Polscy dziennikarze uwikłani w walkę o fale radiowe

Przed głównym studiem wiadomości wieczornych w Polsce ustawia się kolejka policji, która zapewnia ochronę.

Cały budynek TVP otoczony jest metalowymi barykadami i większą liczbą policjantów trzęsących się na śniegu.

Toczy się tu bitwa o kontrolę nad falami powietrznymi i sama w sobie jest to dramatyczna bitwa.

Ale jest to także część szerszej walki o władzę, która rozpoczęła się jesienią ubiegłego roku, gdy wybory zakończyły osiem lat rządów populistów.

„To takie stresujące. To szaleństwo!” Zbigniew Łoziński, prezenter Wiadomości TVP, przyznaje, mijając policję, aby rozpocząć nadawanie, trzymając w jednej ręce plik SMS-ów.

„Ale nasza misja jest dla nas bardzo ważna: mówić prawdę i zachować obiektywizm”.

Kiedy pod koniec ubiegłego roku Donald Tusk startował w wyborach, jego koalicja obiecała przywrócenie równowagi w mediach i zaprzestanie finansowania „fabryki kłamstw i nienawiści”.

Pod rządami poprzedniego prawicowego rządu telewizja publiczna i radio stały się wysoce stronnicze, co według niektórych jest niebezpieczne.

Dlatego w grudniu nowy Minister Kultury odwołał najwyższe kierownictwo TVP, a całodobowy kanał informacyjny został wyłączony z nadawania.

Reakcja była natychmiastowa.

Wybitni działacze opozycji potępili nielegalne przejęcie i rozpoczęli oblężenie biur TVP. Obezwładnili ochronę, wtargnęli do holu i zorganizowali protest okupacyjny.

Rywalizujący zespół zarządzający wszedł później do głównego budynku prasowego w centrum miasta.

Kiedy w zeszłym tygodniu zaglądaliśmy za kulisy TVP, z recepcji wyszli protestujący. Ale policja, ciągłe kontrole tożsamości i nerwy pozostały.

Ponieważ siedziba wiadomości była nadal zajęta, dziennikarze przenieśli się do głównego budynku studia TVP, w którym odbywają się głównie programy rozrywkowe.

Zespoły zbierały informacje, pisywały i redagowały wszędzie, gdzie tylko znalazły miejsce, łącznie z dawną łazienką, w której krany wystawały ze ścian wyłożonych kafelkami.

Całodobowy kanał TVP Info wrócił na antenę, ale nadawał przez schowek na miotły.

Powrócił także sztandarowy wieczorny program informacyjny.

Z okazji przerwy zmieniono nazwę „Wiadomości” na 19:30 – była to pierwsza w historii zmiana nazwy.

Odszedł stary zespół dowodzony przez słynne „Twarze”. Pozostają tylko technicy. „Wciąż tu jestem, jak karaluchy” – zażartował ktoś.

„Chcieliśmy zmienić wszystko, począwszy od języka” – tłumaczył Paweł Płoska, nowy redaktor „19:30”, „Bo to przez ostatnie osiem lat był językiem nienawiści i wykluczenia”.

„Chcę pokazać, że to jest telewizja otwarta dla wszystkich i zostaną tu pokazane wszystkie punkty widzenia – i tak jest”.

Na ekranie za nim podczas spotkania redakcyjnego wyświetlały się obrazy z protestu opozycji poprzedniego wieczoru w Warszawie. TVP wysłała do tego ekipy, chcące wykazać się bezstronnością w pracy.

Dotychczasowa rządząca partia Prawo i Sprawiedliwość wezwała do demonstracji w obronie „wolnych mediów” i przeciw działaniom rządu koalicyjnego.

„Nie ma już demokracji” – powiedział mi bez ogródek jeden z protestujących, Jacek. „Łamią zasady. Mają swoje własne zasady”.

Wiele pieśni miało charakter niegrzeczny i silnie antydonaldowski, przedstawiając premiera jako „zdrajcę” i rzekomego niemieckiego „agenta”.

To rodzaj obelgi, którą telewizja państwowa nadawała od lat, i przypomnienie, dlaczego rząd tak szybko podjął decyzję o jej zamknięciu.

To także przypomnienie, jak bardzo spolaryzowana stała się Polska.

Wielu demonstrantów nosiło ze sobą zdjęcia dwóch byłych członków parlamentu, którzy w tym miesiącu zostali skazani na karę więzienia pod zarzutem nadużycia władzy.

Mężczyźni są obecnie przedstawiani przez zwolenników PiS jako bohaterscy „więźniowie polityczni” i otwarcie wspierani przez polskiego prezydenta Andrzeja Dudę.

Ich aresztowanie po schronieniu w pałacu prezydenckim było momentem politycznego teatru.

Prawdopodobnie będzie ich więcej.

Donald Tusk obiecał ujawnić kontrowersyjne reformy sądownictwa, które zdaniem Unii Europejskiej doprowadziły do ​​upolitycznienia polskich sądów.

Kiedy jednak Ministerstwo Sprawiedliwości zwolniło prokuratora krajowego powołanego przez PiS, sąd najwyższy w Polsce – Trybunał Konstytucyjny – natychmiast nakazał przywrócenie go na stanowisko.

Maszerując z protestującymi w centrum Warszawy w ubiegły czwartek poseł opozycji PiS Arkadiusz Mularczyk stwierdził, że przejęcie TVP to „droga do autorytaryzmu” w Polsce.

Odszedł od poglądu, jakoby media publiczne – finansowane z powszechnych podatków – były przez ostatnie osiem lat rzecznikiem PiS.

„90% mediów w Polsce jest stronniczych” – stwierdził Molarczyk, odnosząc się do kanałów komercyjnych – „wspierają Partię Rządu Liberalnego”.

Helsińska Fundacja Praw Człowieka wyraziła „poważne obawy” dotyczące metod stosowanych przez rząd.

Jednocześnie podkreślił, że kanały publiczne stały się narzędziem propagandy i siedliskiem mowy nienawiści.

Ostatecznie rząd postawił ją w stan likwidacji, aby umożliwić całkowitą restrukturyzację.

„Wybraliśmy właściwą drogę. Czystszych rozwiązań nie było… Uważam, że to, co robimy, jest bardzo czyste i odpowiedzialne” – podkreślał wicepremier Krzysztof Gaukowski, gdy kwestionowałem metody stosowane przez koalicję.

„Problem w tym, że od ośmiu lat nie mamy mediów publicznych. To jest telewizja partyzancka, finansowana przez wszystkich obywateli. Chcemy tylko, żeby media publiczne były niezależne”.

W kordonie policji tego też chcą nowi rekruci TVP.

Paweł Płoska przyznaje jednak, że większość polityków PiS nie chce rozmawiać bezpośrednio z jego dziennikarzami, uważając ich za „gwałcicieli”.

Kilka osób powiedziało mi, że podczas protestu opozycji na rzecz „wolnych” mediów kamerzysta TVP został pobity.

„Jest dużo nienawiści” i wiele łez – przyznaje reporterka Blanca Djugay.

W mediach społecznościowych nazywano ją „świnką” i orędowniczką rządu.

„To trudne emocjonalnie, ponieważ staramy się zrobić coś naprawdę dobrego i ważnego, a słyszymy coś takiego”.

Nadużycia i chaos nie przeszkodziły jej w nadziei na stworzenie „zupełnie nowej polskiej telewizji”. Opisuje to jako „najważniejszą rzecz w dziennikarstwie”.

Niektórzy prawicowi widzowie zwrócili się już do Republica – mało oglądanego kanału, którego oglądalność wzrosła.

Jednak dla około jednej trzeciej Polaków głównym źródłem informacji pozostaje TVP.

Ci, którzy nadal będą oglądać, nowy zespół ma nadzieję, że ich podejście zacznie leczyć rozłam.

Redaktor Paweł Płoska tak tłumaczy swój tok myślenia: „Społeczeństwo przestało słyszeć na co dzień ten głos mówiący: «niemiecki Tusk» albo że wszyscy chcą Polskę zjeść, zniszczyć i rozebrać”.

„Każdy ma swoje zdanie, ale nie musimy się kłócić”.