Wyniki badania podkreślają znaczenie zapobiegania wczesnym zdarzeniom traumatycznym

Doświadczanie traumy z dzieciństwa znacznie zwiększa ryzyko rozwoju zaburzeń psychicznych w wieku dorosłym. Konkretnie, aż trzykrotnie, zgodnie z ostatnimi badaniami przeprowadzonymi przez naukowców z Instytutu Badań Medycznych Hospital del Mar, opublikowanymi w czasopiśmie Europejskie Archiwum Psychiatrii i Neuronauki Klinicznej. W pracy dokonano analizy 14 przeglądów i metaanaliz opublikowanych do tej pory w specjalistycznych czasopismach na ten temat i jako pierwsze uwzględniono pełen zakres występujących zaburzeń psychicznych.

W sumie przeanalizowane badania objęły ponad 93 000 przypadków i ujawniły bezpośredni związek między doświadczaniem traumy w dzieciństwie a ryzykiem rozwoju choroby psychicznej w późniejszym życiu.

Jak dotąd jest to najsilniejszy dowód na to, że trauma psychiczna jest rzeczywiście czynnikiem ryzyka rozwoju późniejszego zaburzenia psychicznego”.

Dr Benedict Amann, główny autor badania i badacz, Mental Health Research Group, Hospital del Mar Medical Research Institute

Najczęstsze urazy w dzieciństwie to przemoc emocjonalna, fizyczna i seksualna, a także emocjonalne lub fizyczne zaniedbanie i znęcanie się, chociaż istnieje wiele innych urazów. Cierpienie na jedną z tych sytuacji uszkadza mózg i powoduje fizyczne i psychiczne konsekwencje w postaci różnych zaburzeń. W przypadku przemocy emocjonalnej trauma jest najczęściej kojarzona z najbardziej rozpowszechnionym zaburzeniem w populacji, lękiem. Ale istnieje również związek między traumą z dzieciństwa a innymi chorobami, takimi jak psychoza, które są związane z traumą, zaburzeniem obsesyjno-kompulsywnym lub zaburzeniem afektywnym dwubiegunowym. Ryzyko zachorowania na zaburzenie osobowości typu borderline wzrasta do piętnastu razy w przypadku traumy z dzieciństwa.

Trauma w wieku dorosłym wiąże się również z czterokrotnie zwiększonym ryzykiem rozwoju późniejszego zaburzenia psychicznego. Jednak naukowcy zauważają, że jest mniej dowodów na ten rodzaj choroby.

Biorąc pod uwagę te odkrycia, Bridget Hogg, badaczka z IMIM-Hospital del Mar, psycholog i pierwsza autorka badania, uważa, że ​​pacjenci potrzebują podejścia, które uwzględnia nie tylko czynniki fizyczne, ale także ich historię. w tym znaczeniu „Konieczne jest przeprowadzenie pacjenta przez historię jego życia, przyjrzenie się temu, co tak naprawdę mu się przydarzyło. Obecnie zastanawiamy się, co się z nim stało, ale nie co wydarzyło się w jego życiu, ponieważ wymaga to otwartości na tematy, które mogą być bolesne. i jest unikany.” Badanie podkreśla również fakt, że inne urazy, takie jak katastrofy, gwałtowne zgony lub przemoc w rodzinie, mogą wpływać na ludzi, powodując strukturalne i funkcjonalne zmiany w mózgu, które otwierają drzwi do przyszłych zaburzeń psychicznych.

Ponadto u osób z tego typu patologią, które doświadczyły wcześniejszej traumy, przebieg choroby jest gorszy. Z tych powodów dr Aman wzywa do działania. „Z jednej strony musimy leczyć traumę naszych pacjentów, ale musimy też podejmować działania w sferze politycznej i społecznej oraz więcej inwestować w profilaktykę. bardzo ważny czynnik ryzyka zachorowania na ADHD w moim umyśle, zarówno dla tych, którzy go otrzymują, jak i dla tych, którzy go sprawują.”potwierdza.

W badaniu wzięli również udział naukowcy ze Hospital de Clínicas w Porto Alegre w Brazylii oraz Hospital Clínic w Barcelonie.