Roland View News: Roland View: Campbell Little, osobista refleksja

W zeszłym tygodniu straciliśmy Campbella Little’a z powodu raka. Ciężko walczył z chorobą i prowadził życie przekraczające wszelkie oczekiwania. Zasługuje na uznanie i szacunek za swoją odwagę i odporność, gdy do niedawna nadal pracował w Supercars i żył pełnią życia.

Chciałbym podzielić się z Wami kilkoma przemyśleniami na temat Campbella, gdy siedzę tutaj w dniach następujących po tej smutnej wiadomości i zastanawiam się nad dobrze przeprowadzonym życiem.

Poznaliśmy się ponad 30 lat temu, kiedy jeszcze mieszkałem w Wielkiej Brytanii. Dealer Toyoty w Christchurch w Nowej Zelandii, Bruce Miles, kupił ode mnie dwulitrową Toyotę Carina Super Touring pod koniec 1993 roku z zamiarem wystartowania tym samochodem w nowo założonych Australijskich Mistrzostwach Super Touring pod kierownictwem młodego Grega Murphy’ego. koło.

Bruceowi udało się przekonać Campbella, aby zaprojektował i obsługiwał dla niego samochód. To tam Campbell pojawił się na moim radarze.

W ciągu następnych kilku lat spotykaliśmy się kilkakrotnie i regularnie wymienialiśmy korespondencję faksem (!). Kiedy więc Triple Eight UK otrzymało zaproszenie do wzięcia udziału w edycji Bathurst 1000 w 1997 r., skontaktowaliśmy się z Campbellem i zapytaliśmy, czy mógłby nam pomóc.

W tym momencie Campbell pracował na pełny etat dla Stone Brothers, więc musiał poprosić Rossa o pozwolenie na pomoc Triple Eight. Otrzymał pozwolenie i odegrał kluczową rolę w załodze T8 podczas dwóch wizyt w Australii w 1997 r. i ponownie w 1998 r. Zaprojektował samochód, którym kierowali Murph i Russell Ingallowie w 1998 r., kiedy GM umieścił samochód na tymczasowym słupie. And Russell rzucił ją na ścianę w Skyline w środku wyścigu!

Posiadanie go w zespole podczas tych wydarzeń było dla nas, gości w górach, bardzo ważne. Było tak wiele niuansów pomiędzy wyścigami w Europie i Australii, że był w stanie je wyjaśnić i pomóc nam przetrwać te tygodnie wyścigów.

Pomiędzy tymi dwoma wyścigami Campbell spędził trochę czasu w Wielkiej Brytanii, gdzie pracował z Triple Eight wraz z innym młodym Australijczykiem, Jamesem Brooke.

W ciągu następnych kilku lat kilkakrotnie odwiedzałem tor wyścigowy V8 Supercars, rozważając możliwość założenia zespołu w Australii i przy każdej okazji rozmawiałem z Campbellem. Utrzymywaliśmy kontakt.

Następnie, kiedy pod koniec 2003 roku zdecydowałem się wypróbować V8, zadzwoniłem do Campbella i zapytałem, czy nie chciałby pracować w nowo założonej firmie Triple Eight Race Engineering Australia. Musiałem spotkać się z nim w dogodnym dla mnie czasie, ponieważ szybko się zgodził.

Wiedziałem, że go potrzebuję. Jego doświadczenie w mistrzostwach, nie tylko w działaniu samych samochodów, ale także w środowisku na torze wyścigowym, sprawiło, że było to o wiele łatwiejsze, niż byłoby w innym przypadku.

Nie mam wątpliwości, że bez Campbella nie udałoby mi się przekonać Craiga Lowndesa do startu w Triple Eight. W połowie 2004 roku on i ja usiedliśmy z Craigiem w jego domu w Queensland i przez kilka godzin rozmawialiśmy o naszej wizji przyszłości. Drugi Campbell dołączył do zespołu pod koniec roku.

Campbell przejął od Craiga obowiązki inżyniera wyścigowego i współpracował z nim do 2008 roku. To był jeden z najbardziej ekscytujących okresów w mojej karierze, ponieważ dzięki sile Stone Brothers pod maską od samego początku jechaliśmy na czele z 2005 roku.

Potem nastąpił przełom w maju w Eastern Creek, nie tylko wygrywając wyścig, ale także wygrywając Tour for Lundsay. Właściwe było, aby obaj kierowcy byli tego dnia w centrum dowodzenia.

Później tego samego roku, w grudniu, nastąpił kolejny wyjątkowy moment. Testowaliśmy na torze Queensland Raceway z młodym Jimmym Whincupem, który dołączył do zespołu przed sezonem 2006. Już po kilku okrążeniach Campbell zadzwonił do mnie, abym sprawdził na telemetrii ślady hamowania tego młodego człowieka. „Mamy tu coś wyjątkowego” – powiedział.

Jak pokazał czas, nie padło nigdy żadne prawdziwsze słowo.

A potem w 2006 roku przeprowadziliśmy się do Bathurst. Kiedy Craig dźwigał na myślach ciężar niedawnej śmierci Petera Brocka, Campbell został tego dnia nie tylko inżynierem wyścigowym samochodu nr 888, ale także głównym psychiatrą. Trenowałem Craiga przez cały weekend, a potem wyścig.

Wylew emocji, gdy Craig niósł flagę zwycięstwa, był ogromny, a Campbell z trudem powstrzymał swoje emocje tak samo jak ktokolwiek inny, gratulując Craigowi przez radio. To był wspaniały moment dla nas wszystkich.

Pod koniec 2008 roku Campbell opuścił Triple Eight i zaczął pracować dla Supercars. Związek ten nie był zbyt udany. Jednak późniejszy powrót do firmy okazał się dla niego znacznie bardziej harmonijny i przyjemny, co mogę powiedzieć z przyjemnością.

Zawsze podobały mi się opowieści Campbella o jego przeszłości związanej z wyścigami motocyklowymi, ponieważ jest to moja pasja. Historie z Wyspy Man, praca z Joeyem Dunlopem i fabrycznym zespołem Hondy, testujący poza sezonem na starym torze Surfers Paradise, były muzyką dla moich uszu.

Ale tym, co czyniło go wyjątkowym na poziomie zawodowym, było to, że był głównie inżynierem samoukiem. Podobnie jak ja dorastał w epoce technologii analogowej, jednak w przeciwieństwie do mnie szybko zaadaptował się do obecnej i zmieniającej się epoki technologii elektronicznej w sportach motorowych. Był maniakiem komputerów, kochał dane i przez lata potrafił je przetłumaczyć dla dowolnej liczby kierowców.

Pamiętam jednego z młodych mechaników zespołu Triple Eight z tamtych czasów, Ty Friela, który był zachwycony, gdy Campbell stał się częścią zespołu, ponieważ stał w alei serwisowej.

Od czasów spędzonych w T8 aż do śmierci utrzymywał wiele przyjaźni, podobnie jak podczas całego toru.

Przez lata mieliśmy pewne problemy! Jest to jednak normalne w każdym sporcie, gdy pasja i chęć rywalizacji osiągają szczyt.

Ostatnio podczas 12-godzinnego wyścigu w Bathurst w 2023 r., kiedy Campbell był w zespole technicznym SRO, a ja kierowałem zespołem angażującym T8 Pro. Kiedy na osiem godzin przed startem wyścigu zmieniono zasady dotyczące ciśnienia w oponach, ja i inni stanowczo sprzeciwiliśmy się SRO, w tym CL, w związku z późną zmianą. Campbell bardzo lekceważył nasze skargi i zamieniliśmy słowa!

Jednak kilka dni później napisał do mnie SMS-a: „RD, muszę przeprosić za ostatni tydzień. Sobotnim wieczorem czułem się zmęczony i wyczerpany. Podobał mi się twój dzisiejszy felieton”.

Oznacza to wszystko w naszej ponad 30-letniej współpracy – wzajemny szacunek. Jak lubią mawiać Bohmowie, nawiązując do starej reklamy piwa, był to dżentelmen i uczony.

Miałem szczęście, że mogłem spędzić kilka godzin z Campbellem na kilka dni przed jego śmiercią. Pomimo bólu był nadal w pełni przytomny i w towarzystwie Bruce’a Milesa i pięknej córki Campbella, Georgii, zastanawialiśmy się nad naszymi przeżyciami i serdecznie się śmialiśmy, wspominając wszystkie wyjątkowe chwile, które przeżyliśmy.

Chociaż w przyszłym tygodniu wybieram się za granicę na pogrzeb, z niecierpliwością czekam na zdjęcia dużej kolekcji zabytkowego sprzętu wyścigowego wystawionego na pogrzebie. Proszę, aby moi koledzy z wyścigów torowych, którzy mogą wziąć udział, przynieśli stare koszulki Hondy, Franka Gardnera, Stone Brothers, Triple Eight, FBR i Techno, a także wszystkie inne koszulki, które odegrały rolę w tym dobrym życiu.

Moje najgłębsze kondolencje dla Claire i dziewcząt, a także wszystkich kolegów Campbella i moje wieczne podziękowania dla Campbella za jego integralną rolę w rozwoju i sukcesie Triple Eight Race Engineering Australia. Spoczywaj w pokoju przyjacielu.