W wieku 92 lat zmarł Brazylijczyk Mario Zagallo, pierwszy zdobywca Pucharu Świata jako zawodnik i trener.

Zmarł Mario Zagallo, który jako zawodnik zdobył dwa Puchary Świata, jeden jako trener i jeden jako asystent trenera reprezentacji Brazylii. Miał 92 lata.

Zagallo jest pierwszą osobą, która zdobyła Puchar Świata jako zawodnik i trener, a dla wielu brazylijskich fanów piłki nożnej jest synonimem patriotyzmu, determinacji i chwały.

Jako jedyna osoba, która zdobyła cztery tytuły mistrza świata, był także ostatnim żyjącym członkiem wyjściowego składu Brazylii, który odniósł swoje pierwsze zwycięstwo w turnieju w 1958 roku.

Szpital Barra d'Or w Rio de Janeiro podał w oświadczeniu, że Zagallo zmarł w piątkowy wieczór z powodu niewydolności wielonarządowej będącej następstwem kilku chorób współistniejących. Lokalne media podały, że po Bożym Narodzeniu trafił do szpitala.

Prezydent Brazylijskiej Konfederacji Piłki Nożnej Ednaldo Rodriguez w oświadczeniu wydanym we wczesnych godzinach porannych w sobotę potwierdził śmierć Zagallo, że Zagallo jest „jedną z największych legend” sportu. Ceremonia pogrzebowa odbędzie się w niedzielę w siedzibie Związku.

Rodriguez powiedział: „Wyrażamy naszą solidarność z członkami jego rodziny i fanami w tej chwili smutku z powodu śmierci tego wielkiego bohatera naszej piłki nożnej”. Wiele brazylijskich klubów, w których grał i trenował Zagallo, również wyraziło swój smutek z powodu jego śmierci.

Kanały mediów społecznościowych Zagallo opisywały go jako „oddanego ojca, kochającego dziadka, troskliwego teścia, lojalnego przyjaciela, odnoszącego sukcesy profesjonalistę i wspaniałego człowieka”.

„Wielki bohater.” W tekście dodano: „Mój kraj pozostawia nam dziedzictwo wielkich osiągnięć”, nie podając dalszych szczegółów na temat śmierci Zagallo.

Jedna z najbardziej charyzmatycznych i przesądnych postaci brazylijskiego futbolu, znana była także z zamiłowania do liczby 13 i ciągłego używania zwrotu „Musisz mnie znieść” – głośnego refrenu u ekspertów.

Powiedział, że liczba 13 to jego szczęśliwa liczba, ponieważ składają się z dwóch ostatnich cyfr roku jego urodzenia: 1931. Zawsze podkreślał wszelkie powiązania, choćby przypadkowe, pomiędzy liczbą 13 a jego sukcesami w piłce nożnej.

Zagallo odegrał rolę w niemal każdym ważnym rozdziale historii brazylijskiej piłki nożnej, od pierwszego tytułu mistrza świata w 1958 r. po turniej, którego był gospodarzem w 2014 r. Były trener Brazylii Tite odwiedził go, aby wysłuchać jego rad, zanim poprowadził drużynę na mistrzostwa świata w latach 2018 i 2022. Puchary Świata. Okulary.

Senator Romario Faria, były brazylijski napastnik, który przez większość swojej kariery kłócił się z Zagallo, powiedział w sobotę, że człowiek nazywany „Starym Wilkiem” jest „równie ważny jak Pele” dla swojego kraju. Zwycięzca Pucharu Świata z 1994 r. publicznie skrytykował Zagallo za wykluczenie go z turnieju w 1998 r. ze względów zdrowotnych.

Cafu, dwukrotny zdobywca Pucharu Świata, który grał z Zagallo w edycjach turnieju w latach 1994, 1998 i 2006, powiedział: „Był nie tylko trenerem, ale przyjacielem, ojcem i towarzyszem, który nauczył mnie działka.”

„Ten obraz radości i zaangażowania pozostanie” – powiedział Globo News TV. „Bardzo kochamy reprezentację narodową, a kiedy mówimy o Zagallo, mamy na myśli drużynę narodową”.

Zagallo był napastnikiem, gdy Brazylia zdobyła Puchar Świata w 1958 r. w Szwecji i 1962 r. w Chile, i był jednym z pierwszych zawodników, którzy wcielili się w rolę fałszywego skrzydłowego, grając pomiędzy pomocnikami i napastnikami.

Przestał grać zawodowo w 1965 roku i rozpoczął karierę trenerską w FC Botafogo w Rio de Janeiro w następnym roku.

Został mianowany trenerem reprezentacji narodowej w 1970 roku, przed mundialem w Meksyku i odziedziczył drużynę, w której skład wchodzili Pele, Jairzinho, Gerson, Roberto Rivelino i Tostao. Brazylia pokonała w finale Włochy 4:1, stając się pierwszym trzykrotnym mistrzem turnieju.

Trenował także Brazylię w 1974 roku, ale bez Pele zespół zajął czwarte miejsce.

Zagallo był asystentem trenera Carlosa Alberto Parreiry, kiedy Brazylia zdobyła Puchar Świata w 1994 roku w Stanach Zjednoczonych, ponownie pokonując w finale Włochy. Parreira kilkakrotnie mówił, że czuł się tak, jakby drużyna miała dwóch trenerów i taki był wpływ Zagallo na jego drużynę.

Wrócił na swoje stanowisko cztery lata później podczas finałów Pucharu Świata we Francji, kiedy Brazylia przegrała 3:0 z gospodarzami w finale, który został naznaczony niewyjaśnionymi konwulsjami napastnika Ronaldo przed meczem. Zagallo był krytykowany za pozwolenie Ronaldo na grę.

„Lekarze pozwolili mu grać” – powiedział Zagallo. „Każdy na moim miejscu zrobiłby to samo. To nie ja powstrzymywałbym go przed grą w finale Pucharu Świata. „

Jego ostatnią rolą trenerską w reprezentacji narodowej był stanowisko asystenta Parreiry w 2006 roku. Brazylia była faworytem przed turniejem do zdobycia szóstego tytułu mistrza świata w Niemczech. Jednak drużyna prowadzona przez Ronaldinho, Kakę, Ronaldo i Adriano odpadła w ćwierćfinale z Francją.

„Nie można opowiedzieć historii mistrzostw świata bez Mario Zagallo” – stwierdził w oświadczeniu prezydent FIFA Gianni Infantino. Dodał: „Zawsze będzie pamiętany jako ojciec chrzestny brazylijskiego futbolu i każdemu będzie bardzo brakować jego obecności na boisku”. Ale szczególnie tutaj, w FIFA.

Wyczynowi Zagallo polegającemu na zdobyciu Pucharu Świata jako zawodnik i trener dorównali później Franz Beckenbauer z RFN (1974, 1990) i Didier Deschamps z Francją (1998, 2018).

Prezydent Brazylii Luiz Inacio Lula da Silva powiedział na swoich kanałach w mediach społecznościowych, że Zagallo był „jednym z najwybitniejszych piłkarzy i trenerów wszechczasów” oraz „symbolem miłości do drużyny narodowej i Brazylii… odważnym, oddanym, pełnym pasji i dedykowane.” „Zagalo był przesądny i był wzorem do naśladowania dla Brazylijczyków, którzy nigdy się nie poddali”.

Zagallo był jednym z niewielu trenerów, którzy z powodzeniem trenowali we wszystkich czterech tradycyjnych klubach Rio – Flamengo, Fluminense, Botafogo i Vasco da Gama.

Rozpoczął karierę jako napastnik w Club América w Rio de Janeiro, a później grał także we Flamengo i Botafogo, jednym z niewielu brazylijskich klubów, które w latach 60. rywalizowały z Santosem Pelego.

W 2005 roku Zagallo przebywał w szpitalu przez ponad miesiąc po operacji żołądka.

Cztery lata temu został umieszczony pod opieką medyczną z powodu nieregularnego bicia serca podczas treningu Flamengo.

Tuż przed mistrzostwami świata w 2014 roku spędził 12 dni w szpitalu z powodu infekcji pleców i został zwolniony na czas, aby obejrzeć mecz otwarcia. Pełnił funkcję ambasadora tego turnieju.

W sierpniu ubiegłego roku Zagallo był hospitalizowany przez 22 dni z powodu infekcji dróg moczowych. Po powrocie do domu w Rio został sfotografowany, jak siedział na wózku inwalidzkim.

Oznajmił wówczas w poście na swoich kanałach społecznościowych, który zakończył się hasłem jego kariery: „Jesteśmy silniejsi niż kiedykolwiek!” – Będziesz musiał mnie wytrzymać!