Serce i dusza najwspanialszej ery Czarnych Kapeluszy

Analiza: Dzięki niesamowitemu tempoowi pracy, ognistej pasji i stalowej determinacji Wagner podbił serca fanów i dał zespołowi przewagę, której desperacko potrzebował, pisze Sean Nugent.

To smutny dzień dla krykieta w Nowej Zelandii. Neil Wagner, jeden z najwybitniejszych meloników wszechczasów, zakończył swoją znakomitą karierę.

37-latek zdecydował się zawiesić buty na kołku po zakończeniu serii testów przeciwko Australii. Jednakże nie będzie go w jedenastce podczas pierwszego testu od czwartku i zostanie zwolniony ze składu przed drugim testem, co oznacza, że ​​jego kariera obejmująca 64 testy zasadniczo dobiegła końca.

Być może przyszło w odpowiednim momencie. Będzie pierwszym, który przyzna, że ​​przez ostatnie dwa sezony nie był w najlepszej formie, a spadek tempa spowodował, że jego agresywny styl gry w kręgle był mniej skuteczny.

Ale to nie czas, aby kwestionować formę tego człowieka, to czas, aby uczcić pamięć jednego z legendarnych nowozelandzkich synów-sportowców, który był sercem i duszą najwspanialszej ery w historii krykieta w Nowej Zelandii.

Dzięki niesamowitemu tempu pracy, ognistej pasji i stalowej determinacji Wagner podbił serca nowozelandzkich fanów krykieta, dając zespołowi przewagę, której desperacko potrzebował.

Wagner, pochodzący z Republiki Południowej Afryki, przybył do Nowej Zelandii w 2008 roku po doświadczeniu systemu kwotowego i szybko dał się odczuć. W latach 2011 i 2012 znalazł się na szczycie list przebojów bramek Plunket Shield, w tym pamiętny występ, w którym zdobył pięć bramek w jednym meczu przeciwko Wellington.

Na początku gry grał z dobrą szybkością, regularnie przekraczającą 140 km/h, wymachując piłką w obie strony.

Po czteroletniej przerwie Wagner zadebiutował w barwach Black Caps przeciwko Indiom Zachodnim w 2012 roku. Jednak życie na poziomie międzynarodowym nie układało się początkowo dobrze lewemu obrońcy. Pod koniec 2013 roku jego średnia w grze w kręgle wynosiła 38, a zejście poniżej 30 zajęłoby mu kolejne trzy lata.

Jednak po dziesiątkach testów odnalazł swoją rolę agresywnego konia pociągowego, co stanowiło komplement dla duetu swingersów Tima Southee i Trenta Boulta.

Zwycięski występ przeciwko Indiom na stadionie Eden Park na początku 2014 roku sprawił, że znalazł się w centrum uwagi. Wagner ścigał się ze starą piłką po płaskiej powierzchni, spuszczając grad bramkarzy na indyjską elitę, przemykając obok Virata Kohli, następnie centuriona Shikhara Dhawana, zanim powolny bramkarz oszukał kapitana MS Dhoniego, a zaciekły zderzak okazał się ponad siły Ishanta Sharmy. Zapewnił drużynie Black Caps słynne 40-runowe zwycięstwo.

Od tego czasu Wagner jest egzekutorem pod dowództwem kapitana Brendona McCulluma i jego następcy, Kane’a Williamsona. Przez lata doskonalił swoje umiejętności, terroryzując przeciwne drużyny agresywną grą w kręgle na krótkich torach, co było niespotykane w nowozelandzkim krykiecie.

Na zielonej furtce często stał bezczynnie, podczas gdy Southee i Boult wyrządzali szkody, ale miał też mnóstwo chwil na słońcu.

Pierwszego dnia pierwszego testu przeciwko Indiom Zachodnim w Basin Reserve w 2017 r. Wagner uzyskał najlepszy w karierze wynik 7 z 39, odbijając się od błądzącej drużyny na łagodnym boisku, co pozwoliło Nowej Zelandii popłynąć po zwycięstwo.

Często jego wpływy nie znajdowały też odzwierciedlenia w statystykach, ale był kluczowy dla Nowej Zelandii, która wygrała połowę testów, w których grał.

W 2018 roku zwolnienie przez niego Bena Stokesa i Chrisa Woakesa zapewniło zwycięstwo nad Anglią pod koniec piątego dnia na stadionie Eden Park, zanim waleczna liczba 103 piłek w następnym teście pomogła drużynie Blackcaps uciec dzięki remisowi i wygrać serię.

Status bohatera Wagnera wśród Nowozelandczyków dramatycznie wzrósł podczas tournee po Australii w sezonie 2019/20, co było słabym występem reszty drużyny.

W trzech testach Wagner błyszczał przy każdej dostawie, z sercem na dłoni, zdobywając 17 bramek w 22, w tym cztery z pięciu bramek dla Steve'a Smitha.

Podczas gdy reszta ataku w kręgle była bezzębna, Wagner zaskoczył Australijczyków swoją agresją i ogniem. Słynny ze swoich ramion i uderzania dziesiątek bramkarzy Wagnera, Matthew Wade powiedział później, że nigdy nie miał do czynienia z graczem, który potrafiłby rzucić krótką piłkę z taką celnością.

Następnego lata Wagner poprowadził Nową Zelandię do zwycięstwa nad Pakistanem, mimo że złamał palec u nogi po uderzeniu stopą podczas odbijania. Pomimo bólu Wagner rzucił 28 runów w drugiej rundzie Pakistanu – najwięcej ze wszystkich nowozelandzkich meloników – i pomógł swojej drużynie wygrać 101 runów.

Wszystkie te małe chwile magii osiągnęły punkt kulminacyjny w finale Mistrzostw Świata w Testach 2021, podczas którego Wagner był częścią kwartetu kręglarskiego, który okazał się zbyt trudny dla indyjskiego składu gwiazdorskiego odbijania i odniósł najsłynniejsze zwycięstwo w krykieta w Nowej Zelandii.

Chociaż jego tempo może zacząć spadać, a najlepsze dni ma już za sobą, głód bramek i siła woli Wagnera pozostają kluczowe dla sukcesu Nowej Zelandii.

Zeszłego lata to Wagner poprowadził Nową Zelandię do jednopunktowego zwycięstwa nad Anglią w Wellington. Ostatniego dnia odbił się od kluczowych odbijających Anglii Joe Roota i Bena Stokesa, po czym udusił Jamesa Andersona w nogę, co przypieczętowało historyczne zwycięstwo.

Wagner odejdzie na emeryturę z 260 bramkami ze swoich 64 testów, średnio 27,57. Jest piątym najlepszym strzelcem bramek w Nowej Zelandii wszechczasów, podczas gdy jego średnia odbijania wynosząca 52 jest lepsza tylko od wielkiego Sir Richarda Hadlee wśród tych, którzy zdobyli 100 lub więcej bramek testowych.

Jednak nie tylko liczby, ale także determinacja i pasja Wagnera będą brakować zarówno Black Caps, jak i fanom. Nie ma wątpliwości, że był kluczowym elementem oraz sercem i duszą powoli zanikającego złotego pokolenia nowozelandzkiego krykieta.

Dzięki za miłe wspomnienia.

Śledź Black Caps podczas letniego krykieta w Nowej Zelandii TVNZ+