Biegowelove.pl

informacje o Polsce. Wybierz tematy, o których chcesz dowiedzieć się więcej

Metaanaliza porównująca SBRT pod kontrolą MRI i SBRT pod kontrolą CT w przypadku raka prostaty

Metaanaliza porównująca SBRT pod kontrolą MRI i SBRT pod kontrolą CT w przypadku raka prostaty

W przypadku pacjentów z rakiem prostaty codzienna adaptacyjna radioterapia stereotaktyczna pod kontrolą rezonansu magnetycznego (MRg-A-SBRT) wiąże się z 12% niższym ryzykiem toksyczności układu moczowo-płciowego (GU) i 5% niższym ryzykiem toksyczności żołądkowo-jelitowej (GI) niż nieadaptacyjna tomografia komputerowa pod kontrolą nieadaptacyjnych szacunków (CT-SBRT).

Dla metaanalizy, opublikowanej dzisiaj w rakNaukowcy porównali wskaźniki toksyczności między MRg-A-SBRT i CT-SBRT, przeglądając dane od łącznie 2547 pacjentów pochodzących z 29 badań prospektywnych opublikowanych między 1 stycznia 2018 r. a 21 sierpnia 2022 r.

Naukowcy odkryli, że MRg-A-SBRT wiązało się z 16-procentowym ryzykiem wystąpienia ostrej toksyczności układu moczowo-płciowego stopnia 2 lub wyższego (G2+) w porównaniu z 28-procentowym ryzykiem wystąpienia CT-SBRT. Zgodnie z badaniem stosowanie CT-SBRT wiązało się z 9-procentową redukcją toksyczności G2+ w przewodzie pokarmowym (GI) w porównaniu z 4% w przypadku MRg-A-SBRT.

W porównaniu z CT-SBRT autorzy badania zauważają również, że stosowanie MRg-A-SBRT ułatwiło zmniejszenie o 44% ryzyka krótkoterminowych skutków ubocznych ze strony układu moczowego io 60% zmniejszenie ryzyka krótkotrwałych skutków ubocznych ze strony jelit. Naukowcy dodali, że MRg-A-SBRT był jedynym czynnikiem w analizie meta-regresji, który był powiązany w badaniu z wynikami ostrej toksyczności.

„Te odkrycia wskazują, że techniczne zalety dokładności dostarczania radioterapii zapewnianej przez MRg-A-SBRT przekładają się na wymierne korzyści kliniczne” – napisał główny autor badania Jonathan E. Lehman, członek stowarzyszony oddziału radioterapii onkologicznej w Dana-Farber Institute/Brigham and Women’s Hospital i Harvard Medical School w Bostonie wraz ze współpracownikami.

Autorzy badania zauważają, że wyniki metaanalizy nie wyjaśniają, czy różnice między ukierunkowanymi skanami MRI i CT lub różnice między leczeniem adaptacyjnym i nieadaptacyjnym przyczyniły się do zmniejszenia toksyczności obserwowanej w badaniu.

Jednak Lehmann i współpracownicy zwracają uwagę, że odpowiednio mniejsza objętość leczenia i dokładność dostarczania leczenia mogą być ułatwione dzięki konturowaniu i śledzeniu opartemu na MRI. Dodali, że codzienne planowanie adaptacyjne może „znacząco ograniczyć” dawki lecznicze w pęcherzu, cewce moczowej / szyi pęcherza moczowego i odbytnicy.

READ  Czas rozważyć naturalną odporność na Covid-19 równą pojedynczej dawce szczepionki | Eric Topol