Pilną sprawą jest usunięcie barier w technologii i telezdrowiu w populacjach o niedostatecznym dostępie do usług

Główne podejście:

• Obszary wiejskie, takie jak Appalachy, mają mniejszy dostęp do opieki zdrowotnej niż obszary miejskie.
• Pacjenci rasy czarnej i latynoskiej rzadziej zgłaszają się do neurologów ambulatoryjnych o 30% i 40%.

WEST PALM BEACH, Floryda – Zdaniem prelegenta na konferencji ACTRIMS 2024 pilną potrzebą jest zwiększenie dostępu do pracowników służby zdrowia i usuwanie barier w dostępie do technologii dla pacjentów ze stwardnieniem rozsianym mieszkających na obszarach o niedostatecznej dostępności usług.

„Kiedy przeprowadzasz ankietę wśród mieszkańców neurologii, 90% z nich planuje stypendium, a wielu neurologów pracuje w akademickich ośrodkach medycznych, które znajdują się na obszarach miejskich i często z dala od naszych pacjentów”. Marissa McGinley, DO, Lerner, adiunkt neurologii w Cleveland Clinic Lerner College of Medicine, powiedziała w swojej prezentacji:

Niedobór neurologów w Stanach Zjednoczonych koncentruje się w małych ośrodkach miejskich, a nie w obszarach metropolitalnych i na obszarach wiejskich, a nie w miastach lub na przedmieściach, a niedobory te dotyczą kwestii dostępności i dostępu do ubezpieczeń dla wielu niedostatecznie reprezentowanych populacji z pewnymi chorobami współistniejącymi.

McGinley stwierdził, że Appalachy mają od 25 do 30% niższy dostęp do opieki zdrowotnej niż inne regiony Stanów Zjednoczonych ze względu na niższy status społeczno-ekonomiczny i charakter obszaru wiejskiego.

Ponadto w przypadku pacjentów rasy czarnej i Latynosów z chorobami neurologicznymi prawdopodobieństwo wizyty u neurologa ambulatoryjnego jest odpowiednio o 30–40% mniejsze w porównaniu z pacjentami rasy białej.

McGinley zasugerował wykorzystanie technologii w celu przezwyciężenia tych problemów.

Rozwój i sukces telemedycyny przed, w trakcie i bezpośrednio po pandemii Covid-19 pokazał, że prosty czas spędzany przed ekranem może zwiększyć dostęp, ograniczyć zakłócenia w opiece zdrowotnej oraz zmniejszyć obciążenie finansowe zarówno pacjentów, jak i systemu. Dowody zdecydowanie potwierdzają korzyści płynące z teleneurologii podczas wizyt indywidualnych, na które wpływa zadowolenie pacjentów ze stwardnieniem rozsianym.

Zauważyła jednak, że problemy z dostępem do technologii nękają również wyżej wymienione obszary i dotknięte nimi populacje, a osoby wymagające specjalistycznej opieki często muszą znaleźć sposób, aby zwrócić się do tych, którzy mogą lepiej leczyć schorzenia neurologiczne.

Aby wypełnić luki w wiedzy na temat leczenia i spektrum społeczno-ekonomicznego, McGinley i współpracownicy zainicjowali trwające randomizowane badanie kliniczne w klinice w porównaniu ze zwykłą opieką nad stwardnieniem rozsianym (VIRTUAL-MS).

Naukowcy podejmą próbę ustalenia, czy opieka nad stwardnieniem rozsianym zapewniana w ramach telezdrowia nie jest gorsza w porównaniu z opieką gabinetową, co zmierzono po dwóch latach na podstawie postępu choroby zgodnie z zestawieniem funkcjonalnym MS, a także zadowoleniem pacjenta i kosztami leczenia niefarmakologicznego. .

Rośnie zainteresowanie przestrzeniami telezdrowia i leczenia, w których sprawiedliwe modele opieki zdrowotnej opierają się na rozszerzaniu dostępu do łączy szerokopasmowych, rozwiązywaniu problemów specyficznych dla każdej społeczności i populacji, które wymagają dostępu, oraz na poprawie umiejętności cyfrowych po uzyskaniu dostępu, przy czym interesem jest zajęcie się problemami społecznymi i społecznymi czynniki ekonomiczne, które powodują te różnice.

„Potrzebne są zmiany w polityce i przepisach” – powiedział McGinley. „Istnieją jasne dane sugerujące, że istnieje potrzeba opracowania modeli opieki zdrowotnej uwzględniających dostępność i potrzeby osób chorych na stwardnienie rozsiane”.