Notatnik reportera Igrzysk Olimpijskich w Tokio 2020: Igrzyska jak żadne inne | wiadomości piłkarskie

Masz to, 17 dni od zapalenia płomienia olimpijskiego w Tokio. Teraz płomień zgasł i jedna z najbardziej kontrowersyjnych gier w historii dobiegła końca.

Tokio było wydarzeniem sportowym debaty na wielu płaszczyznach. Czy to powinno się stać? Przełożone podczas pandemii w 2020 r. i przełożone 12 miesięcy później podczas tej samej pandemii, protesty przeciwko igrzyskom były w Japonii głośne i wyraźne.

Wejście dziesiątek tysięcy ludzi do ich krajów i prawdopodobnie rozprzestrzenianie się nowych rodzajów Covid było poważnym problemem, podczas gdy miliardy wydane na opóźnione gry były postrzegane jako zmarnowane pieniądze, które można lepiej wydać gdzie indziej.

Sportowcy, personel zaplecza i media z ponad 200 krajów przybywają do Tokio, więc wokół miejsc olimpijskich i wewnątrz miasta panuje napięcie.

W trosce o Covid przepisy były surowe, kara za ich łamanie surowa, a testy rygorystyczne i obfite, ale na początku obcokrajowcy byli postrzegani z pewną podejrzliwością przez wystarczającą liczbę miejscowych, aby czasami czuć się niekomfortowo.

Pierwszy pozytywny test w wiosce był momentem, który mógł zmienić przebieg igrzysk i na szczęście dla organizatorów MKOl i Tokio wynik pozytywnych testów przez cały czas był niski.

Gdyby sprawy potoczyły się w drugą stronę, nikt nie jest do końca pewien, jakie środki prawdopodobnie będą musiały wejść w życie – rząd japoński zawsze był chętny do wkroczenia i jednostronnego podejmowania trudnych decyzji.

Takie były dziwne i wyjątkowe okoliczności, które otaczały te gry, kto mógł najbardziej ucierpieć z powodu zasad i ograniczeń? Japońska publiczność tak zrobiła, zabroniła uczestniczenia we własnych grach.

Jeśli chodzi o sport, to Team GB ma poczucie dobrze wykonanej pracy w najtrudniejszych warunkach. Sportowcy dostarczyli 65 medali – na wyższym końcu puli od 45 do 70 medali ustalonej przez UK Sport – i więcej medali sportowych powróciło niż kiedykolwiek wcześniej.

Jeśli jednak zostanie wybrany do rywalizacji w drużynie GB na igrzyskach olimpijskich, w dużej mierze warunkiem wstępnym dla sportowców będzie zdobycie medalu. Być może więc największym osiągnięciem Tokio są te, których nie znacie, o których nie słyszeliście i najprawdopodobniej nigdy nie poznacie.

Mark England, szef kuchni – „ten, który wszystko załatwia” to bezsenny członek obsady GB z Tokio. Jego zadaniem było sprowadzenie 375 sportowców i ponad 650 pracowników zaplecza bezpiecznie do Japonii, nakłonienie ich do udziału w zawodach i bezpieczny powrót do domu. Zapewnił sportowcom miejsca do trenowania przed zawodami i zarządzał relacjami w Japonii, gdzie niespokojni miejscowi ufali hierarchii GB, że sprowadzi bezpieczny i szanowany zespół.

Jego zespół zorganizował i wykonał ponad 20 000 testów w ciągu 40 dni – żaden z nich nie był pozytywny, chociaż zdarzały się momenty paniki, gdy czterech sportowców dało wyniki „fałszywie pozytywne”.

Jeśli chodzi o sport, UK Sport i BOA będą zadowolone z ilości medali sportowych, jakie otrzymała drużyna Wielkiej Brytanii – 18 z 26 dyscyplin, w których brała udział drużyna. Żaden inny kraj nie dokonał takiego powrotu w tak wielu dyscyplinach sportowych.

BMX i skateboarding miały na celu przyciągnięcie nowych fanów, z pewnością przyniosły medale, a imprezy koedukacyjne odniosły sukces na wielu płaszczyznach. Zespół GB objął ich, a pływacy i sportowcy stworzyli niektóre z momentów Tokio 2020.

Będą lekkoatleci i lekkoatleci wyjeżdżający z Japonii rozczarowani: wioślarze nie zdobyli medali, na które liczyli i na które pracowali, lekkoatletyka nie zdobyła złota, a Katharina Johnson-Thompson i Dina Asher-Smith nie były w stanie pokazać swoich najlepszych z powodu zniszczeń obrażeń.

Powinieneś także poczuć się jak strzelec Amber Hill, jeden z najlepszych na świecie i mający nadzieję na ogromny złoty medal, który nie był w stanie dotrzeć do Tokio po pozytywnym teście Covid w Wielkiej Brytanii.

Zespół z Wielkiej Brytanii od miesięcy nadał priorytet dobremu samopoczuciu i zdrowiu psychicznemu całej swojej delegacji, a sportowcy nie ujawniają już swoich obaw dotyczących ich zdrowia fizycznego. Skuteczną zachętą była dyskusja i otwartość na temat dobrostanu psychicznego.

Michael Phelps, największy medalista olimpijski w historii, chwalił brytyjskie podejście, podczas gdy jego rodak Simon Biles dzielnie ustąpił, gdy środowisko stało się zbyt trudne. Zrobiła to z uśmiechem, ponieważ wszyscy wokół niej wspierali ją, być może podczas gdy zrozumienie i empatia dla sportu na wysokim poziomie kilka lat temu mogło nie być.

Superstar Biles pomógł rzucić jasne światło na zawiłości mentalnej strony tego sportu. Human Biles zrobiła właściwą rzecz dla siebie i wielu innych z przeszłości, teraźniejszości i przyszłości. Być może ta spuścizna przeważy nad wszystkimi jej medalami i osiągnięciami sportowymi.

Olimpiada nie jest olimpiadą bez kontrowersji z dala od pola gry. Zadziwiająca historia białoruskiej sprinterki Kristiny Tsimanskiej mogłaby zajmować strony najlepszego thrillera z czasów zimnej wojny, gdyby jeszcze w latach 80. Dla niej to wszystko było zbyt realne, a białoruscy urzędnicy zamówili jej dom po tym, jak zakwestionowali decyzję o zabraniu jej z biegu na 200 metrów.

Obawiając się, co może się stać po powrocie, i idąc za radą babci, by nie wracać na Białoruś, Tsimanoskaya o jedenastej godzinie poprosiła o pomoc japońską policję na lotnisku Haneda. Znajdowała się w polskiej ambasadzie w Tokio, gdzie zaoferowano jej wizę humanitarną, a kilka dni później wyjeżdżała z Tokio, by rozpocząć nowe życie w Warszawie, dokąd też uciekł jej mąż, choć on wyjechał z Białorusi.

Protesty i komunikaty wzywające do większej różnorodności i integracji były częste, ale pełne szacunku i przeważnie poza podium i boiskiem. Amerykańska Raven Saunders zdecydowała się wykorzystać swoją pozycję na podium do skrzyżowania ramion, i to uczucie zwyciężyło, gdy MKOl zdecydował się nie prowadzić dochodzenia ani karać Saundersa.

Wracając do zespołu GB, ostatnie trzy igrzyska olimpijskie były niezwykle udane. Londyn 2012 przyniósł 65 medali, a Rio i Tokio przyniosły odpowiednio 67 i 65 medali.

Jak utrzymują te standardy? To kosztuje i chociaż sekretarz sportu Nigel Huddleston przekonał się na własne oczy, jak odnieść sukces i wpłynąć na kraj, czy będzie w stanie przekonać Skarb Jej Królewskiej Mości, że elitarny sport w brytyjskim sporcie jest wart 350 mln funtów finansowania na każdy cykl olimpijski ?

Covid zmienił wiele rzeczy. Dług w Wielkiej Brytanii wobec jednej osoby. Wzrósł i jak nam wszystkim powiedziano, fundusze publiczne są ograniczone. W przypadku UK Sport finansowanie w Paryżu 2024 i poza nim wymaga większej pewności. Pani Catherine Grainger, szefowa brytyjskiego sportu powiedziała Sky Sports Wiadomości Chce, aby politycy i urzędnicy państwowi jasno określili, jakiego finansowania mogą oczekiwać.

W Nowy Rok 2021 zasugerowałem w artykule, że jest 50/50, czy Igrzyska Olimpijskie w Tokio będą kontynuowane. W pewnym sensie najbardziej ograniczone wydarzenie sportowe na świecie posunęło się do przodu. Wielu odetchnie z ulgą. Jak powiedział dyrektor generalny Tokyo 2020 Seiko Hasimoto podczas ceremonii zamknięcia, jednocześnie minimalizując to, co zostało powiedziane… „Teraz dziękuję i dobranoc”