Upośledzona czynność płuc, stosowanie sterydów w MG wiąże się z ryzykiem ciężkiej infekcji COVID-19

Upośledzenie czynności płuc i leczenie choroby w połączeniu z wcześniejszym długotrwałym stosowaniem kortykosteroidów, podeszłym wiekiem i obecnością raka są najważniejszymi predyktorami ciężkich przypadków. COVID-19 Pomiędzy ludźmi miastenia gravis (MG), zgodnie z ostatnimi badaniami.

Wyniki wskazują również, że prawdopodobieństwo zgonu z powodu COVID-19 było około 35 razy wyższe u pacjentów z MG leczonych rytuksymabJest to leczenie oparte na przeciwciałach stosowane w leczeniu niektórych chorób autoimmunologicznych i nowotworów. Rytuksymab jest badany jako potencjalny sposób leczenia MG.

studiowanie, „Czynniki prognostyczne dla ostrego przebiegu zakażenia COVID-19 u pacjentów z miastenią z ogólnym wpływem na wynik leczenia miastenii i przeżycie., „w European Journal of Neurology.

MG to choroba autoimmunologiczna spowodowana nieprawidłową produkcją samoreaktywnych przeciwciał skierowanych na receptor acetylocholiny (AChR) i inne białka, które odgrywają kluczową rolę w skurczu mięśni i komunikacji między nerwami i mięśniami.

Z biegiem czasu wiązanie samoreaktywnych przeciwciał z tymi receptorami powoduje, że mięśnie ciała stają się słabe i niezdolne do skurczu. W niektórych przypadkach dotknięte są mięśnie używane do oddychania, co powoduje duszność.

Terapie immunosupresyjne, które zmniejszają aktywność układu odpornościowego, są czasami przepisywane w tych schorzeniach osobom z reumatoidalnym zapaleniem stawów. Jednak ta klasa leków może zwiększać ryzyko powikłań u pacjentów z MG, u których rozwinął się COVID-19.

Biorąc to pod uwagę, naukowcy z Czech zbadali teraz, czy pewne czynniki mogą przewidzieć ciężkość COVID-19 u osób z MG. Wśród czynników branych pod uwagę były leki przyjmowane przez pacjentów, ich stan MG przed urazem oraz obecność innych współistniejących schorzeń.

Kolejnym celem badania była ocena wpływu ostrego COVID-19 i jego leczenia oraz określenie ryzyka zaostrzenia MG lub zaostrzenia ostrych epizodów choroby wśród pacjentów.

Łącznie 93 potwierdzonych pacjentów z COVID-19 zostało poddanych obserwacji w tym badaniu i przeanalizowano dane sprzed zakażenia. Rozpoznanie MG opierało się na obecności przeciwciał przeciwko AChR lub receptorowej kinazie mięśniowej (MUSK), lub czy pacjenci mieli spadek o co najmniej 10% w powtarzanych testach stymulacji nerwów, które są wykorzystywane do oceny, jak dobrze transmitowane są sygnały elektryczne wzdłuż nerwów w mięśniach.

Ciężkość COVID-19 została oceniona w siedmiopunktowej skali, przy czym 1 wskazuje na brak objawów, a 2 na pojedyncze objawy, takie jak brak węchu lub ból głowy. Wynik 3 w skali wskazywał na łagodne objawy infekcji, takie jak zmęczenie, przeziębienie i kaszel, a 4 w przypadku zakażenia grypopodobnego bez hospitalizacji. A przydzielono do 5 pacjentów przyjętych do szpitala z potwierdzonym zapaleniem płuc COVID-19 wymagającym tlenoterapii, a 6 wskazało ciężkie zapalenie płuc COVID-19 z mechaniczną wentylacją płuc. Cyfra 7 na skali oznacza śmierć z powodu COVID-19.

Ogólnie wynik na skali wynoszący pięć lub wyższy był uważany za ciężki dla COVID-19.

Wśród 93 pacjentów z MG i COVID-19 49% stanowiły kobiety, a 51% mężczyźni. Średnia wieku wynosiła 65 lat. Łącznie u 35 pacjentów (38%) zdiagnozowano ciężkie zapalenie płuc, a 10 (11%) zmarło z powodu COVID-19.

Naukowcy obliczyli iloraz szans (OR), gdzie wartości powyżej jednego reprezentują większe prawdopodobieństwo rozwoju ciężkiego COVID-19.

Wyniki wykazały, że prawdopodobieństwo zarażenia się ciężkim COVID-19 było 1062 razy wyższe u starszych pacjentów.

W przeciwieństwie do tego, lepsza czynność płuc — oceniana na podstawie wyższej natężonej pojemności życiowej lub wartości natężonej pojemności życiowej — przed zakażeniem wiązała się z niższym ryzykiem ciężkiego COVID-19 (iloraz szans 0,957). Należy zauważyć, że FVC jest parametrem czynności płuc, który mierzy całkowitą ilość powietrza, jaką osoba może wydychać po wzięciu jak najgłębszego oddechu.

Stosowanie kortykosteroidów, rodzaju leków hamujących reakcje immunologiczne i zapalne, również zwiększało prawdopodobieństwo ciężkiej infekcji COVID-19 (OR 14,098). U pacjentów z MG zwiększenie dawki kortykosteroidu o 5 mg zwiększyło prawdopodobieństwo rozwoju ciężkiego zapalenia płuc COVID-19 o 56%.

Leczenie innymi lekami immunosupresyjnymi, takimi jak azatioprynaA cbt moovtel, A cyklosporyna, nie miało wpływu na przebieg COVID-19.

Jednak wyniki wykazały, że prawdopodobieństwo zgonu z powodu COVID-19 było 35 razy wyższe u pacjentów z MG leczonych rytuksymabem, przeciwciałem zaprojektowanym w celu ukierunkowania i obniżenia poziomu określonego typu komórek odpornościowych, które są uważane za napędzające MG.

Aby ocenić stan MG wśród pacjentów, zespół wykorzystał trzy skale do oceny objawów i oznak MG. Były to klasyfikacja American Myasthenia Gravis Foundation (MGFA), kompleks myasthenia gravis (MGC) oraz ilościowa ocena miastenii gravis (QMG).

Wyniki kliniczne pacjentów z MG były skorelowane ze statusem MG przed zakażeniem.

„Pacjenci, którzy nie mieli zadowalającej kontroli nad MG przed infekcją, byli również bardziej narażeni na rozwój ostrego zapalenia płuc” – napisali naukowcy.

Rak był kolejnym czynnikiem ryzyka, u pacjentów z rozpoznaniem takich chorób stwierdzono siedmiokrotnie większe prawdopodobieństwo rozwoju ciężkiego zapalenia płuc. Co zaskakujące, zespół nie znalazł żadnych dowodów na astmę. przewlekła niedrożność płuc (POChP) oraz wpływ palenia na przebieg COVID-19.

Zaostrzenia MGFA zdefiniowano jako zaostrzenia objawów, które prowadzą do obniżenia kategorii oceny MGFA lub pogorszenia o co najmniej 2 punkty w skali Aktywności Życia Codziennego (ADL).

Zaostrzenia MG podczas infekcji były stosunkowo rzadkie (15%) i nie były spowodowane przez specyficzne leczenie COVID-19.

„Nasze badania, według naszej wiedzy, są największą kohortą 93 pacjentów MG z COVID-19 i jako najistotniejsze czynniki prognostyczne ciężkiej infekcji COVID-19 zidentyfikowaliśmy niezadowalający stan MG z niskim FVC i wcześniejszym długo działającym kortykosteroidem terapia, zwłaszcza w wyższych dawkach” – napisali naukowcy. Podeszły wiek, obecność raka i niedawne leczenie rytuksymabem”.

„Na podstawie naszych wyników zalecamy ostrożność u pacjentów z miastenią wcześnie po leczeniu rytuksymabem” – napisał zespół. „Ale ponieważ tak niewielu naszych pacjentów stosuje to leczenie, wpływ rytuksymabu na ciężkość zakażenia COVID-19 powinien być oceniany na większej liczbie pacjentów”.