„Stawką jest pozycja Wielkiej Brytanii jako lidera muzyki na żywo”: dziewięć festiwali odwołanych ze względu na rosnące koszty | Festiwale muzyczne

Kiedy ogłoszono, że Standon Calling – letni festiwal muzyczny, podczas którego 17 000 ludzi zjeżdża do wiejskich terenów Hertfordshire, aby zobaczyć takie gwiazdy jak Bloc Party i Wolf Alice – zostanie przełożony w tym roku, stał się on dziewiątym festiwalem w 2024 r., który został odwołany lub ogłoszony Dobry.

John Rostron, dyrektor naczelny Stowarzyszenia Niezależnych Festiwali (AIF), wezwał do pilnej interwencji rządu, aby pomóc wydarzeniom dotkniętym rosnącymi kosztami łańcucha dostaw, zadłużeniem zaciągniętym podczas pandemii Covida i spowolnieniem sprzedaży biletów, które zostało dodatkowo utrudnione przez kryzys kosztów życia.

„Minęły trzy lub cztery lata utraty pieniędzy i zadłużenia” – mówi Rostron. „Niektóre [events] Przez ostatni rok sytuacja była niestabilna. W tym roku mamy dopiero luty, a festiwale upadają. – Nie mogą nawet dotrwać do lata.

Jest to sytuacja, która według niektórych może doprowadzić do końca.Rytuały przejścia„Wydarzenia z muzyką na żywo, które stały się podstawą letniej oferty kulturalnej Wielkiej Brytanii, pozostawiając w tyle jedynie największe festiwale, takie jak Glastonbury.

AFI twierdzi, że w zeszłym roku 36 festiwali albo zostało całkowicie odwołanych, albo zostało przełożonych, co zwiększyło liczbę festiwali. 100 wydarzeń, które zniknęły Od szczytu w 2019 r., kiedy w Wielkiej Brytanii odbyło się 600 festiwali muzyki na żywo.

Wiele z wydarzeń, które się rozpoczęły, było małych i wciąż rozwijających się, ale w tym roku jest więcej festiwali o ugruntowanej pozycji, takich jak Standon Calling i Bluedot (który ma „Bor„General”) i Nozstock ulegli rosnącym kosztom.

Ella Noseworthy, która prowadzi Noosestock w Herefordshire, odnotowała, że ​​od czasu pandemii koszty organizacji wydarzenia na 5000 osób wzrosły o 40%. Cena budowy pojedynczego wydarzenia, tj. montażu scen, barów itp., wzrosła z 400 000 funtów w 2019 r. do 900 000 funtów w 2023 r., twierdzi Rostron.

Wzrost opłat dla artystów, niedobór namiotów, ponieważ nadal były one wykorzystywane jako tymczasowe centra testowe na Covid, wygórowane koszty wynajmu pryszniców, wykwalifikowany personel odchodzący z branży wydarzeń plenerowych, Brexit skłaniający pracowników do odejścia i rosnące koszty logistyki – wszystko to doprowadziło do „zwiększone honoraria artystów”, Nosworthy powiedział: „Doskonała burza”.

„Doszło do tego, że patrzyliśmy na pięć lat bez żadnych zysków i jaka firma sobie z tym poradzi?” – powiedziała. „Mogliśmy kontynuować, ale musieliśmy rozważyć cięcie kosztów, ponieważ ryzyko było zbyt duże”.

Simon Taaffe, współzałożyciel festiwalu End of the Road, odczuł wzrost kosztów o 30–40% od 2019 r. Podjął decyzję o podniesieniu cen biletów o 30%, a jego wydarzenie przyciągnęło osoby starsze i średnie starsi ludzie. demograficznej, wzrost ten nie odstraszył graczy, ponieważ 75% biletów zostało sprzedanych przed ogłoszeniem składu.

Tavy uważa, że ​​możemy spodziewać się ponownej korekty, w ramach której pozostaną nie tylko duże festiwale, ale także te małe i średnie wydarzenia, które będą szyte na miarę i starannie zorganizowane.

„Jeśli będziesz po prostu próbował robić w przyszłości to samo, co wszyscy inni, nie będziesz w stanie przetrwać” – powiedział. „Po pierwsze, jest to bardzo ryzykowny biznes i jeśli nie masz unikalnej wizji ani zalet, nie wiem, jak możesz to zrobić”.

End of the Road oferuje program kinowy, którego kuratorami są m.in. Martin McDonagh i Ben Wheatley, a Taffe zaprasza zespoły, które nie koncertują na festiwalach.

Inne festiwale również prężnie się rozwijają. Zespół Afro Nation z siedzibą w Portugalii, ale prowadzony przez brytyjskich promotorów i mający większość publiczności w Wielkiej Brytanii, dołączył do rosnącej sceny Afrobeats i zdobył jedną z najbardziej zaniedbanych publiczności festiwalu: Black Brits; Live At Leeds organizuje trzecią edycję wydarzenia plenerowego, Mieszkam w Leeds w parkuOprócz corocznych targów miejskich; We Out Here z dużym sukcesem zademonstrowało przyciąganie grawitacyjne jazzu. Houghton prosperuje, oferując butikowy festiwal muzyki tanecznej na wsi w Norfolk. I znowu Glastonbury, Wyprzedane w niecałą godzinę.

Jednak dla Noseworthy tempo utraty festiwali takich jak jej ma długoterminowy wpływ na brytyjską kulturę, zwłaszcza muzykę. „Stawką jest pozycja Wielkiej Brytanii jako wiodącego kraju oferującego muzykę na żywo” – mówi. „To brzmi dramatycznie, ale tak się dzieje, jeśli te małe festiwale i wydarzenia nie są chronione”.

Rozwiązaniem tego problemu zaproponowanym przez firmę Rostron jest obniżenie podatku VAT do 5% na bilety festiwalowe. Rozwiązanie to wprowadzono podczas pandemii Covid-19, ale od tego czasu zostało uchylone, ponieważ stawka powróciła do 20%.

„Jeśli uda nam się uzyskać dwa lub trzy lata względnej stabilności, teoretycznie łańcuch dostaw ponownie się rozrośnie [and] Do tego sektora przyjdą wyszkoleni i wykwalifikowani pracownicy. Potrzebują jednak stabilizacji”. „Potrzebujemy tylko kilku dobrych lat”.