Ocalały z Holokaustu Roman Kent umiera w wieku 92 lat

Roman Kent, urodzony w Polsce ocalały z Holokaustu, który negocjował z niemieckim rządem miliardy dolarów odszkodowania dla innych ocalałych, zmarł w piątek w swoim domu na Manhattanie. Miał 92 lata.

Kent, wieloletni członek zarządu Jewish Material Claims Against Germany, czy Claims Conference, walczył także o interesy ocalałych z niemieckimi firmami ubezpieczeniowymi, przemysłem i rządami Europy Wschodniej.

W zeszłym roku Kent był jednym z ocalałych z Holokaustu, wzywając Facebooka do usunięcia postów zaprzeczających ludobójstwu, jakie kiedykolwiek miało miejsce. Plik #NoDenyingIt Twierdził, że Facebook jest zbyt wyrozumiały dla zaprzeczających Holokaustowi.

„Niesamowite życie, nieobliczalna strata” Cherrie Daniels napisała na TwitterzeSpecjalny Wysłannik Ministerstwa Spraw Zagranicznych ds. Holokaustu.

Kent był prezesem Amerykańskiego Stowarzyszenia Żydów Ocalałych z Holokaustu i ich wyznawców w chwili swojej śmierci. Grupa dokumentuje życie ocalałych i współpracuje z nauczycielami, aby uczyć o Holokauście.

Wyprodukował wielokrotnie nagradzany film dokumentalny Dzieci Holokaustu, Częściowo sfilmowany w Auschwitz, uhonorowany na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Nowym Jorku w latach 80.

„Roman stawał się dostępny dla każdej sprawy przed nim i niestrudzenie poświęcał swój czas i energię”, Gideon Taylor, dyrektor operacyjny Światowej Żydowskiej Organizacji Odszkodowań, gdzie służył w Komitecie Wykonawczym, Powiedział w oświadczeniu.

Taylor napisał: „… żadne zadanie nie było zbyt duże ani zbyt stresujące”. „Nawet gdy jego zdrowie się pogorszyło, nadal walczył z antysemityzmem i nienawiścią”.

Roman Knicker urodził się w Łodzi w Polsce. Miał 10 lat, kiedy Niemcy najechali w 1939 roku. Wkrótce potem wraz z rodziną został uwięziony w łódzkim getcie.

Musieli zostawić rodzinnego psa, Lalę, ale Lala znalazła ich w getcie, gdzie przebywała do czasu, gdy Niemcy ją zabrali. W 2006 roku wydał książkę „My Dog Lala”, w której wspomnienia szczeniaka zostały wykorzystane do edukacji dzieci o Holokauście.

Kent opowiedział swoją historię fundacji USC Shoah w 2007 roku. Będąc w getcie, został zmuszony do szycia skórzanych toreb dla niemieckich żołnierzy, ale on i inni pracownicy stawiali opór, spowalniając produkcję, kiedy tylko mogli. Trudne warunki panujące tam doprowadziły do ​​śmierci ojca z niedożywienia w 1943 roku.

Jesienią 1944 r. Getto zostało opróżnione, a rodzinę wywieziono do Auschwitz-Birkenau. On i jego brat Leon rozstali się z matką i dwiema siostrami. Bracia byli kilkakrotnie przenoszeni do Gross Rosen i Flossenberg i byli w przymusowym marszu do Dachau, kiedy siły amerykańskie wyzwoliły nazistowskie obozy śmierci w kwietniu 1945 roku.

Po wojnie dowiadują się, że ich matka zginęła w Auschwitz, ale ich siostry przeżyły. Kilka miesięcy później zmarła ich starsza siostra Dasa.

W 1946 roku Kent i jego brat wyemigrowali do Stanów Zjednoczonych w ramach programu dla 5000 żydowskich sierot. Mieszkał z rodzinami zastępczymi w Atlancie, zanim rozpoczął naukę na Uniwersytecie Emory.

Po studiach bracia przeprowadzili się do Nowego Jorku i zmienili nazwisko, ponieważ było łatwiejsze do wymówienia. Leon został neurochirurgiem, a Roman założył międzynarodową firmę handlową. Był głęboko zaangażowany w sprawy, które przesłały potrzeby ocalałych z Holokaustu i tych, którzy pomagali Żydom w czasie wojny.

Wśród długiej listy innych wyróżnień w 2000 roku Kent otrzymał Nagrodę im. Elie Wiesela za upamiętnienie Holokaustu oraz Nagrodę Schollois od Żydowskiej Fundacji na rzecz Sprawiedliwych. W 2005 roku został odznaczony Komandorskim Krzyżem Zasługi, najwyższym odznaczeniem cywilnym nadanym przez polski rząd.

Kent poślubił Hannah Starkman, łodzianinkę i współpracowniczkę, która przeżyła Auschwitz w 1957 roku. Zmarła w grudniu 2017 roku. Przeżył do swojej córki Susan Kent Afjian, syna Geoffreya Kenta, trojga wnuków i prawnuczki.