Skład terenów zielonych w miastach determinuje cechy charakterystyczne ich ptaków

Doszli do wniosku, że skład obszarów miejskich może sprzyjać obecności gatunków o różnych cechach, co ma konsekwencje dla poprawy ekosystemów i zdrowia publicznego. Artykuł ukazał się w czasopiśmie Ekologia holistycznaProponuje środki promujące tworzenie miast, które będą nie tylko bardziej przyjazne ptakom, ale także bardziej przyjazne do życia dla obywateli.

Na potrzeby tego badania, w którym uczestniczyli także naukowcy z ośrodków badawczych w Finlandii, Polsce, Niemczech, Holandii i Czechach, zespół badawczy zebrał dane na temat zbiorowisk ptaków w dwóch głównych typach rozwoju obszarów miejskich (ochrona gruntów i dzielenie gruntów). W kilku miastach europejskich, m.in. w Madrycie, Granadzie, Toledo i Pradze.

Rozwój miast oparty na współdzieleniu gruntów charakteryzuje się zachowaniem niewielkich przestrzeni zielonych, najczęściej w postaci prywatnych ogrodów i roślinności ulicznej, przeplatanych zabudową jednorodzinną oraz niską gęstością zaludnienia. Natomiast urbanistyka chroniąca grunty charakteryzuje się dużymi przestrzeniami zielonymi (zwykle dużymi parkami i ogrodami) wyraźnie oddzielonymi od obszarów zabudowanych, gęsto zaludnionymi i zawierającymi kompleksy mieszkalne.

„Dla każdego gatunku zidentyfikowanego w badanych miastach europejskich zmierzyliśmy jego cechy, takie jak stopień specjalizacji w żerowaniu, rodzaj budowanych przez siebie gniazd, wysiłek, jaki wkłada w reprodukcję oraz długość życia. To pozwoliło nam ocenić, czy it MNCN, że „projekt urbanistyczny faworyzuje typy o określonych typach cech”.

„W poprzednich badaniach odkryliśmy już, że o obecności różnych zbiorowisk ptaków zadecydował podział gruntów i rodzaje zabudowy miejskiej, które chronią grunty” – mówi badacz UGR Juan Diego Ibáñez Alamo. „To badanie pozwoliło nam również zidentyfikować cechy, które pozwalają im osiedlać się w takim czy innym typie obszarów miejskich” – dodaje.

Bezrolne obszary miejskie są żyznym gruntem dla ptaków składających wiele jaj, często korzystających z otwartych gniazd i mających krótkie cykle życiowe, takich jak kamieniarki, chiffchaffy i skowronki czubate. Z kolei na obszarach miejskich, w których współdzielone są grunty, dominują ptaki o bardziej wymagających wymaganiach rozrodczych i dłuższych cyklach życiowych, takie jak sikory, pustułki i mewy.

„Uzyskane przez nas dane wyraźnie wskazują na potrzebę promowania połączenia obu typów rozwoju obszarów miejskich, aby zapewnić większą różnorodność ptaków. Większa różnorodność biologiczna w miastach jest korzystna nie tylko dla naszego bezpośredniego środowiska, ale także dla naszego zdrowia i dobrego samopoczucia” – MNCN – podsumowuje badacz.