Nowe badanie wykazało, że oczy z atrofią geograficzną odnoszą korzyści z rehabilitacji słabowidzącej

Źródło: Bartosz Sujkowski/Unsplash

Według nowych badań rehabilitacja słabowidząca może być konieczna w leczeniu atrofii geograficznej (GA) wtórnej do związanego z wiekiem zwyrodnienia plamki żółtej (AMD), wraz ze wsparciem witaminowym i zastrzykami z czynnika wzrostu śródbłonka naczyń (VEGF).

Wyniki wykazały statystycznie istotny wzrost łącznej punktacji złożonej i ogólnej punktacji widzenia uzyskanych z kwestionariusza National Eye Institute Visual Function Questionnaire (NEI-VFQ-25) po 10,75 miesiącach rehabilitacji upośledzenia wzroku w tych oczach.

„Uważamy, że konieczne jest poświęcenie wystarczającej ilości czasu pacjentom słabowidzącym w klinikach siatkówki, zapewnienie edukacji i zmotywowanie ich do korzystania z urządzeń wspomagających dla osób słabowidzących” – napisał zespół śledczy kierowany przez Damla Ergenturk Akar z Wydziału Nauk o Zdrowiu Uniwersytetu w Ankarze.

Szacuje się, że do 2040 roku około 300 milionów ludzi na całym świecie zachoruje na AMD ze względu na wydłużającą się średnią długość życia.² Zaawansowana postać AMD, zanik geograficzny, charakteryzuje się nieodwracalnym zanikiem nabłonka barwnikowego siatkówki, fotoreceptorów i naczyniówki włosowatej. Zaawansowany etap choroby, na który wpływa lokalizacja i rozmiar, może mieć znaczący wpływ na funkcje wzrokowe i jakość życia związaną z widzeniem.

Rehabilitacja słabowidząca ma na celu przywrócenie samodzielności osoby poprzez przyczynienie się do funkcjonalnego wykorzystania istniejących poziomów widzenia. Acar i współpracownicy zauważają, że nie ma dokładnej definicji sukcesu, ale można go osiągnąć, gdy pacjent znajdzie i użyje przydatnego urządzenia do problemu ze wzrokiem ≥1. Czynności w pobliżu, w tym czytanie i oglądanie telefonów komórkowych, są często najbardziej dotknięte, a lekarze często przepisują okulary na oczy jako pomoce w widzeniu z bliska.

W swojej analizie Acar i współpracownicy mieli na celu ocenę metod rehabilitacji wad wzroku u pacjentów z zanikiem geograficznym związanym z AMD oraz ocenę wpływu rehabilitacji wzrokowej na jakość życia pacjentów stosujących NEI-VFQ-25. Dwuczęściowy kwestionariusz, składający się z 25 pytań głównych i 13 pytań dodatkowych, został zastosowany u wszystkich pacjentów podczas badania wstępnego i 6 miesięcy po badaniu wstępnym. Do badania włączono łącznie 78 najlepiej widzących oczu 78 kolejnych pacjentów z atrofią geograficzną spowodowaną AMD, którzy skarżyli się na trudności w wykonywaniu codziennych czynności podniebienia.

Uczestnicy badania zostali poddani szczegółowemu badaniu okulistycznemu obejmującemu pomiar najlepszej skorygowanej ostrości wzroku (BCVA) w badaniu bliży, dali, przedniego i tylnego odcinka oka. Podczas badań korygowano wady refrakcji, a pomoce do widzenia do bliży i dali, w tym okulary nadgałkowe, lupy, mikroskopy i urządzenia fotoelektryczne, oceniano indywidualnie dla każdego pacjenta i przepisywano w celu rehabilitacji widzenia do bliży.

Spośród 78 pacjentów włączonych do badania, 57 (73,1%) stosowało metody rehabilitacyjne i zostało zakwalifikowanych do grupy rehabilitacyjnej. Pozostałych 21 pacjentów, którzy nie stosowali tych metod, zakwalifikowano do grupy kontrolnej.

Wśród populacji 29 (37,2%) pacjentów to kobiety, a 49 (62,8%) to mężczyźni. Grupę rehabilitacyjną stanowiło 57 (73,1%) pacjentów, którzy stosowali metody rehabilitacyjne, a grupę kontrolną stanowiło 21 (26,9%) pacjentów, którzy nie stosowali tych metod.

Średnia BCVA do dali i do bliży była istotnie lepsza w grupie rehabilitowanej w porównaniu z grupą kontrolną (0,72 ± 0,26 vs 0,85 ± 0,22 logMAR [P = .008]; 3,22 ± 2,97 vs. 4,30 ± 2,89 m [P = .039]odpowiednio). Badanie wykazało, że średni łączny wynik złożony wszystkich uczestników kwestionariusza jakości życia (n = 78) wyniósł 46,85 ± 11,58 pkt.

Po przeprowadzeniu analizy naukowcy zaobserwowali po rehabilitacji statystycznie istotny wzrost łącznej punktacji ogólnej, widzenia ogólnego, czynności do bliży, czynności do dali oraz zmiennych specyficznych dla wzroku (S = 0,009 dla widoczności ogólnej; S < 0,001 dla innych). Jednak w grupie kontrolnej nie stwierdzono statystycznie istotnej zmiany w całkowitym wyniku złożonym ani w innych podskalach kwestionariusza (S > 0,05).

Analiza wykazała, że ​​wszystkim pacjentom zalecono stosowanie Adjuwantu 1 przy słabym widzeniu do bliży. Okulary hiperoptyczne zalecono 77 pacjentom (98,72%), soczewki powiększające 15 pacjentom (19,23%), urządzenia elektrooptyczne 2 pacjentom (2,56%) i lunetę 1 pacjentowi (1,28%). Badacze zauważyli, że 17 pacjentom (21,8%) przepisano więcej niż jeden środek wspomagający z powodu słabego widzenia. Jednak w przypadku widzenia na odległość tylko 29 pacjentów (37,18%) otrzymało zalecenie dotyczące pomocy osobom słabowidzącym.

Badacze zauważyli podwyższony poziom lęku u osób z postępującą utratą widzenia centralnego, co sugeruje, że rehabilitacja osób słabowidzących pozwoliłaby tym pacjentom na większą niezależność i pewność siebie.

Badacze napisali: „Wykorzystanie ich obecnych zdolności funkcjonalnego widzenia w najlepszy sposób pozwoli im stać się niezależnymi, samowystarczalnymi, produktywnymi, pewnymi siebie i szczęśliwymi jednostkami, umożliwiając im prowadzenie życia społecznego i poprawę jakości życia”.

Bibliografia

1. Erginturk Acar D, Batioglu F, Idil A, Sahli E, Goksuluk D. Metody rehabilitacji pacjentów z zanikiem geograficznym spowodowanym zwyrodnieniem plamki żółtej związanym z wiekiem i wpływem rehabilitacji na jakość życia. oczy J. 2023; 2023: 3389750. opublikowano 8 lipca 2023 r. doi: 10.1155/2023/3389750
2. WL Wong, X. Su, X. Li i in. Globalne rozpowszechnienie zwyrodnienia plamki żółtej związanego z wiekiem i prognoza obciążenia chorobami na lata 2020 i 2040: przegląd systematyczny i metaanaliza The Lancet Global Health, tom. 2, nie. 2, s. e106-e116, 2014.