Przewidywanie utraty czynności płuc u dzieci z astmą

Dzieci z ciężką i ciężką astmą częściej doświadczają pogorszenia czynności płuc w okresie dzieciństwa i dorosłości. Jednak wskaźniki prognostyczne, w których dzieci będą miały upośledzoną czynność płuc, nie zostały zbadane ani zidentyfikowane

W badaniu opublikowanym w sierpniu 2022 r. w Journal of Allergy and Clinical Immunologybadacze wykorzystali dane z Program badań nad ciężką astmą (SARP) 3 Badanie kohortowe dzieci w celu odkrycia czynników fenotypowych, które przyczyniają się do pogorszenia czynności płuc. SARP 3 to trwające badanie podłużne, którego celem jest lepsze zrozumienie ekspresji fenotypowej astmy u dzieci i dorosłych z astmą łagodną do ciężkiej.

Dzieci zostały zarejestrowane między listopadem 2012 a styczniem 2015. Badacze w bieżącym badaniu obejmowały uczestników w średnim wieku 11,5 roku. Łącznie 111 miało ciężką astmę, a 77 miało astmę łagodną. Badacze mierzyli czynność płuc na początku i co roku. To był absolutny wynik prawyborów wymuszona objętość wydechowa w 1 sekundę (FEV1), standardowa miara czynności płuc, przy każdej ocenie przez okres do 6 lat. Drugorzędowe wyniki obejmowały FEV1 po podaniu leku rozszerzającego oskrzela i FEV1 przed podaniem leku rozszerzającego oskrzela na natężoną pojemność życiową (FVC).

Po przeanalizowaniu danych naukowcy zidentyfikowali kilka czynników jako predyktorów zmian FEV1 w czasie, w tym podstawowy częściowy wydechowy tlenek azotu (FeNO), odpowiedź na charakterystyczną dawkę domięśniowego acetonidu triamcynolonu oraz maksymalną odpowiedź na lek rozszerzający oskrzela. Inne czynniki to wiek, otyłość i nawroty epizodów choroby.

Ważnym odkryciem badania był związek częstości zaostrzeń astmy ze zmianami FEV1 u chłopców w porównaniu z dziewczętami. Naukowcy odkryli, że chłopcy, którzy mieli jedno lub dwa zaostrzenia w poprzednim roku, tracili -20 ml FEV1 w każdym kolejnym roku. Osoby z trzema lub więcej zaostrzeniami w ciągu poprzedniego roku traciły -34 ml FEV1 w każdym kolejnym roku. Skojarzeń tych nie było wśród dziewcząt biorących udział w badaniu.

Autorzy doszli do wniosku, że determinantami czynności płuc u dzieci z ostrą i nieciężką astmą są indukowana triamcynolone różnica w stosunku do wartości wyjściowych FEV1, FeNO, maksymalna odpowiedź na leki rozszerzające oskrzela i otyłość. Odkryli również, że wyższy wskaźnik ataków astmy był związany z niższą czynnością płuc u chłopców.

Autorzy skomentowali, że ich odkrycia stanowią ramy do identyfikacji dzieci z astmą o zwiększonym ryzyku pogorszenia czynności płuc w czasie.