Nieoczekiwana dodatkowa korzyść z interwencji związanej ze stylem życia w przypadku cukrzycy typu 2

Według drugiego badania randomizowanego badania Look AHEAD (Action for Health in Diabetes), intensywna interwencja dotycząca stylu życia (ILI) mająca na celu zapobieganie postępowi cukrzycy typu 2 i jej powikłaniom wiązała się ze zwiększonym odsetkiem rekrutacji.

Wśród ogółem 3091 osób dorosłych wskaźniki zatrudnienia wzrosły o 2,9% (95% CI 0,3-5,5, S= 0,03) dla osób objętych programem z podejrzeniem grypy w porównaniu z grupą kontrolną, które otrzymały grupową edukację na temat cukrzycy, informuje dr Peter Hackfeldt z University of Minnesota School of Public Health w Minneapolis i współpracownicy.

Efekty te są proporcjonalne do wpływu podejrzenia grypy na masę ciała (spadek o 8% w pierwszym roku badania), sprawność fizyczną (wzrost o 10% równoważników metabolicznych w pierwszych czterech latach badania) i utratę ruchu (48% spadek) w pierwszych czterech latach procesu)” – napisali Medycyna wewnętrzna JAMA.

„A Poprzednia analiza opłacalności Wcześniejsze badania (koncentrujące się na obiektach służby zdrowia i wydatkach na opiekę zdrowotną) dostarczyły niejednoznacznych dowodów na to, czy korzyści wynikające z podatności na grypę uzasadniają koszty” – wyjaśniają. nie były istotne statystycznie.

Wydaje się, że związek między ILI a zatrudnieniem jest spowodowany przez osoby, które nie miały wyższego wykształcenia. W przypadku tych osób wskaźnik rekrutacji był o 5,2% wyższy niż w przypadku osób, które uczestniczyły w ILI. Ta grupa odnotowała również znacznie niższe wpływy z tytułu rent inwalidzkich (-2,2%) i niższe wypłaty rent inwalidzkich (-365 USD).

Chociaż wskaźniki zatrudnienia były wyższe dla osób, które uczestniczyły w ILI, ogólne zarobki nie różniły się między grupami. Naukowcy zauważyli, że odsetek osób, które otrzymały renty inwalidzkie, nie różnił się istotnie między grupami.

Żaden z tych wyników – zatrudnienie, zarobki lub pokwitowanie i płatności z tytułu niezdolności do pracy – nie różnił się między grupami dla osób z co najmniej wyższym wykształceniem.

Program ILI składał się z cotygodniowych sesji jeden na jednego w ciągu pierwszych sześciu miesięcy, w których uczestniczyła grupa doradców ds. stylu życia, dietetyków, terapeutów ruchowych i terapeutów behawioralnych. Następnie uczestnicy odbywali comiesięczne sesje, które trwały przez czwarty rok, a następnie przekształciły się w sesje roczne. Celem było osiągnięcie i utrzymanie co najmniej 7% utraty wagi. Utrata masy ciała o 5% jest granicą, która jest uważana za istotną klinicznie. Grupa kontrolna miała trzy sesje grupowe w ciągu pierwszych 4 lat, a następnie coroczne sesje.

Ta analiza została przeprowadzona jako badanie wtórne randomizowanego badania klinicznego Look AHEAD, które obejmowało osoby z cukrzycą typu 2 i nadwagą lub otyłością. Grupa Huckfeldta powiązała dane z prób z dokumentami Administracji Ubezpieczeń Społecznych, aby zmierzyć wyniki na rynku pracy w trakcie i po okresie interwencji.

Łącznie 1559 dorosłych wzięło udział w ILI i 1532 w grupie kontrolnej. Średni wiek wynosił 58 lat, wyjściowa wartość BMI wynosiła 36, ​​a średni czas trwania cukrzycy 6,5 roku. Około 43% to absolwenci szkół wyższych.

Naukowcy zasugerowali, że „przy ocenie interwencji mających na celu kontrolę chorób przewlekłych należy wziąć pod uwagę produktywność rynku pracy”.