Poziomy FeNO mogą być przydatne w monitorowaniu EoE

Istotnie wyższe poziomy częściowo wydychanego tlenku azotu (FeNO) (>30 ppb) stwierdzono w grupie pacjentów z eozynofilowym zapaleniem przełyku (EoE), u których rozwinęło się więcej stanów zapalnych niż w jakiejkolwiek innej badanej grupie, według Światowy dziennik endoskopii przewodu pokarmowego.

Z tego powodu FeNO może odgrywać rolę kliniczną w ocenie odpowiedzi na leczenie w podgrupie pacjentów z EoE.

Badanie to przeprowadzono w celu oceny przydatności FeNO jako nieinwazyjnego biomarkera eozynofilowego zapalenia przełyku do badania aktywności choroby w EoE.

Były wcześniejsze badania oceniające korzyści FeNO, ale żadne nie badało wpływu zapalenia żołądka i dwunastnicy na FeNo.

„EoE to eozynofilowe zapalenie przełyku diagnozowane przez górną endoskopię i biopsje. Poszukuje się nieinwazyjnej, opłacalnej alternatywy dla leczenia EoE” – napisali autorzy.

Aktywny stan zapalny w EoE może prowadzić do dysfagii, wymiotów i bólu brzucha u młodych pacjentów. Przewlekły stan zapalny przyczynia się do zwłóknienia i struktury, co wymaga powtarzanych chirurgicznych rozszerzeń w celu odpowiedniego opanowania połykania.

Do badania obserwacyjnego włączono pacjentów w wieku od 6 do 21 lat, którzy byli poddawani planowej endoskopii górnego odcinka przewodu pokarmowego z biopsją w celu podejrzenia EoE. W sumie uwzględniono 134 pacjentów, a u 45 zdiagnozowano EoE na podstawie badania histopatologicznego.

Pomiary FeNO uzyskano w dwóch powtórzeniach przy użyciu chemiluminescencyjnego analizatora tlenku azotu (NIOX MINO, Aerocrine, Inc; Sztokholm, Szwecja) przed endoskopią.

Wyniki pokazują, że średni (IQR) poziom FeNO wynosił 17 części na miliard (ppb) (11-37; zakres 7-81) w grupie EoE i 12 ppb (8-19; zakres 5-71) w grupie The Grupa kontrolna. Po zakończeniu modyfikacji pod kątem choroby atopowej pacjenci z EoE mieli znacząco wyższy poziom FeNO niż pacjenci bez EoE (Z = 3,33; S <0,001). Zaobserwowano słabą, ale wciąż istotną dodatnią korelację między liczbą eozynofili w przełyku a stężeniem FeNO (S = 0,30; S <0,005). Podczas analizy podgrupy w grupie EoE podwyższone poziomy FeNO obserwowano u pacjentów z nieprawidłowymi żołądkami (n = 23; 18 vs. 15) i dwunastu (n = 28; 21 kontra 14) eozynofilia, ale różnica ta nie była istotna statystycznie.

Dane z tego badania wskazują, że zapewniając swoistość dla wysokich poziomów FeNO (>30 ppb) w przewidywaniu histologicznego rozpoznania EoE, można ustalić podobny limit FeNO do monitorowania u pacjentów z EoE, zwłaszcza tych z początkowo wysokimi poziomami FeNO. Monitorowanie tych poziomów w czasie może pozwolić na monitorowanie zapalenia przełyku w tej podgrupie pacjentów z EoE, którzy mają wysokie wyniki FeNO.

SZR [American Thoracic Society] Wytyczne sugerują ponadto, że co najmniej 20% redukcja FeNO dla wartości >50 ppb (lub >10 ppb dla wartości <50 ppb) może być wykorzystana jako punkt odcięcia wskazujący na znaczącą odpowiedź na anty- terapia zapalna. Nowe wytyczne ATS wskazują, że FeNO należy łączyć z innymi markerami klinicznymi w celu oceny kontroli choroby. Potencjalnie podobną wartość redukcji można by zidentyfikować w wynikach FeNO dla pacjentów z EoE, co można by połączyć z innymi cechami klinicznymi w celu ustalenia odpowiedzi na leczenie” – zauważają autorzy.

Ponieważ dalsze zapalenie jelit może wpływać na poziomy FeNO, zarządzanie zapaleniem przełyku przez FeNO może nie być niezawodne u pacjentów z ogólnoustrojową chorobą zapalną. Potrzebne są dalsze badania w celu sprawdzenia, czy wyższy punkt odcięcia FeNO może być stosowany do monitorowania EoE u pacjentów z podwyższoną liczbą eozynofili w dole rzeki.

Obecne badanie jest pierwszym, które rozstrzyga o jakimkolwiek wzroście poziomu FeNO, który może być częściowo odpowiedzialny za eozynofilię w żołądku i dwunastnicy (eozynofilia dolna). Obejmuje również dużą grupę dzieci i jako pierwsza dokonuje przeglądu eozynofili w dole rzeki jako potencjalnego efektora poziomów FeNO.

„Ogólnie rzecz biorąc, większa część naszej grupy miała podwyższone poziomy FeNO niż we wcześniej opublikowanych badaniach, co sugeruje, że może istnieć różnica w produkcie FeNO u dzieci z EoE w porównaniu z dorosłymi” – dodali autorzy.

Pewne ograniczenia tego badania polegają na tym, że zostało ono przeprowadzone tylko w jednej instytucji i nie obejmowało pacjentów z astmą. Autorzy badania zauważają również, że przyszłe badania przyniosą korzyści w przypadku większych próbek.

Autorzy doszli do wniosku, że „FeNO może odgrywać rolę kliniczną w ocenie odpowiedzi na leczenie w podgrupie pacjentów z EoE”.

odniesienie

Kaur P, Chevalier R, Friesen C, Ryan J, Sherman A, Page S. Diagnostyczna rola częściowego wydychanego tlenku azotu w eozynofilowym zapaleniu przełyku u dzieci, związek z eozynofilią żołądka i dwunastnicy. Świat J Gastroenterologia. 2023; 15 (5): 407-419. doi: 10.4253/wjge.v15.i5.407