Recenzja Bugsy Malone – Spluwa broni gotowa na migoczące odrodzenie | etap

hJest szansa na przerwę w trudnej pracy bycia dorosłym. Kierowany przez utalentowaną obsadę w wieku od 9 do 15 lat reżyser Sean Holmes Bugsy Malone to czysta teatralna ucieczka. Opiera się na przebojowym filmie Alana Parkera, w którym dwa wojujące gangi małych gangsterów walczą na śmierć i życie za pomocą fantazyjnej broni i ciastek z kremem w Nowym Jorku ery prohibicji. To odrodzenie nie ma dzikiej energii, by zaimponować Holmesowi produkcja 2015 Ale wciąż błyszczy silnym poczuciem zabawy i nieokiełznanej sympatii do programów rozrywkowych.

Osadzona za ponurymi, czarnymi nowojorskimi ogniskami, Fat Sam’s Speakeasy to szaleństwo kolorów. Drink bar rozświetla się jak tęcze i błyszczące tancerki. Zabawna stylistyka Jona Bausora emanuje niewymuszoną sprytnością i niewymuszoną dynamiką. Rekwizyty nadlatują z góry, gigantyczne wiszące paski świetlne rozjaśniają duże liczby, a eleganckie, ale za duże kostiumy, które mogą pochłonąć młodszą obsadę, są praktycznie postaciami samymi w sobie.

Największą siłą serialu – młoda obsada i zawroty głowy, że w każdej chwili wszystko może się rozpaść – jest też jego słabym punktem. To świetna produkcja o wysokich wartościach produkcyjnych (i szczególnie elegancka sekwencja pościgów samochodowych), ale słabsze sceny mogą przerodzić się w szkolną strefę narodzin. Niektóre koncerty są stresujące, często zdarzają się spadki mocy i dużo czasu spędza się na kręceniu, dostarczając gagów bezpośrednio publiczności.

Najlepsze liczby – źli, więc czy chcesz zostać bokserem? – Prowadzona przez starszą obsadę, która rozwija się pod Drew MakoniEkspresyjna choreografia. Młodzi aktorzy najlepiej prezentują się w swoich solowych przedstawieniach, na pustej scenie i światłach skupionych na jednym wykonawcy. Aidan Oti wykonuje piękną pracę z najbardziej pamiętnym kawałkiem kompozytora Paula Williamsa, Tomorrow, wypełniając go wrażliwością i nadzieją. Mia Lakha i Jasmine Sakyiama mają cudowną kontrolę nad swoimi głosami, jako odpowiednio Blousey i Tallulah, a charyzma, którą emanuje Gabriel Payne w przedostatnim utworze, Down and Out, jest niemal oburzająca.