Sunak przyznaje – Reakcje na osunięcie się ziemi Partii Pracy

Brytyjski premier Rishi Sunak powiedział, że Brytyjczycy „dokonali szokującej oceny”, uznając zwycięstwo lewicowej Partii Pracy w wyborach powszechnych.

Powiedział, że wziął „odpowiedzialność” za przegraną swojej partii i potwierdził, że zadzwonił do przywódcy labourzystów Keira Starmera, aby pogratulować mu zwycięstwa.

Wyborcy w Wielkiej Brytanii oddali dziś swoje głosy, w czwartek (czasu lokalnego), w wyborach krajowych, aby wybrać 650 przedstawicieli, którzy będą zasiadać w parlamencie przez następne pięć lat.

Po przeliczeniu ponad połowy mandatów Partia Pracy zdobyła co najmniej 326 mandatów, co wystarczyło, aby uzyskać większość w parlamencie.

Sunak powiedział, że teraz wróci do Londynu i zapowiedział przekazanie władzy w uporządkowany sposób.

Tysiące urzędników wyborczych liczyło miliony kart do głosowania w centrach liczenia głosów w całym kraju, podczas gdy konserwatyści otrząsnęli się z szoku związanego z historyczną porażką, która wprawiła wyczerpaną partię w chaos i prawdopodobnie wywołałaby rywalizację o zastąpienie Sunaka na stanowisku lidera.

Londyński wyborca ​​James Erskine, który był optymistą co do zmian na kilka godzin przed zamknięciem lokali wyborczych, powiedział: „W ciągu ostatnich 14 lat nie było najlepiej. Widzę w tym potencjał do dużej zmiany i na to mam nadzieję Do.”

Chociaż proponowany wynik wydaje się być sprzeczny z niedawnymi prawicowymi zmianami wyborczymi w Europie, w tym we Francji i Włoszech, przez Wielką Brytanię przepływa wiele tych samych nurtów populistycznych. Lider brytyjskiej Partii Reform Nigel Farage, który wygrał wyścig do parlamentu, zakłócił wyścig antyimigracyjnym nastrojem swojej partii „Odbierz nasz kraj” i podważył poparcie dla konserwatystów, którzy i tak mają przed sobą ponure perspektywy.

Według sondaży Partia Pracy była na dobrej drodze do zdobycia około 410 mandatów w Izbie Gmin liczącej 650 mandatów, natomiast Konserwatyści zdobyli 131 mandatów. Byłaby to najmniejsza liczba mandatów dla Partii Konserwatywnej w jej prawie dwustuletniej historii, co spowodowałoby w partii chaos.

Oznaką niestabilnych nastrojów społecznych i złości na reżim wydaje się, że niektóre małe partie, w tym centrowi Liberalni Demokraci i Brytyjska Partia Reform, radzą sobie dobrze. Kluczową niewiadomą było to, czy skrajnie prawicowa partia Farage’a będzie w stanie zamienić swój przyciągający uwagę sukces na więcej niż kilka mandatów w parlamencie.

Były przywódca Partii Konserwatywnej William Hague powiedział, że sondaż wykazał „historycznie katastrofalny wynik dla Partii Konserwatywnej”.

Jednak politycy Partii Pracy, przyzwyczajeni do lat rozczarowań, byli ostrożni.

„Sondaże wyjściowe są zachęcające, ale jasne jest, że nie mamy jeszcze żadnych wyników” – powiedziała Sky News wiceprzewodnicząca partii Angela Rayner.

Sondaż przeprowadzany jest przez ankietera Ipsos i prosi mieszkańców kilkudziesięciu lokali wyborczych o wypełnienie dokładnej kopii karty do głosowania, na której widać, jak głosowali. Sondaż ten zazwyczaj zapewnia wiarygodną, ​​choć niedokładną, prognozę wyniku.

Brytyjczycy oddają swoje głosy na kartach do głosowania, zapisują na nich swój wybór ołówkiem, a następnie są liczeni ręcznie. Ostateczne wyniki mają zostać ogłoszone jutro.

Wielka Brytania doświadczyła serii burzliwych lat – częściowo za sprawą konserwatystów, innych nie – które sprawiły, że wielu wyborców pesymistycznie patrzy na przyszłość swojego kraju. Wyjście Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej, po którym nastąpiła pandemia Covid-19 i inwazja Rosji na Ukrainę, osłabiły gospodarkę, a imprezy łamiące blokady organizowane przez ówczesnego premiera Borisa Johnsona i jego personel wywołały powszechne oburzenie.

Następczyni Johnsona, Liz Truss, jeszcze bardziej wstrząsnęła gospodarką pakietem radykalnych obniżek podatków i sprawowała swój urząd zaledwie 49 dni. Rosnące wskaźniki ubóstwa i cięcia w usługach rządowych doprowadziły do ​​skarg na „rozbitą Wielką Brytanię”.

Setki społeczności zaangażowało się w zaciętą rywalizację, w której tradycyjna lojalność partyjna zeszła na drugi plan, zastępując pilniejsze obawy dotyczące gospodarki, rozpadającej się infrastruktury i NHS.

W Henley-on-Thames, 65 kilometrów na zachód od Londynu, wyborcy tacy jak Patricia Mulcahy, emerytka, wyczuli, że naród szuka czegoś innego. Być może społeczeństwo, które zazwyczaj głosuje na konserwatywne, tym razem zmieni swoją orientację.

„Młodsze pokolenie jest bardziej zainteresowane zmianami” – stwierdził Mulcahy. Myślę więc, że wszystko, co wydarzy się w Henley i w całym kraju, będzie miało charakter transformacyjny. Jednak ktokolwiek przejmie stery, stanie przed trudnym zadaniem. – To nie będzie łatwe.

Anand Menon, profesor polityki europejskiej i spraw zagranicznych w King’s College w Londynie, powiedział, że brytyjscy wyborcy wkrótce zobaczą wyraźną zmianę klimatu politycznego w porównaniu z „burzliwą polityką przedstawianą w formie cichego przedstawienia” z ostatnich kilku lat.

„Myślę, że będziemy musieli na nowo przyzwyczaić się do w miarę stabilnego rządu, w którym ministrowie pozostają u władzy przez długi czas, a rząd potrafi myśleć poza celami krótko- i średnioterminowymi” – powiedział.

W pierwszej godzinie otwarcia lokali wyborczych Sunak odbył krótką podróż ze swojego domu, aby głosować w ratuszu w wiosce Kirby Sigston w północnej Anglii. Przybył w towarzystwie swojej żony Akshaty Murti i ramię w ramię szli do ratusza otoczonego pagórkowatymi polami.

Kilka godzin później Starmer w towarzystwie żony Victorii udał się do lokalu wyborczego w północnym Londynie, aby oddać głos.

Partii Pracy nie udało się jednak poruszyć pulsu obywateli swoimi obietnicami pobudzenia spowolnionej gospodarki, inwestycji w infrastrukturę i uczynienia Wielkiej Brytanii „superpotęgą w dziedzinie czystej energii”.

Ale w jego kampanii też nic nie poszło źle. Partia zyskała poparcie dużej części środowiska biznesowego i poparcie tradycyjnie konserwatywnych gazet, w tym „Sun” Ruperta Murdocha, który pochwalił Starmera za „przywrócenie jego partii do centrum brytyjskiej polityki”.

Tymczasem konserwatyści cierpieli na uchybienia. Kampania rozpoczęła się niepomyślnie, gdy Sunak zlany deszczem ogłaszał decyzję przed budynkiem rządowym przy 10 Downing Street. Następnie Sunak wrócił do domu wcześniej, po wzięciu udziału w obchodach 80. rocznicy inwazji Normandii we Francji.

Kilku konserwatystów bliskich Sunakowi toczy się dochodzenie w związku z podejrzeniami, że wykorzystali informacje wewnętrzne do obstawiania daty wyborów przed ich ogłoszeniem.

Sunak z trudem otrząsa się z plamy politycznego chaosu i złego zarządzania, które narosły wokół konserwatystów.

Jednak dla wielu wyborców brak zaufania dotyczy nie tylko partii rządzącej, ale polityków w ogóle.

„Nie wiem, kto jest dla mnie odpowiednią kandydatką jako osoby pracującej” – mówi Michelle Baird, pracownica portowa w Southampton na południowym wybrzeżu Anglii, która na kilka dni przed wyborami nie była zdecydowana, czy będzie głosować na Partię Pracy czy na Partię Konserwatywną. „Nie wiem, czy kandydat to diabeł”, „Ten, którego znasz, czy diabeł, którego nie znasz”.