Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo dwóch wstrzyknięć szczepionki dwuwartościowej jako serii pierwotnej w okresie rotacji Omicron

W niedawnym badaniu opublikowanym w medRxiv* Serwer Preprint, naukowcy ocenili biwalentny [encoding spike (S) proteins of severe acute respiratory syndrome coronavirus 2 (SARS-CoV-2) D614 strain and the Beta variant of concern (VOC)] Skuteczność szczepionki (VE) przeciwko lotnym związkom organicznym firmy Omicron.

tło

Szczepionki COVID-19 pierwszej generacji zostały opracowane przy użyciu białek D614 S. Jednak ciągłe pojawianie się nowych lotnych związków organicznych dla SARS-CoV-2 zagroziło skuteczności szczepionki, a zaktualizowane szczepionki kodujące białka VOC S są wymagane do złagodzenia COVID-19. Szczepionki kodujące białka Omicron skutecznie ograniczały transmisję Omicron; Jednak dane dotyczące skuteczności szczepionki niekodującej białka przeciwko Omicron przeciwko Omicron są ograniczone.

o studiowaniu

W trwającym obecnie randomizowanym, zmodyfikowanym badaniu fazy 3 z podwójnie ślepą próbą i kontrolą placebo badacze oceniali bezpieczeństwo i VE podania szczepionki dwuwartościowej w okresie dawkowania Omicron między 19 października 2021 r. a 15 lutego 2022 r.

W badaniu wzięły udział osoby dorosłe, które przed rozpoczęciem badania nie były szczepione przeciwko SARS-CoV-2. Osoby uczestniczące zostały przydzielone w stosunku 1:1 do podania domięśniowej szczepionki dwuwartościowej w odstępie trzech tygodni od rekombinowanej szczepionki białkowej SARS-CoV-2 lub zastrzyku placebo (roztwór soli). Pierwsza faza badania obejmowała ocenę skuteczności rekombinowanej szczepionki.

Fazę II przeprowadzono w ośmiu krajach (Ghanie, Kolumbii, Kenii, Indiach, Nepalu, Meksyku, Ukrainie i Ugandzie) w 54 ośrodkach badań klinicznych. Próbki wymazów z jamy nosowo-gardłowej i próbki surowicy pobrano przed dwoma szczepieniami w celu identyfikacji osób zakażonych i niezakażonych SARS-CoV-2.

Ponadto przeprowadzono monitorowanie CLI (coronavirus disease-like 2019). W przypadku dodatnich objawów CLI od uczestników pobierano wymazy z nosa lub przedniej części nosogardzieli i poddawano je testom amplifikacji kwasów nukleinowych (NAAT) w celu potwierdzenia obecności SARS-CoV-2.

Ponadto przeprowadzono analizę sekwencji genetycznej w celu zidentyfikowania przyczynowych LZO. Głównym punktem końcowym badania było zapobieganie rozwojowi objawowego zakażenia SARS-CoV-2 ≥2,0 tygodnie po drugiej dawce szczepionki (PD2). Drugorzędowymi punktami końcowymi były początek objawów COVID-19 wśród zakażonych i niezakażonych uczestników, umiarkowany lub ciężki COVID-19 oraz związana z tym hospitalizacja ≥2,0 tygodnie PD2.

SISR (zamówione reakcje w miejscu wstrzyknięcia) i SSR (zamówione reakcje ogólnoustrojowe) występujące w ciągu 1 tygodnia po szczepieniu oraz niepożądane i niepoważne AE (zdarzenia niepożądane) występujące w 3,0 tygodniu szczepienia przeanalizowano wśród 2000 osób z każdej grupy. to osoby w wieku 60,0 lat. W analizie wrażliwości przyjęto, że Omicron był czynnikiem sprawczym LZO w przypadkach niesekwencyjnych.

konsekwencje

W sumie początkowo zrandomizowano 13 506 osób, z których 504 uczestników zostało wykluczonych z analizy z powodu niekompletnych danych. Ponadto 414 osób wycofało się z badania, z czego 89 osób przerwało PD2. W rezultacie przeanalizowano 12 924 osób, które otrzymały dawki 1,0, z czego 11 416 osób otrzymało obie dawki, a trzy czwarte osób było wcześniej narażonych na SARS-CoV-2. Trzydzieści dwa procent osób było zagrożonych zarażeniem się COVID-19.

Średnia wieku uczestników badania wynosiła 36,0 lat, a większość z nich (58%) stanowili mężczyźni. W obu grupach badani byli obserwowani po pierwszej i drugiej dawce odpowiednio przez 148,0 dni i 234,0 dni. Na dzień 15 marca 2022 r. udokumentowano 121,0 bezobjawowych przypadków SARS-CoV-2, z czego 32,0 przypadków i 89,0 przypadków wystąpiło odpowiednio w grupie szczepionki i grupie placebo, 2,0 tygodnie PD2 z 65,0% VE. Szacunki VE wyniosły odpowiednio 75% i 31% wśród osób narażonych i nienarażonych na SARS-CoV-2.

Spośród przypadków, w których zidentyfikowano przyczynowe LZO, większość (n = 63) była spowodowana zakażeniem sub-LZO Omicron BA.1 lub BA.2, a cztery przypadki zakażenia delta zostały zgłoszone. Podobne wyniki zaobserwowano w analizie wrażliwości.

Trzy szczepionki udokumentowały ciężkie zakażenie SARS-CoV-2, a pięć szczepionek udokumentowało umiarkowane/gorsze zakażenie SARS-CoV-2 z objawami w ciągu 2 tygodni od PD2. Po PD1 stwierdzono, że VE w przypadku objawowej infekcji SARS-CoV-2 wynosi 60,0%, szacunki VE w przypadku objawowej infekcji Omicron wśród wszystkich osób, osób narażonych na SARS-CoV-2 i osób nienarażonych wyniosły 63%, 74% i 28 %, odpowiednio.

VE związane z bezobjawowym zakażeniem SARS-CoV-2 wśród osób nienarażonych wyniosło 1,20, przy 100 przypadkach COVID-19 wśród szczepionek. Wyniki wykazały wyższą skumulowaną częstość występowania COVID-19 wśród osób otrzymujących placebo niż osób otrzymujących szczepionkę biwalentną 2 tygodnie po PD2. Biwalentna szczepionka była bezpieczna i dobrze tolerowana przez uczestników badania. Niepożądane AE 30,0 min po wstrzyknięciu szczepionki zgłoszono u <0,1% osób, a SISR i SSR 7 dni po wstrzyknięciu szczepionki wystąpiły u 58% i 41% zaszczepionych osób. Żaden uczestnik nie zmarł z powodu COVID-19.

wniosek

Podsumowując, wyniki badania wykazały, że biwalentna szczepionka COVID-19 zapewnia heterogenną ochronę immunologiczną przed bezobjawowymi Omicron BA.1 sub-VOC i Omicron BA.2 sub-VOC wśród dorosłych osób wcześniej narażonych na SARS-CoV-2.

*Ważna uwaga

medRxiv publikuje wstępne raporty naukowe, które nie są recenzowane i dlatego nie powinny być uważane za rozstrzygające, kierujące praktyką kliniczną/zachowaniami zdrowotnymi lub traktowane jako twarde informacje.