Reakcja private equity na ESG

Nazwał to prawem Newtona dotyczącym własności korporacyjnej. Ponieważ spółki giełdowe znajdują się pod rosnącą presją inwestorów, aby pracowały nad wszystkim, od wynagrodzeń prezesów po emisje dwutlenku węgla, sprzeciw wobec tych ograniczeń wydaje się napędzać falę wykupów przez firmy private equity.

Pierwsza połowa 2021 r. była okresem boomu dla sektora z transakcjami przekraczającymi 500 miliardów dolarów, najwyższy poziom od czasu, gdy rekordy zaczęły się cztery dekady temu.

Podstawowe przyczyny są dobrze przećwiczone: obfitość gotówki w kasach spółek przejmowanych; Ultraniskie stopy procentowe sprawiają, że zaciąganie pożyczek jest łatwiejsze niż kiedykolwiek, a możliwości oferowane przez innowacje cyfrowe. Istniały nawet obszary postrzeganej taniości na bogatych rynkach publicznych, gdzie Wielka Brytania po Brexicie była w ujęciu względnym niedoszacowana, co jest szczególnym punktem zapalnym przejęć.

Cóż, private equity odgrywa kluczową rolę w modernizacji gospodarek, pomagając firmom skutecznie restrukturyzować się z dala od krótkoterminowego blasku rynków publicznych. Kupujący słusznie wkraczają do spółek giełdowych, które uważają za niedowartościowane lub nadęte. Czyniąc to, utrzymują wydajność kapitalizmu i działają jako pozytywna siła reakcyjna.

Ale czy własność prywatna jest również reakcyjna w konserwatywnym, luznym znaczeniu tego słowa – ułatwiając bunt przeciwko pewnym postępującym ograniczeniom istnienia spółki publicznej, w szczególności rosnącym wymaganiom zgodności ze standardami w kwestiach ESG? Dowody są coraz większe.

Większa swoboda w zarządzaniu od dawna jest postrzegana jako plus dla prywatnych firm. Wraz z zaostrzeniem zarządzania spółkami notowanymi na giełdzie wzrosła własna przewaga firmy. Szefowie firm będących własnością private equity cieszą się zmniejszoną biurokracją i możliwością zarobienia większej ilości pieniędzy bez kontroli gotówkowej ze strony akcjonariuszy spółek publicznych. Zgoda na zakup Morrisons przez Fortress za 9,5 miliarda funtów w tym miesiącu dała mocną wskazówkę, że „struktury motywacyjne” kierownictwa zostaną wzmocnione, zaledwie kilka tygodni po tym, jak giełdowy brytyjski supermarket stanął w obliczu powstania akcjonariuszy w związku z płacami.

Zakres zarządzania oferowany przez firmy prywatne rozciąga się na same firmy private equity. W szczególności wiadomo, że jest to branża zdominowana przez mężczyzn.

Kwestie społeczne, S by ESG, są również sprzeczne z większością tradycyjnych funduszy private equity. Wiele spółek giełdowych ma coraz większą obsesję na punkcie „wartości dla interesariuszy”, wyrażając troskę o pracowników, klientów i okolicę firmy. Własność prywatna pozostaje bezpieczną przestrzenią dla widzów. Całkiem słusznie w niektórych przypadkach: kierownictwo spółki publicznej mogło niechętnie podejmować trudne decyzje dotyczące zamykania sklepów, fabryk lub biur i redukcji miejsc pracy.

Jednak w sferze ochrony środowiska duży segment sektora private equity odgrywa najbardziej wyraźnie reakcyjne rolę. Kiedy główne firmy naftowe chcą sprzedać osierocone aktywa produkcyjne, private equity jest jednym z najchętniejszych oferentów.

Niektórzy insiderzy z sektora private equity twierdzą, że sektor nie jest tak odporny na restrukturyzację, jak mogłyby sugerować takie transakcje. Wskazują na przykłady inwestorów, którzy wykupują papiery wartościowe, dając impuls do radykalnych zmian: ramię przejęć Goldman Sachs wzmocniło strategię farm wiatrowych Orsted, odchodząc od ropy i gazu. nowo analizowanie W opinii firmy doradczej Bain pojawiły się „wątpliwości” dotyczące inwestycji ESG w branżę private equity. Chwaliła jednak godne uwagi zwycięstwa, takie jak remont polskiej sieci spożywczej Żabka należącej do CVC, który doprowadził do znacznej redukcji odpadów z tworzyw sztucznych i emisji dwutlenku węgla oraz zwiększenia sprzedaży żywności pochodzenia roślinnego.

Faktem jest jednak, że ESG jest marginalnym tematem w branży private equity. To z kolei grozi osłabieniem całego dążenia do zakorzenienia ładu środowiskowego, społecznego i korporacyjnego w globalnym biznesie. Po pierwsze, postępująca zmiana w kierunku własności prywatnej i odejście od rynków publicznych neutralizuje postęp w zakresie standardów ESG spółek publicznych. . Po drugie, private equity znajduje się pod niewielką presją zmian. Nabywcy twierdzą, że inwestorzy końcowi „komandytariusze”, tacy jak prawostronne fundusze emerytalne i fundusze emerytalne, domagają się większego skupienia się na ESG. Jednak ci potencjalni partnerzy mają niewielki rzeczywisty wpływ, zważywszy na mur głodnych zysków, domagający się dostępu do najlepszych funduszy private equity.

Dążenie do ESG wśród spółek giełdowych może nadal motywować reakcyjne instynkty w sferze prywatnej – przynajmniej do czasu, gdy standardy ESG zapewnią najwyższy zwrot z inwestycji. Przynajmniej na razie nie zostało to udowodnione.

[email protected]