Miasta i społeczności przyjazne starzeniu przodują we wspieraniu osób starszych, w tym ukraińskich uchodźców w Polsce

WHO i partnerzy podejmują działania mające na celu zidentyfikowanie i usunięcie barier w zapewnieniu opieki zdrowotnej starszym ukraińskim uchodźcom w Polsce. Niedawne badanie ukraińskich uchodźców wykazało, że ponad 70% osób w wieku powyżej 65 lat doświadczyło trudności w poszukiwaniu i uzyskaniu opieki zdrowotnej w kraju przyjmującym. Rozważane podejścia i rozwiązania przyniosłyby również korzyści osobom starszym w różnych środowiskach, zarówno miejskich, jak i wiejskich.

Identyfikacja i reagowanie na wyzwania stojące przed osobami starszymi, w tym uchodźcami w kontekście trwającej sytuacji kryzysowej na Ukrainie, było przedmiotem konsultacji zorganizowanych przez Światową Organizację Zdrowia i Centrum Oceny i Analiz Polityki Publicznej Uniwersytetu Jagiellońskiego w dniach 20-21 . On chodzi.

Ukraina stoi obecnie w obliczu ostrego kryzysu humanitarnego, który dotyka miliony ludzi, zarówno w kraju, jak iw diasporze uchodźców utworzonej w wyniku wojny, w tym nieproporcjonalnie dużą liczbę osób starszych. W Polsce ponad 10% z 2,5 miliona uchodźców z Ukrainy to osoby w wieku powyżej 65 lat. W ciągu ostatniego roku zakrojony na szeroką skalę ruch uchodźców z Ukrainy przyniósł nowe wyzwania w zakresie integracji społeczności i świadczenia usług, które umożliwiają zdrowe i satysfakcjonujące życie osobom starszym mieszkającym obecnie w Polsce. Zarówno WHO, jak i Polskie Miasta i Społeczności Przyjazne Starzeniu są zaangażowane w zaspokajanie potrzeb starszych uchodźców i szerszej populacji w Polsce i poza nią.

Podobnie jak wiele krajów europejskich, Polska doświadcza znaczących zmian w rozkładzie wiekowym ludności ze względu na czynniki takie jak zmiany dzietności, współczynniki umieralności i tendencje migracyjne. Szacuje się, że do 2030 roku 28,8% ludności Polski będzie miało ponad 60 lat, a do 2050 roku ta grupa wiekowa będzie stanowić około 40% populacji. Tak radykalna zmiana demograficzna oznacza, że ​​polityka wewnętrzna musi zostać radykalnie przemyślana i przeprojektowana, aby przygotować się na przyszłość. Wiele polskich miast pracuje nad tym, aby stać się bardziej przyjaznymi osobom starszym, zachęcając do tworzenia środowisk przyjaznych osobom starszym oraz ułatwiając wymianę informacji i uczenie się między społecznościami.

Konferencja wzmocniła również więzi między polskimi i międzynarodowymi członkami Światowej Sieci Miast i Społeczności Przyjaznych Starzeniu WHO oraz położyła podwaliny pod rozwój krajowego programu miast i gmin przyjaznych starzeniu w Polsce. Opiera się to na udanych przykładach z innych krajów, z aktywnymi programami krajowymi. W spotkaniu uczestniczyli przedstawiciele Irlandii, Norwegii, Republiki Mołdowy, Słowenii i Wielkiej Brytanii, którzy podzielili się własnymi doświadczeniami. Inne polskie miasta reprezentowane na konferencji to Gdynia, Kalisz, Katowice, Gmina Kolbudi, Opole, Ostrów Wielkopolski, Poznań, Rzeszów, Stargard i Wrocław.

Kraków dołączył ostatnio do 10 innych miast w całej Polsce w ramach globalnej sieci miast i społeczności WHO przyjaznych osobom starszym. Przedstawiciel WHO, dr Paloma Kochi, dr Thiago Herik de Sa, kierownik ds. środowisk przyjaznych osobom starszym w centrali WHO oraz dr Youngjie Yoon, specjalista ds. starzenia się i zdrowia w Biurze Regionalnym WHO na Europę, wręczyli Kraków dyplom honorowy nauczyciela Na uroczystości w Ratuszu.

Konferencja zgromadziła również szerokie grono interesariuszy z różnych sektorów, w tym środowisko akademickie, organizacje społeczeństwa obywatelskiego i aktywistów o międzynarodowej renomie, takich jak Anna Okowiska-Wokowicz, jedna z 50. lider pracujący nad uczynieniem świata lepszym miejscem do życia.

„Szybkie starzenie się europejskich społeczeństw jest faktem. Miasta i społeczności przyjazne starzeniu oferują wiele korzyści wszystkim ludziom i zapewniają wspaniałą okazję do pracy i słuchania starszych ludzi oraz wspierania ich w znajdowaniu najskuteczniejszych rozwiązań zmian i wyzwań” wszyscy się starzejemy. Biorąc pod uwagę to, co wiemy o wyzwaniach, przed którymi stoją starsi uchodźcy, bardzo ważne jest, aby otrzymywali nasze wsparcie, aby mieli dostęp do potrzebnych im usług i aby ich głos został wysłuchany” – wyjaśnił dr Kochi.