UE przypieczętowuje traktat Afryka-Pacyfik po tym, jak Polska odrzuciła weto – EURACTIV.com

Ponad dwuletnie opóźnienie w ratyfikacji nowego traktatu UE z państwami Afryki, Karaibów i Pacyfiku zakończyło się w czwartek (20 lipca) po tym, jak Polska potwierdziła swoją akceptację umowy.

Przywódcy mają formalnie podpisać traktat na szczycie na Samoa w nadchodzących tygodniach.

Po tym, jak w kwietniu Węgry wycofały swój sprzeciw wobec traktatu w związku z jego postanowieniami dotyczącymi imigracji i praw płci, Warszawa wstrzymała swój podpis w proteście przeciwko językowi traktatu, który promuje niedyskryminację, prawa osób LGBT i równość płci. Dyplomaci przyznali jednak, że prawdziwym motywem Polski był protest przeciwko decyzji Komisji Europejskiej o zniesieniu embarga na zboże z Ukrainy,

Umowa o partnerstwie z Kotonu między UE a 78 państwami Afryki, Karaibów i Pacyfiku miała wygasnąć w lutym 2020 r., ale została przedłużona do grudnia 2021 r., po tym jak negocjacje w sprawie późniejszej umowy trwały dłużej niż planowano. Po opóźnieniach w certyfikacji w Europie Kotonu zostało deportowane do września 2023 r.

Jutta Orbelinen, komisarz UE ds. partnerstw międzynarodowych, nazwała w oświadczeniu ratyfikację „historyczną”.

Eurodeputowany Carlos Zurinho i posłanka z Mozambiku Ana Rita Sithole, współprzewodniczący Zgromadzenia Parlamentarnego AKP-UE, dodali, że umowa „toruje drogę do budowania koalicji i bardziej skoordynowanych działań na arenie międzynarodowej”.

Jednak opinie polityczne są podzielone co do wartości stosunków UE ze Wspólnotą Państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku.

Nowy traktat obejmuje stosunki polityczne i gospodarcze z 79 krajami Afryki, Karaibów i Pacyfiku, ale w przeciwieństwie do swojego poprzednika nie zawiera elementu pomocy ani nie zmienia stosunków handlowych między UE a Afryką.

UE walczyła o sfinalizowanie umów o partnerstwie gospodarczym z różnymi krajami Wspólnoty Państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku, głównie z powodu obaw, że zmusi to kraje rozwijające się do otwarcia swoich rynków dla przedsiębiorstw z UE.

Tymczasem Sekretariat OACP jest finansowany z budżetu UE i uchodzi za organizację znacznie słabszą niż Unia Afrykańska.

Niedawno opublikowane wewnętrzne dokumenty OACP wykazały, że tylko 1,19 mln euro z 5,46 mln euro zostało wpłacone przez państwa członkowskie grupy AKP na sfinansowanie jej budżetu na 2023 r., podczas gdy dziesięć krajów nadal nie wpłaciło składek do budżetu na 2022 r.

AKP nie obejmuje krajów Afryki Północnej, Republiki Południowej Afryki, Prawdopodobnie najbardziej wpływowy kraj afrykański, zdecydował się opuścić AKP pod koniec zeszłego roku, powołując się na brak siły przebicia.

[Edited by Alice Taylor]

Dowiedz się więcej z EURACTIV