Naukowcy identyfikują warianty genetyczne powiązane z przetrwałą infekcją HPV

Badanie przeprowadzone przez naukowców z Uniwersytetu Maryland zidentyfikowało mutacje genetyczne związane z przetrwałym zakażeniem wirusem brodawczaka ludzkiego (HPV), które mogą pomóc w identyfikacji kobiet zagrożonych zachorowaniem na raka szyjki macicy.

„Odkryliśmy, że niektóre warianty genetyczne były powiązane z zakażeniem HPV wysokiego ryzyka, podczas gdy inne warianty i geny ludzkiego antygenu leukocytowego (HLA) były powiązane z utrzymującą się infekcją, zwiększając ryzyko infekcji” – powiedziała kierownik badania i współautorka Sally Adepamofu. Rak szyjki macicy. Profesor epidemiologii i zdrowia publicznego na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Maryland. „To ważne odkrycie, które wskazuje na genetyczne podłoże ryzyka raka szyjki macicy. Jest to pierwsze badanie obejmujące cały genom, dotyczące infekcji HPV wysokiego ryzyka w szyjce macicy.

HPV jest drugim najczęstszym wirusem wywołującym raka na świecie, co roku odpowiada za 690 000 przypadków raka szyjki macicy i innych nowotworów. U ponad 80% kobiet w ciągu życia dojdzie do zakażenia HPV, ale ponad 90% przypadków zostaje wyleczonych przez układ odpornościowy w ciągu dwóch lat.

– powiedział Adebamofu Wewnątrz medycyny precyzyjnej Chociaż szczepionka przeciwko wirusowi HPV jest wysoce skuteczna w zapobieganiu rakowi szyjki macicy, dostęp do niej pozostaje ograniczony, szczególnie w środowiskach o niskich zasobach, gdzie konieczna jest lepsza dystrybucja, przystępność cenowa i edukacja. Co więcej, szczepionki te nie obejmują wszystkich nowotworowych typów wirusa HPV.

Poprzednie badania sugerowały rolę czynników genetycznych w rozprzestrzenianiu się HPV, ale dokładne warianty genetyczne leżące u podstaw podatności na zakażenie szyjki macicy HPV wysokiego ryzyka są w dużej mierze nieznane, jak zauważyli naukowcy w numerze badania z 2010 roku. Europejski dziennik genetyki człowieka.

„Identyfikacja czynników genetycznych związanych z HPV zapewnia cenny wgląd w biologiczne szlaki zakażenia HPV i jego rakotwórczy rozwój” – zauważył Adebamofu.

Aby rozwiązać ten problem, Adebamofu i jego zespół przeprowadzili kompleksowe badania całego genomu i alleli HLA pod kątem ryzyka powszechnego i trwałego zakażenia szyjki macicy HPV wysokiego ryzyka w kohorcie ponad 10 000 kobiet, których dane zebrano w ramach African Collaborative Centrum. Na potrzeby badania kohortowego dotyczącego badań nad mikrobiomem i genomiką (ACCME).

Na początku badania 903 uczestników miało zakażenie HPV wysokiego ryzyka. W ciągu dziewięciomiesięcznego okresu obserwacji 224 przypadki tej infekcji ustąpiły, a 679 przypadków utrzymywało się.

Naukowcy odkryli, że w porównaniu z 9846 kobietami, które przez cały czas trwania badania pozostały negatywne pod względem wirusa HPV, prawdopodobieństwo nosicielstwa wariantu HPV było większe w przypadku kobiet, u których na początku badania doszło do rozsianej infekcji. LDB2 gen kodujący białko, który ulega regionalnej ekspresji, zwłaszcza w macicy i szyjce macicy.

Ponadto pobliskie zmienne TPTE2, Nawóz2I CDH12które kodują również białka ulegające silnej ekspresji w ludzkiej szyjce macicy, zostały w istotny sposób powiązane z przetrwałym HPV wysokiego ryzyka.

Badania alleli HLA zidentyfikowały specyficzne allele HLA powiązane z infekcją HPV wysokiego ryzyka. Należą do nich HLA-DRB1*13:02, HLA-DQB1*05:02 i HLA-DRB1*03:01, które wiązały się ze zwiększonym ryzykiem, oraz HLA-DRB1*15:03, które wiązały się ze zmniejszonym ryzykiem.

Naukowcy wyjaśnili, że cząsteczki HLA uczestniczą w przetwarzaniu i prezentacji antygenu, co jest pierwszym krokiem w aktywacji odpowiedzi immunologicznej. Odkryli, że HLA-DRB1*13:02 i HLA-DRB1*03:01 były istotnie powiązane ze słabszym wiązaniem z peptydami pochodzącymi z białek HPV wysokiego ryzyka w porównaniu z innymi allelami.

„Ten wynik na to wskazuje [high-risk] Trwałość HPV może być powiązana ze zmniejszoną odpowiedzią immunologiczną z powodu słabszego wiązania z epitopami hrHPV. Hipoteza ta znajduje potwierdzenie w odkryciu, że allel „nietrwałości” lub „klirensu” (HLA-DRB1*15:03) wykazuje silniejsze przewidywania do wiązania peptydów. „, piszą autorzy.

„Nasze odkrycia można wykorzystać do opracowania modeli oceny ryzyka genetycznego w różnych populacjach, które mogą pomóc w przewidywaniu ryzyka choroby u danej osoby” – powiedział Adebamofu „Takie badania utorowałyby drogę skuteczniejszym strategiom zapobiegania i nadzoru, w tym identyfikowaniu nowych celów terapeutycznych i medycyna spersonalizowana dla osób z wysokim ryzykiem zachorowania na raka szyjki macicy.

W rzeczywistości zespół prowadzi obecnie badania replikacji w innych populacjach oraz jest w trakcie opracowywania i testowania modeli oceny ryzyka wielogenowego przy użyciu różnych metod statystycznych i obliczeniowych.