Shawn Johnson „chłonie” szum wokół pogoni za tytułem Dally M, NRL

Sean Johnson twierdzi, że nauka nie tylko blokowania, ale także pochłaniania hałasu towarzyszącego jego grze była jednym z głównych czynników, które przyczyniły się do jego rewelacyjnej formy w tym sezonie.

Johnson pozostaje głównym kandydatem do Medalu Roku Dally M na zaledwie dwie rundy sezonu NRL, po cofnięciu czasu, aby zanotować kilka swoich najlepszych występów i poprowadzić Warriors do gwarantowanego czwartego miejsca.

32-latek prowadzi w tym roku pod względem liczby asyst – 25 w 22 meczach. [for contrast, he had just 14 assists in 21 matches last year when the Warriors finished 15th] Prowadzi także liczne zajęcia z kopnięć.

Jego sztuka została bardzo doceniona, a Johnson przyznał, że ją podsłuchał – w tym plotkę Dally’ego M.

Mógłbym udzielić naprawdę banalnej odpowiedzi i powiedzieć: „Nie, to tylko hałas w tle, a ja skupiam się na tym”, ale [I hear it] „100%” – powiedział Johnson.

„Dużo pracuję z Danem Hesslerem nad moim podejściem mentalnym i wstrzymywaniem – lub pochłanianiem – energii, która byłaby dla mnie przydatna, aby dobrze grać.

„Szczególnie w tym roku musiałem sobie z tym poradzić bardziej niż kiedykolwiek”.

Johnson dodał, że „szum” bierze się także ze wszystkich aspektów jego życia, a nie tylko ze strony fanów i komentatorów, i pracuje nad tym od 2018 roku, kiedy dołączył do Sharks po głośnym odejściu z Warriors.

„Słyszę rozmowy, komentuję różne rzeczy i mam rodzinę, o której po prostu chce się cały czas rozmawiać” – powiedział.

„Mój tata zawsze był moim wielkim fanem i opowiadał mi, ile punktów dzieli mnie od bycia najlepszym strzelcem drużyny Kiwi i tak dalej.

„Zawsze tak jest, ale zawsze pracuję nad tym, abym mógł przyswoić informacje, które pomogą mi dobrze grać, a następnie zawęzić moją koncentrację”.

Chociaż ostatnio ta energia była głównie pozytywna, Johnson przyznał przed swoim 250. meczem w NFL, że zna również i pamięta negatywne emocje, które pojawiały się na różnych etapach jego kariery.

Ale ta energia nigdy nie była jego motywacją.

„Zawsze lubiłem usprawiedliwiać ludzi, którzy mnie wspierali. Nigdy nie grałem w tę grę na złość lub dla ludzi, którzy mówili mi, że powinienem przejść na emeryturę, mam już dość, albo po prostu się umyłem i nie zrozumiałem. na zewnątrz.” Tam i powiedz: „Chcę udowodnić, że się mylisz”.

„Zawsze chciałem grać z moją bliską grupą wsparcia, która zawsze we mnie wierzyła i miło jest widzieć, że oni też naprawdę cieszą się tymi chwilami, gdy szum wokół mnie jest tak pozytywny.

„Uwielbiam widzieć ich takich szczęśliwych”.

Do pozytywnego nastawienia dołączyła się rozmowa o powołaniu Nowozelandczyka po tym, jak rozegrał swoje ostatnie 32 testy w reprezentacji Nowej Zelandii w 2019 roku, ale był to jeden obszar, na którym się nie skupił.

„Sprawy Nowej Zelandii są w tle i odbyłem kilka rozmów na ten temat z ludźmi, ale szczerze mówiąc, ciężko mi teraz o tym rozmawiać, biorąc pod uwagę to, co się tutaj dzieje i oczywiście na tym się skupiam.

„Przekroczymy ten most, kiedy już tam dotrzemy, ale jeśli nadal będziesz grać na poziomie, z którego jestem zadowolony, zobaczymy, co się tam wydarzy”.