Szczepionka gronkowcowa nie jest skuteczna u osób wcześniej narażonych

Oporność na antybiotyki jest coraz większym problemem, ponieważ niebezpieczne patogeny uczą się mutacji, aby uniknąć skutecznego leczenia. Staphylococcus aureus (bakterie gronkowca złocistego; SA) jest jednym z takich opornych drobnoustrojów, a badacze próbują opracować skuteczną bakterię Serum Przez pewien czas.

Badania na zwierzętach przyniosły potencjalną szczepionkę SA, ale wszystkie te badania nie przełożyły się na ludzi. Jeden badanieopublikowane w komórka gospodarza i drobnoustrojeNależy zauważyć, że główna różnica między zwierzętami a ludźmi polega na tym, że ci drudzy są na nie naturalnie narażeni bakterie gronkowca złocistego. Rzeczywiście, wcześniej zakażone myszy nie mogły uzyskać wystarczającej odpowiedzi immunologicznej na inokulację SA, w przeciwieństwie do myszy naiwnych.

Wykonywanie szczepionek przeciw gronkowcowi myszom laboratoryjnym wydaje się bardzo łatwe, ponieważ są one tak rzadko spotykane bakterie gronkowca złocistego„, powiedział dr Chih-Ming Tsai, pierwszy autor badania. „Ale ludzie są narażeni na gronkowca w pierwszych tygodniach życia i wydaje się, że aby współistnieć, gronkowiec wyewoluował wiele strategii, aby uczynić naszą odporność odpowiedź nieskuteczna przeciwko niemu”.

Tsai i jego współpracownicy dokonali odkrycia po odtworzeniu jednej z największych nieudanych prób szczepionki SA na ludziach, badania fazy 3 kandydata na szczepionkę z białkiem B (IsdB) regulującym żelazo.

Zespół infekował dootrzewnowo 6 myszy SA 1-3 razy w tygodniu, starając się osiągnąć stabilne miano przeciwciał IsdB we krwi. Następnie zaszczepili myszy rekombinowanym kandydatem na IsdB i ocenili obciążenie bakteryjne i śmierć myszy.

Autorzy stwierdzili, że szczepionka IsdB była wysoce skuteczna przeciwko SA u myszy naiwnych, ale myszy z 2-3 infekcjami SA nie miały odpowiedniej odpowiedzi przeciwciał na kandydata na szczepionkę.

Aby ustalić, dlaczego tak jest, naukowcy porównali przeciwciała specyficzne dla IsdB generowane przez infekcję SA, przeciwciała wytwarzane przez infekcję, po której następuje szczepienie, oraz przeciwciała wytwarzane przez samo szczepienie. Wskazali, że zabijanie SA przez fagocytozę (OPK) przez neutrofile było bardziej skuteczne u myszy immunizowanych SA i nieleczonych wcześniej infekcją.

Ta obserwacja skłoniła naukowców do zbadania glikozylacji przeciwciał, która, jak wykazano, zmniejsza fagocytozę poprzez hamowanie wiązania FcgRIII i FcgRIIb. Po odnotowaniu jakichkolwiek różnic w wiązaniu FcgRIIb między przeciwciałami u myszy naiwnych i zakażonych, autorzy doszli do wniosku, że kinaza α2,3 przeciwciał IsdB prawdopodobnie upośledza fagocytozę poprzez interakcję z innym receptorem na komórkach mieloidalnych.

Kiedy naukowcy zaszczepili myszy tylko przeciwko ochronnemu składnikowi białka IsdB, zarówno myszy zakażone SA, jak i myszy naiwne były chronione. Badacze doszli do wniosku, że „poprzednie szczepionki zawiodły z powodu wadliwej pamięci patogenu i odpowiadającej mu odpowiedzi immunologicznej”.

Skuteczna szczepionka przeciwko gronkowcowi prawdopodobnie będzie najskuteczniejszym sposobem zmniejszenia obciążenia infekcyjnego i zwiększenia oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe. „Opierając się na nowym zrozumieniu tego, w jaki sposób szczepionki gronkowcowe zawodzą, możemy szukać nowych sposobów przezwyciężenia pierwotnej przyczyny niepowodzenia szczepionek w naszym badaniu – nieochronnej pamięci pozostawionej przez poprzednią ekspozycję na gronkowca” – powiedział autor badania dr George Liu . .

W przeciwieństwie do myszy i innych zwierząt laboratoryjnych, ponad 50% ludzkich niemowląt jest narażonych na SA w pierwszych dwóch miesiącach życia. Te mechanistyczne ramy wyjaśniające niepowodzenie próby szczepionki IsdB mogą wkrótce doprowadzić do sukcesu bakterie gronkowca złocistego Serum.