Stymulacja nerwów w leczeniu bezdechu sennego może nie działać na każdego

Retrospektywne badanie kohortowe wykazało, że stymulacja nerwu podjęzykowego (HGNS) może być skuteczna w leczeniu obturacyjnego bezdechu sennego (OBS), ale wyższy wskaźnik masy ciała (BMI) i pozycja snu na plecach mogą zmniejszać skutki.

W grupie 76 pacjentów 78% osiągnęło odpowiedź na leczenie HGNS, przy klinicznie istotnym zmniejszeniu średniego wskaźnika bezdechu i spłycenia oddechu (AHI) z 29,3 zdarzeń na godzinę przed implantacją do 5,3 zdarzeń na godzinę po wszczepieniu (Hodges-Lehman różnica 23,0, 95% CI 22,6-23,4), podają Eric Landesness, lekarz medycyny, doktor nauk medycznych z Washington University School of Medicine w St. Louis i współautorzy.

Jednak w skorygowanych analizach pacjenci z BMI wynoszącym 32–35 mieli o 75% mniejsze szanse na odpowiedź na HGNS niż pacjenci z BMI wynoszącym 32 lub mniej (OR 0,25, 95% CI 0,07–0,94). JAMA Otolaryngologia-chirurgia głowy i szyi.

Spośród 44 pacjentów, którzy spali w pozycji leżącej, u 17 uzyskano odpowiedź terapeutyczną, z klinicznie istotnym zmniejszeniem średniego AHI z 46,3 zdarzeń na godzinę przed implantacją do 21,8 zdarzeń na godzinę po implantacji (różnica Hodgesa-Lehmana 24,6, 95). %C 23,1-26,5).

BMI było również powiązane z odpowiedzią na leczenie AHI w pozycji leżącej na plecach po uwzględnieniu pozycji snu po implantacji (OR 0,39, 95% CI 0,04-2,59).

powiedział Daniel Paul Fina, lekarz medycyny, z Brigham and Women's Hospital i Harvard Medical School w Bostonie MedPage dzisiaj Należy opisać pacjentom ryzyko braku odpowiedzi na HGNS. Zachęcanie do utraty wagi może być ważne, powiedział, ponieważ osiągnięcie BMI poniżej 32 zwiększa szanse na odpowiedź na leczenie, ale wyższe BMI nie wyklucza tego całkowicie.

„To nie jest tak, że ludzie powinni unikać HGNS, jeśli mają BMI wyższe niż 32, po prostu należy poinformować pacjenta o ryzyku braku odpowiedniej lub właściwej reakcji” – dodał.

Lekarz Ryan Suss z Centrum Medycznego Uniwersytetu w Pittsburghu zauważył, że istnieją dowody na to, że wiele metod leczenia okazało się mniej skutecznych w pozycji leżącej oraz że stosowanie wieloaspektowego podejścia terapeutycznego do czynników takich jak pozycja snu i wskaźnik masy ciała może być drogą naprzód.W trakcie leczenia. OSA.

„Niezależnie od tego, czy jest to operacja górnych dróg oddechowych, zastosowanie aparatów dentystycznych, czy stymulacja nerwu podjęzykowego, ogólnie rzecz biorąc, skuteczność leczenia spada, gdy ludzie śpią na plecach” – powiedział. MedPage dzisiaj. „a to jest [research] To również wspiera. Zatem, podobnie jak drugoplanowa rola w przypadku utraty wagi, sugeruje to, że prawdopodobnie istnieje rola drugoplanowa, która polega na próbie odciążenia ludzi.

„Myślę, że ogólnie rzecz biorąc, sugeruje to przynajmniej, że lekarze naprawdę muszą zdawać sobie sprawę z różnych odmian bezdechu sennego” – powiedział. „I nie należy ich leczyć oddzielnie za pomocą stymulacji nerwu podjęzykowego, ale powinniśmy rozważyć stymulację nerwów w połączeniu z utratą masy ciała i poprawą pozycji podczas snu, aby uzyskać najlepsze długoterminowe wyniki”.

Landesnes i jego zespół zauważają, że tradycyjne metody leczenia bezdechu sennego, takie jak terapia ciągłym dodatnim ciśnieniem w drogach oddechowych (CPAP), aparaty jamy ustnej i interwencje chirurgiczne „są utrudnione ze względu na wyzwania związane z przestrzeganiem zaleceń przez pacjenta i ograniczoną odpowiedzią na leczenie”. Alternatywą jest HGNS. leczenia pacjentów z OSA, którzy nie tolerują CPAP.

Urządzenie HGNS wszczepia się pod skórę pacjenta i działa, często zdalnie, stymulując nerw podjęzykowy, który biegnie od tylnej części czaszki do spodniej strony języka. Zabieg wykrywa aspirację podczas snu i stymuluje nerw, który następnie rozszerza drogi oddechowe. Terapia ta, zatwierdzona od dziesięciu lat przez amerykańską Agencję ds. Żywności i Leków (FDA), często jest jedną z opcji omawianych z pacjentami, u których nie udało się zastosować aparatu CPAP.

powiedział David Kent, lekarz medycyny, z Vanderbilt University Medical Center w Nashville w stanie Tennessee MedPage dzisiaj e-mailem, że wyniki badania są zgodne z obecnym stanem wiedzy na temat wielu czynników, które mogą mieć wpływ na OSA.

„Objętość płuc gwałtownie spada, gdy pacjenci przechodzą do pozycji leżącej, co jeszcze bardziej destabilizuje górne drogi oddechowe, zmniejsza ich pole przekroju poprzecznego i zwiększa ich zapadalność” – napisał. „Inne dane sugerują, że niepowodzenie leczenia HGNS jest spowodowane utrzymującym się zapadnięciem się podniebienia miękkiego i prawdopodobnie bocznych ścian jamy ustnej i gardła”.

„Wynika z tego, że pacjenci z większą skłonnością do zapadania się struktur dróg oddechowych mogą rzadziej reagować na leczenie HGNS” – dodał. „Zgadza się również z wynikami poprzednich badań, że pacjenci z całkowitym obwodowym zapadnięciem się podniebienia (bardziej zgiętym podniebieniem) mają mniejsze szanse na reakcję na leczenie”.

Do badania włączono 76 pacjentów z OSA, którym wszczepiono HGNS w Centrum Medycznym Uniwersytetu Waszyngtońskiego w okresie od kwietnia 2019 r. do stycznia 2023 r. Mediana wieku wyniosła 61 lat, 75% stanowili mężczyźni, a 93% rasy białej.

Przed przeszczepieniem średni wynik AHI wynosił 29,3, a średni wynik AHI w pozycji leżącej 46,1. U 51% pacjentów OSA miał charakter łagodny do umiarkowanego, z czego 62% było zależnych od OSA. Przeprowadzono badania snu przed implantacją – u 46% pacjentów wykonano domowe badanie bezdechu sennego, a u 54% wykonano polisomnografię.

Po przeszczepieniu 62% pacjentów spało w pozycji bocznej, zaś 38% w pozycji na plecach.

Naukowcy zauważyli, że retrospektywny charakter badania, liczba pacjentów, w których przeważali biali mężczyźni, oraz „brak subiektywnych skal oceny uzupełniających obiektywne zmiany w AHI” stanowiły ograniczenia.