Wstrząsy w Super Rugby: dominują huragany, a krzyżowcy w kryzysie – Phil Gifford

opinia

Phil Gifford omawia omówione kwestie po ostatniej rundzie Super Rugby Pacific Championship.

Kiedy typowe wykresy rozpadają się na kawałki

W weekend pełen globalnego zamieszania wybór był trudny
Pomiędzy The Reds pokonali pozornie niepokonanych Chiefs (25:19), w Brisbane w Anglii pokonali Irlandię 23:22, a być może najbardziej dramatycznym ze wszystkich wynikiem było zwycięstwo Włochów u siebie nad Szkocją 31:29.

W Super Rugby Pasifika oznacza to, że jedyną niepokonaną drużyną po pierwszych trzech rundach są Hurricanes, którzy pokonali Blues 29:21, podczas gdy Crusaders przeżywają koszmar, dzieląc ostatnie szczeble tabeli z Western Force.

Trzcina gradowa

Mecz w Wellington był godny uwagi ze względu na fenomenalny charakter, zwłaszcza po mocnym uderzeniu skrzydłowego Keane’a, Kenny’ego Naholo i błyskotliwym starciu jeden na jednego w środku pola pomiędzy Camem Roegaardem z Canes i Finleyem Christie z drużyny Blues.

Naholo strzelił gola w 42. minucie, a 15 minut później zaliczył trzy odbiory, po czym spokojnie przekazał piłkę Rileyowi Higginsowi, a akcja wyprowadziła grę poza zasięg.

Roegaard i Christie zapewnili klasyczny kontrast stylów. Roigard jest bardziej fizyczny, potrafi dostrzec lukę w pobliżu awarii i posiada szybkość i siłę, aby ją wykorzystać. Christie podaje, dociera do piłki z szybkością błyskawicy i wybija ją. Kim jest zawodnik, który pasuje do sposobu, w jaki Scott Robertson chce, aby grała drużyna All Blacks, to jedno z interesujących pytań selekcyjnych w tym roku.

Dotknięcia testów

Bitwa w Brisbane pomiędzy Chiefs i Reds miała atmosferę meczu rugby w meczu testowym. Chiefs okazali gospodarzom należyty szacunek, którzy generalnie wybierali kopanie bramek, zamiast kopania w kierunku linii ataku. Takie podejście opłaciło się, gdyż po 56 minutach zespół prowadził 19-18.

Następnie, w momencie, który był w stanie połączyć slapstickową komedię ze złamanym sercem, pełne nadziei długie kopnięcie The Reds zostało dobrze obronione przez Damiana McKenziego i Etienne Nanai Citoro. Jednak piłka nagle odbiła się od powierzchni krzemienia, pod szalonym kątem od obrońców Chiefs, prosto w ramiona pomocnika The Reds, Josha Flocka, który podjął próbę ataku. Po konwersji wynik wyniósł 25-19 na korzyść The Reds i mecz był praktycznie rozstrzygnięty.

Och szczęśliwy dzień

Po fatalnym początku sezonu dla krzyżowców Fidżi Drua pokonała ich w drugiej połowie w Lautoce i wygrała 20-10.

W marcowe popołudnie zespoły, które podróżowały lepiej niż obecni krzyżowcy, natknęły się na saunę na świeżym powietrzu w Churchill Park. Potrzebujesz co najmniej 10 punktów w pierwszej połowie, aby pokonać Druę w Lautoce.

W sobotę około 10 po 40 minutach upadek krzyżowców był prawie nieunikniony.

Ponieważ wieści dla trenera Roba Penny'ego i jego zespołu są coraz gorsze, pierwszy mecz Crusaders u siebie, w piątkowy wieczór, rozegrają przeciwko Hurricanes, których dynamika rośnie z każdym weekendem.

Pokonanie Lasek przez Krzyżowców wymagałoby ogromnego wysiłku, niespotykanego w imponującej historii zespołu.

Południe znów rośnie

Podczas gdy zwycięstwo Highlanders 23:21 w Sydney zależało od tego, czy nowa gwiazda Waratahs, Tane Edmead, nie wykorzystała rzutu karnego w dogrywce, było więcej oznak, że Highlanders mają przed sobą lepszy rok niż w 2023 r., kiedy dziewięć z 14 meczów zaginęły.

Sercem tego wąskiego zwycięstwa była solidna obrona, znakomite gole Sama Gilberta, forma Walijczyka Rhysa Patchella, który znalazł się w pierwszej piątce, oraz magiczny dotyk pomocnika Taniello Tiglii, który wykonał wysokie podanie. W 64. minucie fenomenalnie wyminął jedną ręką dwóch obrońców.

Surowe, ale sprawiedliwe

Ryzykując niepokój drużyny Highlanders, być może ostatnia sesja zdjęciowa odbyła się pomiędzy trenerem Clarkiem Dermodym, kapitanem Billym Harmonem i gwiazdorem Shaunem Whileym, w sprawie tego, kto najbardziej denerwował się obecnością Harmona i Witheya na ławkach rezerwowych na początku meczu w Sydney .

Ich przestępstwo wydawało się drobne, ponieważ przybyli nieco spóźnieni na spotkanie zespołu. Ale najlepsze zespoły nie rezygnują z dyscypliny. Na przykład umożliwienie Harmonowi wolności tylko dlatego, że jest liderem, wysłałoby najgorszy możliwy sygnał o tym, że niektórzy gracze są bardziej uprzywilejowani od innych.

Kamienie nadal leżą w korytarzu

W rozgrywce Moany Pasifiki jest wiele rzeczy, które mogą się podobać, a koncepcja tego, która ścieżka jest najlepsza dla graczy z wysp Pacyfiku, robi wrażenie. Niepokojący był jednak widok Melbourne Rebels, grupy, która uważa, że ​​będzie niestabilna ze względu na złą sytuację finansową klubu, wygrywającą mecz w Hamilton 29-23.

Miejmy nadzieję, że pomimo konieczności przebycia w tym tygodniu 5347 kilometrów do Perth, gra dla drużyny Force, która nie wystąpiła w trzech meczach, da Moanie szansę na odzyskanie panowania nad sobą.

Phil Gifford dwukrotnie został wybrany nowozelandzkim pisarzem sportowym roku, zdobył dziewięć nagród New Zealand Radio Awards i dwie Australian Radio Awards, a także trzykrotnie otrzymał tytuł New Zealand Sports Felietonist of the Year. W 2010 roku został uhonorowany nagrodą SPARC za całokształt twórczości za zasługi dla dziennikarstwa sportowego.