Pacjenci z przewlekłą chorobą nerek, kwasicą metaboliczną mają zwiększone niekorzystne skutki dla nerek i koszty

gniazda główne

• U pacjentów z przewlekłą chorobą nerek i kwasicą metaboliczną częściej występowały działania niepożądane dotyczące nerek niż u pacjentów z prawidłowym stężeniem wodorowęglanów w surowicy.
• Każdy wzrost stężenia wodorowęglanów w surowicy o 1 mEq/l wiąże się z poprawą wyników leczenia nerek i kosztów opieki zdrowotnej.

Wśród pacjentów z przewlekłą chorobą nerek obecność kwasicy metabolicznej wiąże się ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia niekorzystnych następstw nerkowych i kosztów opieki zdrowotnej, wynika z danych opublikowanych w czasopiśmie Nefrologia.

„Pomimo zgłoszonych związków między kwasicą metaboliczną a rozwojem przewlekłej choroby nerek oraz między rozwojem przewlekłej choroby nerek a wyższymi kosztami, istnieje niewiele faktycznych informacji na temat wpływu kwasicy metabolicznej na koszty związane z przewlekłą chorobą nerek” Nancy L. Napisane przez głównego autora, szefa strategicznych zasobów zdrowotnych i współpracowników.

W retrospektywnym badaniu kohortowym naukowcy przeanalizowali dane dotyczące 51 558 pacjentów z przewlekłą chorobą nerek w stadium od G3 do G5 i stężeniem wodorowęglanów w surowicy od 12 mEq/l do mniej niż 22 mEq/l lub od 22 mEq/l do 29 mEq/l. określone grupy odpowiednio jako grupa z kwasicą metaboliczną i grupa z prawidłowym wodorowęglanem surowicy. Dane pochodzą ze zbioru danych Optum Integrated Claims-Clinical w okresie od stycznia 2008 r. do marca 2017 r.

Biorąc pod uwagę wyjściową ekspozycję na wodorowęglan surowicy, badacze uznali połączenie śmiertelności z jakiejkolwiek przyczyny, dializy podtrzymującej i przeszczepu nerki lub zmniejszenie współczynnika przesączania kłębuszkowego szacowanego na co najmniej 40% jako główny wynik. Ponadto naukowcy zdefiniowali główny wynik kosztowy w okresie dwóch lat jako wszystkie spodziewane przyczyny na pacjento-rok.

Korzystając z logistycznych i uogólnionych modeli regresji liniowej, naukowcy zmierzyli poziom wodorowęglanu w surowicy jako predyktor zgonu, dializy lub 40% redukcji eGFR (DD40) i kosztów opieki zdrowotnej. Modele zostały zmodyfikowane dla współzmiennych.

Analizy wykazały, że 48,3% grupy z kwasicą metaboliczną było narażonych na DD40 w porównaniu z 16,7% grupy z normalną grupą wodorowęglanów surowicy. Grupa z kwasicą metaboliczną miała również wyższy roczny koszt opieki zdrowotnej ze wszystkich przyczyn, wynoszący 65 172 USD w porównaniu z 24 681 USD w grupie placebo.

Ponadto autorzy ustalili, że każdy wzrost stężenia wodorowęglanów w surowicy o 1 mEq/l wiązał się z 13% spadkiem liczby zdarzeń DD40 w ciągu 2 lat i 7% spadkiem rocznych kosztów na pacjenta.

„Związek między kwasicą metaboliczną a niekorzystnymi skutkami dla nerek potwierdza wyniki kilku badań obserwacyjnych i wspiera aktualne zalecenia dotyczące leczenia kwasicy metabolicznej w celu opóźnienia postępu przewlekłej choroby nerek. Związek kwasicy metabolicznej ze zwiększonymi kosztami i zwiększonym wykorzystaniem opieki zdrowotnej jest nowe odkrycie”, piszą Riven i współpracownicy, i zasługuje na dalsze badania. Próby kliniczne leczenia kwasicy metabolicznej powinny dodać wyniki, takie jak wizyty szpitalne i korzystanie z oddziałów ratunkowych, a także odpowiednie analizy ekonomiczne. Niekorzystne wielonarządowe skutki kwasicy metabolicznej ( na kościach, mięśniach, nerkach i układzie sercowo-naczyniowym) wskazuje, że skuteczne leczenie może wpłynąć na szereg wyników i związanych z nimi kosztów, które wykraczają poza układ nerkowy”.