Zdrowie mięśni szkieletowych w obliczu rosnącego stosowania leków odchudzających

Doktor Stephen Hemsfield, profesor metabolizmu i składu ciała, oraz dr M. Cristina Gonzalez, asystentka i profesor wizytująca składu ciała i metabolizmu, obie z Centrum Badań Biomedycznych w Pennington, a także współpracownicy dr Carla Prado z Uniwersytetu Alberty i dr Stuart Phillips z McMaster University za autorstwo. Skalpel Komentarz zatytułowany „Sprawy mięśni: wpływ medycznie wywołanej utraty wagi na mięśnie szkieletowe”.

Autorzy twierdzą, że utrata mięśni, mierzona spadkiem masy beztłuszczowej, może stanowić od 25 do 39 procent całkowitej utraty masy ciała w okresie od 36 do 72 tygodni. To tempo degradacji mięśni jest znacznie wyższe niż zwykle obserwowane w przypadku niefarmakologicznego ograniczenia kalorii lub normalnego starzenia się i może prowadzić do niezamierzonych negatywnych konsekwencji zdrowotnych.

Pomimo obiecujących korzyści metabolicznych związanych z agonistami receptora GLP-1, w tym poprawy proporcji tkanki tłuszczowej do tkanki beztłuszczowej, zwraca się uwagę na potencjalne niekorzystne skutki utraty mięśni. Mięśnie szkieletowe odgrywają kluczową rolę nie tylko dla siły i funkcjonowania fizycznego, ale także dla zdrowia metabolicznego i regulacji układu odpornościowego.

Niską masę mięśniową powiązano ze zmniejszoną odpornością, zwiększonym ryzykiem infekcji, słabą regulacją poziomu glukozy i innymi zagrożeniami dla zdrowia. Autorzy zauważają, że utrata mięśni spowodowana małą masą ciała może zaostrzyć stany chorobowe, takie jak chorobliwa otyłość, która jest powszechna wśród osób otyłych i przyczynia się do złych wyników zdrowotnych, w tym chorób układu krążenia i wyższej śmiertelności.

Chociaż krótkoterminowy wpływ utraty mięśni na siłę i funkcjonowanie fizyczne pozostaje niejasny, w komentarzu wzywa się do przyszłych badań w celu zbadania, w jaki sposób zmniejszenie masy mięśniowej może poprawić skład i jakość mięśni. Autorzy podkreślają potrzebę wielomodalnego podejścia do leczenia utraty wagi, łączącego agonistów receptora GLP-1 z ćwiczeniami i interwencjami żywieniowymi w celu zachowania masy mięśniowej.

„Musimy pamiętać o skutkach ubocznych, które obserwujemy w przypadku nowszych leków odchudzających, takich jak ograniczenie jedzenia podczas przyjmowania leków i brak odpowiedniej ilości witamin i minerałów” – stwierdziła dr Hemsfield. „Ponadto, gdy ktoś traci wagę, traci nie tylko tłuszcz, ale także mięśnie. Zastanawiamy się, jak lepiej zarządzać utratą mięśni poprzez spożywanie odpowiedniej ilości białka w połączeniu z optymalną ilością ćwiczeń”.

Ta rozwijająca się rozmowa podkreśla znaczenie zapewnienia, że ​​interwencje odchudzające sprzyjają ogólnemu zdrowiu, w tym zachowaniu mięśni, w ramach kompleksowej strategii leczenia otyłości.