Niezbyt częsty nawrót u dorosłych chorych na raka rdzeniastego tarczycy

Gniazda główne:

• Większość dorosłych z rakiem rdzeniastym tarczycy nie doświadcza nawrotu choroby ani śmierci związanej z rakiem.
• Zadowalające wyniki mogą zidentyfikować osoby zagrożone gorszym wynikiem.

W niewielkiej grupie dorosłych, u których zdiagnozowano raka rdzeniastego tarczycy, niewielu miało nawroty lub zmarło w ciągu ponad 6 lat obserwacji, zgodnie z ustaleniami z australijskiej bazy danych.

„Pacjenci ze sporadycznym rakiem rdzeniastym tarczycy generalnie mają dobre rokowanie, ponieważ większość nowotworów jest wykrywana przypadkowo, a jeśli stopień złośliwości jest niski przy prawidłowej kalcytoninie po operacji, wyniki te nie są związane z nawrotem strukturalnym” – mówi. Mikołaj Ł. student medycyny na oddziale chirurgii endokrynologicznej w Royal North Shore Hospital w Sydney i University of New South Wales Medical School, a współpracownicy napisali w badaniu opublikowanym w czasopiśmie Journal of Endokrynologii i Metabolizmu. „W tym badaniu rak o wysokim stopniu złośliwości, przerzuty do węzłów chłonnych i podwyższona pooperacyjna kalcytonina były związane z nawrotami kostnymi. Ponieważ stopień złośliwości jest dostępny w czasie przeglądu patologicznego, użycie tego systemu daje możliwość spersonalizowania obserwacji i dalszego leczenia dla pacjentów z grupy podwyższonego ryzyka”.

Naukowcy przeanalizowali dane z bazy danych chirurgii endokrynologicznej w ośrodku referencyjnym poziomu 3 w Australii. Do badania włączono dorosłych leczonych z powodu raka rdzeniastego tarczycy w latach 1995-2022, którzy nie mieli choroby dziedzicznej i których największy guz miał 10 mm lub mniej. Z bazy danych zebrano dane demograficzne, szczegóły operacji, patologię guza, szczegóły obserwacji, biochemię i obrazowanie. Guzy zostały ocenione przy użyciu systemu zatwierdzonego przez Światową Organizację Zdrowia i Międzynarodową Agencję Badań nad Rakiem. Pierwszorzędowymi punktami końcowymi były odsetek dorosłych z nawrotem choroby, czas do nawrotu i przeżycie specyficzne dla choroby.

Do badania włączono 42 osoby dorosłe (67% kobiet; średnia wieku 60 lat), z których u 86% rozpoznano objawowego raka rdzeniastego tarczycy po operacji innego schorzenia. W grupie 27% poddano tyreoidektomii, podczas gdy pozostali dorośli mieli całkowitą tyreoidektomię. Wycięcie węzłów chłonnych centralnych wykonano u 38% dorosłych w momencie operacji.

Średnia wielkość raka rdzeniastego tarczycy wynosiła 4 mm. Dorośli nie mieli odległych przerzutów w momencie prezentacji. Było 14 dorosłych z rakiem wieloogniskowym, z których 12 miało współistniejący rak brodawkowaty tarczycy. Większość dorosłych z rakiem brodawkowatym tarczycy ma guzy większe niż te obserwowane w raku rdzeniastym tarczycy.

Klasyfikację guza przeprowadzono u 41 osób dorosłych. Spośród osób z dostępnymi wynikami 37 miało raka o niskim stopniu złośliwości, a czterech miało raka o wysokim stopniu złośliwości. Spośród 40 dorosłych, u których dostępny był co najmniej jeden wynik pomiaru kalcytoniny, u ośmiu stwierdzono podwyższony poziom, ze średnią pooperacyjną kalcytoniną wynoszącą 5 ng/ml.

W okresie obserwacji trwającym średnio 6,6 lat u pięciu osób dorosłych doszło do nawrotu raka, z których u trzech wystąpił początkowy nawrót choroby miejscowych węzłów chłonnych szyi, u jednego choroba odległa, a u jednego zarówno choroba miejscowa, jak i odległa. Było 11 zgonów, z czego trzy były z powodu raka rdzeniastego tarczycy. Trzej dorośli, którzy zmarli, rozwinęli przerzuty do odległych narządów 4 do 8 lat po wstępnej diagnozie.

Szacunkowy 5-letni brak nawrotu wyniósł 90,5%, 5-letni wskaźnik przeżycia 100%, a 5-letnie przeżycie 84,3%. Dorośli z mikrorakiem o niskim stopniu złośliwości mieli lepszy 5-letni szacunek czasu do nawrotu niż osoby z chorobą o wysokim stopniu złośliwości. Mediana czasu do nawrotu raka o wysokim stopniu złośliwości wynosiła 6,25 roku. Dorośli z wysokim poziomem kalcytoniny byli bardziej narażeni na nawrót choroby szkieletowej niż osoby z prawidłową kalcytoniną. Nie było różnic w nawrotach w zależności od podejścia chirurgicznego. Dorośli, u których rozwinął się rak rdzeniasty tarczycy, byli mniej narażeni na chorobę w stadium I (50% vs 94%), częściej mieli przerzuty do węzłów chłonnych (50% vs 6%) i mieli wyższy wskaźnik nawrotów i gorsze przeżycie niż osoby z przypadkowym rakiem tarczycy. diagnoza.

„Zastosowanie klasyfikacji w raku rdzeniastym tarczycy wymaga dalszych badań, ponieważ stanowi potencjalne narzędzie pomagające określić odpowiedni zakres operacji i obserwacji po rozpoznaniu sporadycznego raka rdzeniastego tarczycy” – napisali autorzy.