Prawie Australijczyk: debiut Travelogue w serwisie Netflix przedstawia Miriam Margolies w najlepszym wydaniu

recenzja: Ci, którym podobały się pouczające i zabawne Przygody w Szkocji Miriam Margolyes z Alanem Cummingiem, czekają na ucztę, która dotarła w samą porę na Anzac Day.

Wyemitowany w serwisie Netflix zeszłej nocy (24 kwietnia) trzyczęściowy serial dokumentalny z 2020 r. „Prawie Australijczyk” przedstawia zdeklarowaną „78-letnią żydowską lesbijkę”, która wyrusza w dwumiesięczną podróż przez 10 000 lat. kilometrów przez „szczęśliwy kraj”.

Zainspirowana potwierdzeniem bycia obywatelką swojego domu adopcyjnego ponad trzy dekady po jej pierwszej wizycie w Bondi Beach, a później zamieszkaniu ze swoim partnerem w Southern Highlands w Nowej Południowej Walii, Margulies wyrusza w drogę jako koczownik (tak, ludzie, ona nie jest. Musi tylko wynegocjować toaletę. Kolejna osoba na pokładzie, ale też siedzi za kierownicą tego kandydata) próbuje dowiedzieć się, na jakim etapie jest australijski sen i co to właściwie oznacza dla szerokiego grona ludzi, którzy dzwonią szóstym co do wielkości krajem świata.

Czytaj więcej:
* Bielizna Daggy’ego, pratfalls i komedia akcji: Wellmania Netflixa wykorzystuje mocne strony Celeste Barber
* Starzenie się haniebnie: Miriam Margolyes okazuje się być idealnym gospodarzem podcastu
Miriam Margolis: Ateistka grająca zakonnicę w Call The Midwife

Dzięki wnikliwemu i empatycznemu, ale czasami brutalnie szczeremu stylowi wywiadu, wynik jest nie tylko przezabawny i fascynujący do oglądania, ale także zaskakująco emocjonalny.

Wizyta w sklepie charytatywnym na przedmieściach Melbourne St. Vincent de Paul (rzekomo po to, by zaspokoić obsesję Margulies na punkcie potraw z Pyrexu) kończy się łzawym spotkaniem z afgańskim uchodźcą Moogiem (i on rozkoszuje się nią podczas swojej niesamowitej podróży jako małe dziecko do swojego nowego domu ), podczas swojej pierwszej wizyty na kempingu (ponieważ jej mama zawsze powtarzała jej, że to „coś, czego nie robią miłe żydowskie dziewczyny”), dowiedziała się, że Claire, która mieszka w Van, zszokowała Margolis (a to już coś mówi) z obiema wiadomościami, że kobiety powyżej 55 roku życia są najszybciej rosnącym segmentem australijskiej społeczności bezdomnych i że jej toaleta znajduje się pod jej kuchennym blatem.

Wizyta w małym miasteczku Trundle w Nowej Południowej Walii również stanowi otrzeźwiający widok. Najpierw personel i klienci miejscowych fryzjerów szczegółowo opisują wpływ trzyletniej suszy na wszystkich około 380 mieszkańców, zanim wycieczka na farmę O’Briena dobitnie pokazuje, jak szybko ziemia – i życie tych, którzy zależą od ekonomicznie – może ulec pogorszeniu.

Jest napięty moment, kiedy Margulies kwestionują twierdzenie zarozumiałego młodego Harrisona O’Briena, że ​​Matka Natura jest wyłącznie odpowiedzialna za ich trudną sytuację. „Czy słyszałeś o zmianach klimatycznych?” pytasz prowokacyjnie. Jednak wszystko zostało rozwiązane polubownie, ponieważ obiecał małe śledztwo, mówiąc matce, że choć „słynie z nienawiści do dzieci, [Harrison and his younger brother] Do”.

I ten niepokojący, często autodestrukcyjny urok (zwłaszcza w jego cudownie niefiltrowany sposób) jest tym, co naprawdę stawia Margolyes ponad Clune, Rhys-Jones i innymi, którzy regularnie przechodzą do gatunku trekkingowego. Nie boi się krzyczeć do mężczyzn topless robiących podciąganie się na Bondi Beach, pytać trzech starszych pływaków, czy sikają do oceanu podczas codziennego pływania i przyznać, że każe swojemu partnerowi farbować wszystkie jej rajstopy na granatowo.

Dla tych, którzy nie są zaznajomieni z historią Australii i polityką rządu, szczególnie w odniesieniu do imigracji i tego, jak powstała kolonia, przygotuj się na szok. Wszyscy inni, po prostu usiądźcie wygodnie i połóżcie się na trzy godziny margoly w najlepszym wydaniu.

Miriam Margolyes: Prawie Australijczyk jest już dostępny w serwisie Netflix.