Neuroobrazowanie ujawnia, że ​​izolacja społeczna faktycznie zmienia strukturę naszych mózgów

Dlaczego tak denerwuje nas przebywanie w dużych grupach na festiwalach, jubileuszach i innych wydarzeniach publicznych? Zgodnie z hipotezą mózgu społecznego dzieje się tak dlatego, że ludzki mózg ewoluował specjalnie po to, aby wspierać interakcje społeczne. Badania wykazały, że Przynależność do grupy Może prowadzić do poprawy samopoczucia i większej satysfakcji z życia.

Niestety wiele osób doświadcza samotności lub izolacji społecznej. A jeśli ludzki mózg rzeczywiście ewoluował pod kątem interakcji społecznych, powinniśmy oczekiwać, że będzie to miało na niego duży wpływ.

Nasze ostatnie badanie, Opublikowany w Neurologiapokazuje, że izolacja społeczna wiąże się ze zmianami w strukturze mózgu i funkcji poznawczych – mentalnym procesie przyswajania wiedzy – a nawet niesie ze sobą zwiększone ryzyko demencji u osób starszych.

Istnieje już wiele dowodów potwierdzających hipotezę mózgu społecznego. W jednym badaniu zidentyfikowano obszary mózgu związane z interakcjami społecznymi w: Prawie 7000 osób.

wykazali, że obszary mózgu, które są stale zaangażowane w różnorodne interakcje społeczne, są ściśle powiązane z sieciami, które wspierają poznanie, w tym sieć trybu domyślnego (która jest aktywna, gdy nie skupiamy się na świecie zewnętrznym), sieć istotności (która pomaga to my określamy, na co zwracamy uwagę) oraz sieć podkorową (zaangażowaną w pamięć, emocje i motywację) oraz centralną sieć wykonawczą (która pozwala nam regulować nasze emocje).

Chcieliśmy bliżej przyjrzeć się, jak izolacja społeczna wpływa na istotę szarą – obszary mózgu w zewnętrznej warstwie mózgu, które składają się z neuronów. Dlatego przeanalizowaliśmy dane prawie 500 000 osób z Biobanku w Wielkiej Brytanii, w średnim wieku 57 lat.

Ludzie byli klasyfikowani jako izolowani społecznie, jeśli mieszkali samotnie, mieli mniej niż miesięczny kontakt towarzyski i uczestniczyli w zajęciach społecznych krócej niż tydzień.

Nasze badanie obejmowało również dane z neuroobrazowania (MRI) od około 32 000 osób. To pokazało, że osoby izolowane społecznie miały upośledzenie funkcji poznawczych, w tym pamięć i czas reakcji, oraz zmniejszoną objętość istoty szarej w wielu częściach mózgu.

Regiony te obejmowały region skroniowy (który przetwarza dźwięki i pomaga kodować pamięć), płat czołowy (który bierze udział w koncentracji, planowaniu i złożonych zadaniach poznawczych) oraz hipokamp – kluczowy obszar zaangażowany w uczenie się i pamięć, który zazwyczaj ulega zaburzeniu na początku dnia. choroba Alzheimera choroba.

Znaleźliśmy również związek między mniejszą objętością istoty szarej a specyficznymi procesami genetycznymi związanymi z chorobą Alzheimera.

Były obserwacje z uczestnikami 12 lat później. To pokazało, że ci, którzy byli społecznie izolowani, ale nie samotni, mieli o 26 procent zwiększone ryzyko rozwoju demencji.

podstawowe operacje

Izolacja społeczna musi zostać zbadana bardziej szczegółowo w przyszłych badaniach, aby określić dokładne mechanizmy jej głębokiego wpływu na nasz mózg. Ale oczywiście, jeśli jesteś odizolowany, możesz być cierpi na chroniczny stres. To z kolei ma ogromny wpływ na Twój mózg, a także na zdrowie fizyczne.

Innym czynnikiem może być to, że jeśli nie wykorzystujemy pewnych obszarów mózgu, część z nich tracimy ich praca. Badanie taksówkarzy wykazało, że im więcej zapamiętali tras i adresów, tym więcej ich numerowali objętość hipokampa plus. Możliwe, że jeśli nie będziemy regularnie angażować się w dyskusje społeczne, na przykład, nasze użycie języka i innych procesów poznawczych, takich jak uwaga i pamięć, zmniejszy się.

Może to wpływać na naszą zdolność do wykonywania wielu złożonych zadań poznawczych – pamięć i uwaga mają kluczowe znaczenie dla złożonego myślenia poznawczego w ogóle.

Leczenie samotności

Wiemy, że potężny zestaw zdolności myślenia przez całe życie, zwany „rezerwą poznawczą”, można zbudować, utrzymując aktywność mózgu. Najlepszym sposobem na to jest nauczenie się nowych rzeczy, takich jak inny język lub instrument muzyczny.

Wykazano, że rezerwa poznawcza łagodzi przebieg i nasilenie starzenia. Na przykład może chronić przed wieloma chorobami lub zaburzeniami zdrowia psychicznego, w tym formami demencji, Schizofrenia A depresjazwłaszcza follow-up uraz mózgu.

Są też elementy stylu życia, które można poprawić Twoja świadomość i dobre samopoczucieKtóry obejmuje zdrową dietę i ćwiczenia. Jest ich niewiele na chorobę Alzheimera leczenie farmakologiczneJednak skuteczność tych leków musi zostać poprawiona, a skutki uboczne zmniejszone.

Jest nadzieja, że ​​w przyszłości pojawią się lepsze metody leczenia starzenia i demencji. Jeden sposób na zbadanie tego ketony egzogenne – a Alternatywne źródło energii dla glukozy Które można przyjmować z suplementami diety.

Ale jak pokazuje nasze badanie, walka z izolacją społeczną może również pomóc, szczególnie w starszym wieku. Organy służby zdrowia powinny zrobić więcej, aby kontrolować osoby odizolowane i organizować zajęcia towarzyskie, aby im pomóc.

Kiedy ludzie nie są w stanie komunikować się osobiście, technologia może stanowić alternatywę. Jednak może to dotyczyć młodszych pokoleń, które są zaznajomione z wykorzystaniem technologii do komunikowania się. Ale ze szkoleniemMoże również skutecznie zmniejszać izolację społeczną osób starszych.

Interakcja społeczna jest bardzo ważna. Jedno z badań wykazało, że wielkość Nasza grupa społeczna W rzeczywistości jest to związane z rozmiarem kory oczodołowo-czołowej (zaangażowanie w poznanie społeczne i emocje).

Ale ilu przyjaciół potrzebujemy? Badacze często odwołują się do „liczby Dunbara”, aby opisać wielkość grup społecznych i stwierdzają, że nie jesteśmy w stanie utrzymać ponad 150 relacji i Zwykle zarządzasz tylko pięcioma bliskimi związkami.

Istnieją jednak doniesienia wskazujące na brak dowodów empirycznych dotyczących liczby Dunbar i dalszych badań nad optymalnym poziomem Wielkość grup społecznych poszukiwany.

Trudno dyskutować z faktem, że ludzie są zwierzętami społecznymi i czerpią przyjemność z komunikowania się z innymi, bez względu na to, ile mamy lat. Ale, jak coraz częściej to ujawniamy, jest to również ważne dla zdrowia naszego poznania.

Barbara Jacqueline SahakianProfesor Neuropsychologii Klinicznej, Uniwersytet Cambridge; Christelle Langleyadiunkt ds. badań podoktoranckich, neuronauka poznawcza, Uniwersytet Cambridge; Chun ShinPodyplomowe Badawczyni, Uniwersytet FudanA Jianfeng Fengprofesor nauk i technologii dla inteligencji inspirowanej mózgiem, Uniwersytet Fudan

Ten artykuł został ponownie opublikowany z Rozmowa Na licencji Creative Commons. Przeczytać oryginalny artykuł.