Malarz LI Don Duga umiera w wieku 87 lat; Pracowała przy programach telewizyjnych „Frosty” i „Santa Claus”

Wielokrotnie nagradzany animator Don Duga, długoletni mieszkaniec Baiting Hollow, najbardziej znany z pracy przy klasycznych programach telewizyjnych, takich jak „Frosty the Snowman” (1969) i „Santa Claus Is Comin’ to Town” (1970), zmarł 30 maja o godz. Centrum Opieki Westhampton po długiej chorobie. Miał 87 lat.

„Uwielbiał rysować” – powiedziała jego żona, kolega animator Ira Verbitsky. „Aż do ostatnich dni w placówce malował”.

„Mój ojciec zawsze prezentował swoją sztukę” – powiedziała ich córka, Amanita Doga Carol z hrabstwa Putnam. „Każdego roku chodził na zajęcia moich dzieci, od przedszkola do gimnazjum, i robił z klasą projekt animacyjny. W zależności od wieku dawał im zabawny wykład na temat „Frosty”, a ja przyniósł bałwanki i gorącą czekoladę. Później prowadził małe warsztaty animacji, w których klasa kręciła film animowany, a on dawał im go na płycie.

Donald Jerome Duga urodził się w Nowy Rok 1934 w Hollywood w Kalifornii jako syn polskiego żydowskiego imigranta Josefa Dugi, szewca, który był współwłaścicielem małej fabryki, i rosyjskiej żydowskiej imigrantki Bessie Landau. Podczas zdobywania tytułu Bachelor of Fine Arts w Chouinard Institute of Art, obecnie będącej częścią Kalifornijskiego Instytutu Sztuki, studiował u animatora Don Grahama, któremu Walt Disney zlecił pomoc w szkoleniu artystów.

To było kluczowe, powiedział Duga w 2013 roku, mówiąc Danowi Papersowi: „Nigdy nie będę animatorem. Byłbym animatorem! Ale mój nauczyciel rysunku powiedział, że faktycznie zarabiasz, jeśli robisz animacje”.

Duga pracował krótko w studiu animacji Pelican Films na Manhattanie, a następnie przeniósł się z Verbitsky do Włoch, gdzie pracowali nad animowanymi reklamami maszyn drukarskich Olivetti i innych produktów, jak pamięta jego rodzina. Po powrocie do Nowego Jorku zrobił wielką przerwę w karierze w studiu animacji Videocraft International na Manhattanie, znanym później jako Rankin/Bass Productions.

spotkałem Artura [Rankin Jr.] i Jules Bass. Mieli małą pracownię w mieście, z ogrodem, zadzwonili do mnie i przedstawili mi mój pierwszy projekt, który jest [the 1964 stop-action animated TV special] „Rudolph the Red-Nosed Reindeer”, powiedział Duga w wywiadzie z 2013 r. Powiedział, że nie otrzymał za to żadnego napisu na ekranie, ale został należycie uznany za przyszłe produkcje firmy, w tym specjalne „Frosty” i „Santa Claus. ”, a także film teatralny z 1967 roku „Mad Monster Party?” oraz specjalny „The Little Drummer Boy” z 1968 roku.

Duga i Verbitsky, którzy pobrali się w 1966 roku, założyli Polestar Films w 1976 roku. Ich obszerne portfolio obejmuje działy dla „Ulicy Sezamkowej”, filmów dla klientów korporacyjnych, takich jak AT&T i reklamy dla takich jak wypieki Hostess, w tym projektowanie postaci, takich jak Twinkie the Kid i Ciasto Owocowe Maga. Wśród adaptacji, które zostały zaadaptowane do książek dla dzieci, znajdują się: krótkometrażowy film „Owen” (1995), z narracją Sarah Jessiki Parker, który zdobył Medal Carnegie za doskonałość w teledysku dziecięcym, oraz „Dobranoc, goryl” (1998), który zdobył nagrodę Telly Television/Industry Award za wideo.

Duga, który podczas wojny koreańskiej stacjonował wraz z armią amerykańską na Alasce, przez dziesięciolecia wykładał w Szkole Sztuk Wizualnych na Manhattanie. On i jego rodzina mieszkali w Nowym Jorku, zanim przeniósł się na stałe do domu weekendowego w Baiting Hollow około 1980 roku.

Oprócz żony i córki przeżył syna Brady Duga z Carlsbad w Kalifornii i wnuków Jacoba, Kyle’a, Lily i Camerona. Don Duga podarował swoje ciało nauce. Rodzina planuje tego lata wznieść publiczny pomnik.