prawda jest taka, że ​​Osei-Nokitia przybyłby do Birmingham, gdyby zdecydował się reprezentować Australię Kiedy rzucał się między czarną i żółtą koszulą w 2019 roku.

To rozwścieczyło Henleya Smitha, który określił sytuację swojego sportowca jako „smutną”.

Ale, jak odpowiedział Newman: „To po prostu inna filozofia selekcji niż NZOC.

„W naszym przypadku mamy sześć najlepszych prognoz i na tej podstawie ustalane są standardy. To po prostu coś, co muszą osiągnąć wszyscy sportowcy”.