Nowe badania identyfikują potencjalny cel leczenia hepatoblastoma, najczęstszego raka wątroby u dzieci.

Newswise — Filadelfia, 16 stycznia 2023 – W porównaniu z rakiem wątroby u dorosłych, hepatoblastoma, choć rzadko spotykany, jest najczęstszym nowotworem złośliwym wątroby u dzieci, a częstość jego występowania wzrasta. W tym Nowe badanie pojawia się w American Journal of Pathologyopublikowanym przez Elsevier, naukowcy badający mysi model wątrobiaka zarodkowego donoszą, że czynnik transkrypcyjny białka szoku cieplnego 1 (HSF1) jest niezbędny do agresywnego wzrostu guza i może być realnym celem leków w leczeniu wątrobiaka zarodkowego.

„Badanie to wynikało z mojego wieloletniego zainteresowania rozwojem wątroby płodu i płodu w okresie okołoporodowym” — wyjaśnił główny badacz Edward H. Hurley, lekarz medycyny, Department of Pediatrics and Pittsburgh Liver Research Center, University of Pittsburgh School of Medicine, Pittsburgh , PA. , Stany Zjednoczone Ameryki. „Wcześniaki i dzieci z ograniczonym wzrostem są narażone na zwiększone ryzyko rozwoju wątrobiaka zarodkowego z przyczyn, które są obecnie nieznane.

„Fakt, że przeszczep wątroby z powiązaną immunoterapią przez całe życie i ryzykiem wtórnych nowotworów jest uważany za realną opcję dla ostrego wątrobiaka zarodkowego, świadczy o pilnej potrzebie klinicznej bardziej skutecznych opcji leczenia specyficznych dla wątrobiaka, które są bardziej skuteczne, ale z mniejszą liczbą skutków ubocznych”. — powiedział doktor Hurley. „Jednak wysiłki mające na celu opracowanie bardziej ukierunkowanych terapii na wątrobiaka zarodkowego zostały utrudnione przez brak podstawowej wiedzy na temat biologii wątrobiaka zarodkowego”.

HSF1 jest niezbędnym koaktywatorem czynnika transkrypcyjnego dla białek szoku cieplnego (HSP), które działają jako białka opiekuńcze, aby zapobiegać lub odwracać nieprawidłowe fałdowanie białek. W ciągu ostatnich 20 lat coraz bardziej doceniano rolę HSF1 w patofizjologii raka. Ostatnie prace wykazały rolę HSF1 w raku poza kanoniczną odpowiedzią na szok cieplny. Jednak jego rola w hepatoblastoma pozostaje nieuchwytna.

Naukowcy pracujący w laboratorium dr Satdarshana B. . Stwierdzili zwiększoną sygnalizację HSF1 w hepatoblastoma w porównaniu z prawidłową wątrobą. Ponadto mniej zróżnicowane guzy embrionalne miały wyższy poziom HSF1 niż bardziej zróżnicowane guzy o bardziej zarodkowym wyglądzie.

Grupa badawcza wykorzystała model mysi do przetestowania, w jaki sposób hamowanie HSF1 na wczesnym etapie rozwoju nowotworu wpływa na wzrost nowotworu. Znaleźli mniej i mniejsze guzy, gdy HSF1 był hamowany, co wskazuje, że HSF1 jest niezbędny do agresywnego wzrostu guza. Ponadto obserwowano zwiększoną apoptozę (śmierć komórek) w ogniskach nowotworowych po hamowaniu HSF1. Ta praca dostarcza dowodów na to, że HSF1 może być nowym biomarkerem i celem leków dla wątrobiaka zarodkowego.

„Nie byliśmy zaskoczeni powiązaniem sygnalizacji HSF1 i wątrobiaka zarodkowego, biorąc pod uwagę jego rolę w wielu innych nowotworach” – skomentował dr Hurley. „Byliśmy zaintrygowani odkryciem, że słabiej zróżnicowane guzy embrionalne miały wyższy poziom ekspresji HSV1 niż lepiej zróżnicowane guzy przypominające embrionalne. Byliśmy jednak zaskoczeni, gdy odkryliśmy związek między poziomami ekspresji HSF1 a śmiertelnością. W na żywo Podczas eksperymentów spodziewaliśmy się, że hamowanie HSF1 spowolni tworzenie i wzrost guza, ale byliśmy zaskoczeni prawie całkowitym zapobieganiem progresji guza.

„Ta praca ustaliła znaczenie HSF1 w rozwoju wątrobiaka zarodkowego i sugeruje, że HSF1 może być realnym celem dla leków w leczeniu wątrobiaka. Obecnie opracowywane są inhibitory HSF1 dla innych rodzajów raka. Możemy przewidzieć, że czynniki te mogą zostać przebadany pod kątem hepatoblastomy”.

Leczenie wątrobiaka zarodkowego zostało opracowane dziesiątki lat temu w celu leczenia dorosłych nowotworów i obecnie obejmuje chirurgiczne usunięcie z chemioterapią lub bez, ale w ciężkich przypadkach dzieci wymagają przeszczepu wątroby, jeśli guza nie można skutecznie usunąć. Wszystkie terapie mają znaczące skutki uboczne, w tym wpływają na słuch i wzrost. Historycznie rzecz biorąc, 10-letni wskaźnik przeżycia pacjentów z guzami resekcyjnymi wynosił 86% w porównaniu z zaledwie 39% w przypadku guzów nieoperacyjnych. Od końca lat 90. do końca 2010 r. odsetek pacjentów otrzymujących przeszczepy wątroby wzrósł z 8% do prawie 20%.