Przegląd podkreśla niepowodzenia globalnych strategii kontroli przenoszenia ptasiej grypy

Przegląd przenoszenia ptasiej grypy między ssakami u różnych gatunków, przeprowadzony przez Instytut Pirbrighta, pokazuje, że globalne strategie kontroli są nieskuteczne.

Wpisać naturaNaukowcy przeanalizowali, czy epidemie na europejskich fermach futerkowych, u ssaków morskich w Ameryce Południowej i u bydła mlecznego w Stanach Zjednoczonych rodzą pytania o to, czy ludzie mogą być następni. Naukowcy pod kierunkiem dr Thomasa Peacocka, specjalisty od grypy zwierzęcej, naukowcy ocenili, jak ostatnie zmiany w środowisku i ewolucja molekularna wirusa H5N1 u ptaków dzikich i domowych zwiększają jego ryzyko rozprzestrzenienia się na ssaki.

Rozważyli także różne ścieżki ewolucyjne, które mogłyby przekształcić globalnego wirusa grypy H5N1 w wirusa pandemicznego zakażającego ludzi.

„Wirusy grypy A (IAV) spowodowały w historii ludzkości więcej udokumentowanych globalnych pandemii niż jakikolwiek inny patogen. Historycznie rzecz biorąc, świnie uważano za idealnych żywicieli pośrednich, którzy pomagali wirusom ptasiej grypy przystosować się do ssaków, zanim przeniosą się na ludzi” – powiedział dr Peacock. który bada czynniki powodujące rozprzestrzenianie się obecnego wirusa ptasiej grypy H5N1. „Jednak zmieniające się środowisko wirusa H5N1 otworzyło drzwi do nowych ścieżek ewolucyjnych”.

Przegląd podkreśla potencjalne luki w mechanizmach kontroli, w tym niechęć do stosowania nowszych szczepionek i technologii nadzoru, a także niedostatek gromadzenia danych na temat przenoszenia H5N1 między krowami i ludźmi w gospodarstwach mlecznych w Stanach Zjednoczonych.

Podczas gdy poprzednie pokolenia hodowców bydła w USA skutecznie wyeliminowały pryszczycę, szybko dzieląc się danymi epidemiologicznymi, autorzy twierdzą, że miesiące brakujących danych pozostawiają badaczy, lekarzy weterynarii i decydentów w ciemności.

„H5N1 jest chorobą drobiu podlegającą obowiązkowi zgłaszania, ale nie ssaków w Stanach Zjednoczonych. USDA wymaga, aby przed transportem międzystanowym badano na obecność wirusa H5N1 wyłącznie krowy w okresie laktacji”.

Dr Thomas Peacock, specjalista od grypy odzwierzęcej

W badaniu zauważono, że obecne praktyki testowania wirusa H5N1 u dzikich zwierząt skupiają się na tuszach, a nie na monitorowaniu zwierząt za ich życia, co stwarza możliwości dla wariantów wirusa H5N1 do cichego i niewykrytego rozprzestrzeniania się.

„Naukowców niepokoi możliwość, że niewidzialne łańcuchy infekcji mogą po cichu rozprzestrzeniać się przez koszary robotników rolnych, zagrody dla świń lub kraje rozwijające się, rozwijając się niezauważenie, ponieważ kryteria testowania są wąskie, władze rządowe są zastraszające lub zasoby są ograniczone”.

Jest to ewolucyjny proces „przegrupowania genomu” wirusów o fragmentarycznych genomach, który napędza globalne pandemie grypy. Kiedy dwa lub więcej wirusów infekuje jednego gospodarza, podczas replikacji genomu mogą zamienić całe segmenty, tworząc nowe hybrydy.

Uważa się, że redystrybucja między wirusami H5N8 i nisko zjadliwą grypą ptaków (LPAI), które wytworzyły H5N1 w obu Amerykach, miała miejsce w Europie lub Azji Środkowej około 2020 r., gdzie zainfekowały one ssaki morskie w Ameryce Południowej i bydło mleczne w Stanach Zjednoczonych.

Autorzy twierdzą, że możliwość trwałej obecności wirusa H5N1 w Europie i obu Amerykach stanowi punkt zwrotny w przypadku HPAI.

„Potrzebujemy nowych strategii zwalczania choroby, w tym szczepień przeciwko grypie, które zostały dopuszczone do stosowania u drobiu i zmniejszają obciążenie chorobami, ale nie zapobiegają one infekcjom i mają różny stopień skuteczności”.

Autorzy zwracają uwagę, że dostępne są zapasy szczepionki H5 antygenowo powiązanej z krążącymi wirusami, które można produkować na dużą skalę przy użyciu platform mRNA, jeśli H5N1 zacznie rozprzestrzeniać się u ludzi.

„Poważność przyszłej pandemii H5N1 pozostaje niejasna. Niedawny wskaźnik śmiertelności ludzi z powodu wirusa H5N1 jest znacznie niższy niż podczas poprzednich epidemii H5N1 w Azji, gdzie połowa zakażonych zmarła z powodu braku ciężkości infekcji w Stanach Zjednoczonych na infekcję przez oko, „Nie wirusowe zapalenie płuc”.

Wydaje się, że osoby starsze mają częściową odporność na wirusa H5N1 w wyniku narażenia w dzieciństwie, podczas gdy młodsze osoby urodzone po pandemii H3N2 w 1968 r. mogą być bardziej podatne na poważne choroby w przypadku wystąpienia pandemii H5N1.

Prace dr Peacocka są finansowane przez brytyjską Radę ds. Badań nad Biotechnologią i Naukami Biologicznymi (BBSRC) za pośrednictwem programu grantów strategicznych Pirbright Institute (ISPG), brytyjską Radę ds. Badań Medycznych/Departament ds. Środowiska, Żywności i Spraw Wiejskich FluTrailMap One Health Consortium oraz BBSRC „FluTrailMap” konsorcjum /DEFRA.