Nowy model przewiduje ryzyko uszkodzenia nerek u pacjentów chorych na raka przyjmujących cisplatynę

W niedawnym badaniu opublikowanym w BMJ, Naukowcy stworzyli i zweryfikowali model umożliwiający przewidywanie ciężkiego ostrego uszkodzenia nerek u pacjentów otrzymujących cisplatynę, korzystając z danych z różnych ośrodków onkologicznych.

Pobyt: Wyprowadzenie i zewnętrzna walidacja prostego wskaźnika ryzyka w przewidywaniu ciężkiego ostrego uszkodzenia nerek po dożylnym podaniu cisplatyny: badanie kohortowe. Źródło obrazu: Crystal Light/Shutterstock

tło

Cisplatyna pozostaje głównym środkiem stosowanym w chemioterapii wielu nowotworów. Stwarza jednak znaczne ryzyko spowodowania ostrego uszkodzenia nerek związanego z cisplatyną (CP-AKI), co ogranicza dalsze możliwości leczenia i zwiększa ryzyko toksyczności. Identyfikacja osób zagrożonych rozwojem CP-AKI jest niezbędna do dostosowania leczenia i poprawy doboru uczestników badań klinicznych. Pomimo szerokiego stosowania, obecne badania nad czynnikami ryzyka CP-AKI są ograniczone małą liczebnością próby i niespójnymi definicjami uszkodzenia nerek. Konieczne są dalsze badania, aby udoskonalić przewidywanie ryzyka CP-AKI i ustalić ukierunkowane podejścia zapobiegawcze, zapewniające bezpieczniejsze plany leczenia pacjentów poddawanych terapii cisplatyną.

O badaniu

W bieżącym wieloośrodkowym badaniu kohortowym dorośli byli leczeni dożylną cisplatyną w sześciu głównych akademickich ośrodkach onkologicznych w całych Stanach Zjednoczonych, w tym w Memorial Sloan Kettering Cancer Center i Massachusetts General Hospital. Poddano je badaniu przesiewowemu w celu zidentyfikowania czynników ryzyka CP-AKI. Badanie skupiało się na osobach w wieku ≥18 lat, które otrzymały pierwszą dawkę cisplatyny w latach 2006–2022, z wyłączeniem osób ze schyłkową chorobą nerek lub brakiem wyjściowych wartości kreatyniny w surowicy. Zebrano dane dotyczące różnych cech pacjentów i wyników badań laboratoryjnych w celu analizy wyników związanych ze stężeniem kreatyniny w surowicy, terapią nerkozastępczą i przeżyciem po leczeniu cisplatyną.

Pierwszorzędowym punktem końcowym był CP-AKI, zdefiniowany jako znaczny wzrost stężenia kreatyniny w surowicy lub konieczność leczenia nerkozastępczego w ciągu 14 dni od podania pierwszej dawki cisplatyny, wskazujący na umiarkowane lub ciężkie uszkodzenie nerek. Drugorzędne wyniki obejmowały definicje zastępczego CP-AKI i poważnych zdarzeń niepożądanych dotyczących nerek w ciągu 90 dni.

W badaniu wykorzystano wielowymiarową regresję logistyczną w celu zidentyfikowania czynników predykcyjnych CP-AKI i opracowano prosty model ryzyka w celu usprawnienia procesu podejmowania decyzji klinicznych. W analizach statystycznych oceniano kalibrację, dyskryminację i walidację modelu w porównaniu z poprzednimi modelami oraz przeprowadzono dodatkowe analizy dotyczące nasilenia CP-AKI i jego wpływu na przeżycie. Informacje zwrotne od pacjentów zebrano także za pośrednictwem ankiet i grup fokusowych, podkreślając znaczenie wyników badania dla osób rozważających leczenie cisplatyną.

Wyniki

W bieżącym badaniu początkowo przebadano 34 122 pacjentów leczonych dożylną cisplatyną w sześciu instytucjach, a po wykluczeniu liczba ta spadła do 11 766 w kohorcie wyprowadzającej i 12 951 w kohorcie walidacyjnej. Badanie charakterystyki wyjściowej ujawniło zauważalne podobieństwa między obiema grupami, chociaż istniały różnice w częstości występowania takich schorzeń, jak nadciśnienie, cukrzyca, zastoinowa niewydolność serca i marskość wątroby, które występowały częściej w grupie walidacyjnej. Odwrotnie, POChP występowała częściej w grupie pochodnej. Ponadto mediana podanej dawki cisplatyny była wyższa w kohorcie pochodzącej w porównaniu z kohortą walidacyjną.

Jeśli chodzi o drugorzędne wyniki badania, model podstawowy wykazał spójną dyskryminację w pięciu dodatkowych analizach. W szczególności statystyka dopasowania modelu (C), wskaźnik jej mocy dyskryminacyjnej, pozostała stabilna na poziomie 0,75 nawet po wykluczeniu pacjentów, u których wykonano kontrolne badania stężenia kreatyniny w surowicy w ciągu czterech dni po podaniu cisplatyny. Wyłączenie to obejmowało 1581 z 36 483 pacjentów, co stanowi 4,3% całości.

Kiedy wprowadzono korekty dla pierwszych dwóch drugorzędnych wyników, model wykazał statystyki C wynoszące 0,71 i 0,74, stosując odpowiednio bardziej liberalną i bardziej rygorystyczną definicję CP-AKI. Jego zdolność dyskryminacyjna została dodatkowo podkreślona w analizach wtórnych, gdzie konsekwentnie przewyższała trzy poprzednie modele w przewidywaniu CP-AKI.

Model był skuteczniejszy w identyfikowaniu pacjentów z ryzykiem poważnych działań niepożądanych dotyczących nerek w ciągu 90 dni leczenia, osiągając statystykę C na poziomie 0,79, co było wartością znacznie lepszą niż w poprzednich modelach. Występował bezpośredni związek pomiędzy ciężkością CP-AKI a zmniejszonym współczynnikiem przeżycia zarówno po 90 dniach, jak i po 1 roku, co potwierdzono testem log-rank (p < 0,001) i skorygowanym współczynnikiem ryzyka wynoszącym 4,63 dla ostrego uszkodzenia nerek w III stopniu zaawansowania. W porównaniu z brakiem ostrego uszkodzenia nerek. Uwydatniło to znaczący wpływ ciężkości CP-AKI na przeżycie. Ponadto wyższy stopień CP-AKI był konsekwentnie powiązany z większym prawdopodobieństwem wystąpienia poważnych działań niepożądanych dotyczących nerek w okresie 365 dni, co podkreśla długoterminowe ryzyko związane z CP-AKI.

Wnioski

Podsumowując, w tym ważnym badaniu ten innowacyjny wynik, który obejmuje dziewięć łatwo dostępnych zmiennych, skutecznie rozróżnia pacjentów o różnym poziomie ryzyka CP-AKI. Warto zauważyć, że w badaniu zidentyfikowano nowe czynniki ryzyka CP-AKI, w tym hipomagnezemię. Podkreślono związek między ciężkością CP-AKI a zmniejszonym współczynnikiem przeżycia, podkreślając znaczenie dokładnego przewidywania ryzyka dla poprawy opieki nad pacjentem i wyników leczenia cisplatyną.