Potwierdzono bezpieczeństwo pemicizumabu w łuszczycy o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego | Najnowsze wiadomości dla lekarzy, pielęgniarek i farmaceutów

Wydaje się, że leczenie pemicizumabem przez okres do 2 lat jest dobrze tolerowane u pacjentów z płytką nazębną o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego.
łuszczycabez zwiększonego ryzyka działań niepożądanych (AE) oprócz większej częstości łagodnej do umiarkowanej kandydozy jamy ustnej, zgodnie z zbiorczymi analizami danych z ośmiu randomizowanych badań kontrolowanych (RCT).

„Ogólnie częstość występowania AE wynikających z leczenia (TEAE) zmniejszyła się wraz z dłuższym okresem ekspozycji na bimekizumab. W badaniach III fazy częstość występowania TEAE była mniejsza u pacjentów leczonych bimekizumabem w dawce 320 mg, raz na 8 tygodni w porównaniu do raz na 4 tygodnie.” – powiedzieli śledczy. „Wskaźnik przerwania leczenia z powodu TEAE był niski”.

Łącznie 1789 pacjentów (mediana wieku 45,2 lat, 70,0% mężczyzn), którzy otrzymali jedną lub więcej dawek pemicizumabu w czterech fazach 2 (BE ABLE 1, BE ABLE 2, PS0016, PS0018) i czterech fazach III RCT (BE VIVID) . do bimekizumabu. [JAMA Dermatol 2022;158:735-744]

Zapalenie nosogardzieli było najczęstszym rodzajem zapalenia nosogardzieli, występujące z częstością 19,1 na 100 osobolat (95% przedział ufności). [CI], 17,4-20,9). Następnie pojawiła się kandydoza jamy ustnej (12,6 na 100 osobolat, 95% CI, 11,3-14,0) i infekcje górnych dróg oddechowych (8,9 na 100 osobolat, 95% CI, 7,8-10,1). Większość przypadków kandydozy jamy ustnej była łagodna lub umiarkowana, a trzy z nich doprowadziły do ​​przerwania leczenia.

„Bimekizumab jest przeciwciałem monoklonalnym IgG1, które selektywnie hamuje zarówno IL-17A, jak i IL-17F… Interleukina-17 bierze udział w obronie błony śluzowej gospodarza przed infekcją grzybiczą. Dlatego też leki biologiczne anty-IL-17 mogą być związane ze zwiększonym ryzykiem infekcji. „Kandydoza śluzówkowo-skórna jamy ustnej”. [Ann Rheum Dis. 2018;77:523-532;
Front Immunol 2020;11:1894; Clin Rev Allergy Immunol 2018;55:379-390;
Am J Clin Dermatol 2016;17:329-336; J Dermatol Sci 2021;101:145-146]

„EAIR dla kandydozy jamy ustnej zmniejszył się wraz z dłuższą ekspozycją na bimekizumab i był niższy w przypadku bimekizumabu Q8W niż w przypadku Q4W” – powiedzieli.

Inne podobne zdarzenia są rzadkie

Tymczasem pacjenci z łuszczycą mogą być bardziej narażeni na rozwój nieswoistego zapalenia jelit (IBD) i donoszono o rzadkich zaostrzeniach po zastosowaniu inhibitorów IL-17A. Mimo to EAIR dla IBD w analizach zbiorczych wynosił zaledwie 0,1 na 100 osobolat (95% CI, 0,0–0,3). [JAMA Dermatol 2018;154:1417-1423; J Invest Dermatol 2019;139:316-323;
Br J Dermatol 2016;175:487-492; BMC Gastroenterol 2019;19:162]

Co więcej, EAIR dla myśli samobójczych i zachowań kontrolowanych (SIB) był mały i mieścił się w odsetku pacjentów z łuszczycą (0,0 na 100 osobolat, 95 procent CI, 0,0-0,2) – odkrycie, które naukowcy uznali za znaczące. Ponieważ łuszczyca może znacząco obciążać jakość życia pacjentów, którzy z kolei mogą być narażeni na zwiększone ryzyko depresji i SIB. [J Immunol 2013;190:521-525;
G Ital Dermatol Venereol 2019;154:56-63; Eur Acad Dermatol Venereol 2017;31:1168-1175]

Wreszcie, wskaźnik EAIR dla poważnych zdarzeń niepożądanych sercowych był nominalny (0,5 na 100 osobolat, 95-procentowy przedział ufności, 0,3–0,8).

Według badaczy ograniczeniem badania było to, że pacjenci objęci analizami mogą nie w pełni reprezentować rzeczywistej populacji ze względu na kryteria włączenia i wykluczenia pacjentów z badań. Ponadto przyznali, że populacja może być zbyt mała, aby wyciągnąć ostateczne wnioski dotyczące rzadszych zdarzeń.