Long COVID, nowa jednostka kliniczna, która stale się rozwija

nowo Journal of Microbiology, Immunology and Infection W pracy omówiono epidemiologię, diagnostykę, patogenezę i leczenie przedłużonej choroby koronawirusowej 2019 (COVID-19).

Stado: COVID jest długi: nieunikniona konsekwencja zakażenia SARS-CoV-2. Źródło zdjęcia: fizkes / Shutterstock.com

Co to jest długa choroba krowa?

U większości pacjentów COVID-19 jest chorobą łagodną lub bezobjawową; Jednak niektórzy pacjenci rozwijają ciężką chorobę lub zespół ostrej niewydolności oddechowej (ARDS), nawet po otrzymaniu leczenia przeciwwirusowego i/lub szczepionek. Nawet po wyzdrowieniu po ciężkim COVID-19 niektórzy pacjenci zgłaszali uporczywe objawy, które łącznie określano jako przedłużający się COVID, po COVID-19 lub po ostrych następstwach COVID-19 (PASC).

Przedłużony COVID można zdefiniować na wiele sposobów, takich jak obecność objawów, które utrzymywały się przez ponad trzy tygodnie po wystąpieniu początkowych objawów lub wystąpienie niewyjaśnionych objawów poprzez alternatywną diagnozę, która utrzymywała się dłużej niż cztery tygodnie. Obecne badanie zawiera przegląd aktualnego zrozumienia długotrwałego wirusa COVID-19.

Epidemiologia i czynniki ryzyka długotrwałego koronawirusa

Metaanaliza 50 badań oszacowała globalną częstość występowania przedłużonego COVID-19 po 28 dniach lub więcej na 43%. Azja miała najwyższy wskaźnik chorobowości wynoszący 51%, a następnie Europa i Ameryka.

Inna metaanaliza wykazała, że ​​ponad 63% i 71% pacjentów miało przynajmniej jeden objaw po COVID-19, odpowiednio, 30 i 60 dni po rozpoczęciu infekcji/szpitalizacji. W jednym z badań zauważono, że rozpowszechnienie przedłużonego COVID wśród dzieci i młodzieży wynosi 25,24%, podczas gdy długoterminowy wskaźnik COVID u pacjentów hospitalizowanych wynosi 29,19%.

Co więcej, włoskie badanie wykazało, że przedłużone występowanie COVID wśród pracowników służby zdrowia różni się w zależności od fal pandemii COVID-19. Badanie przeprowadzone w Stanach Zjednoczonych z udziałem weteranów wykazało, że infekcje przeniknięte szczepionką wykazały zwiększone ryzyko wystąpienia ostrych konsekwencji, w tym zaburzeń żołądkowo-jelitowych, sercowo-naczyniowych, psychicznych, neurologicznych i hematologicznych. W innym retrospektywnym badaniu zidentyfikowano wiek i ostrą chorobę jako czynniki związane ze zwiększonym ryzykiem co najmniej trzech objawów w rocznej obserwacji.

Cechy kliniczne i długoterminowe mechanizmy COVID

Przedłużony COVID może wpływać na wiele narządów, a w jednym badaniu stwierdzono, że objawy oddechowe, sercowo-naczyniowe i neuropsychiatryczne były najczęściej zgłaszane u osób, które przeżyły COVID-19. W kilku badaniach zidentyfikowano zmęczenie jako najczęstszy objaw ogólnoustrojowy. Wahania nastroju są często zgłaszane u dzieci i młodych dorosłych.

Skrócenie oddechu, wielokrotne oddychanie po aktywności, duszność, ucisk w klatce piersiowej, ból podczas oddychania, kaszel i wielokrotne oddychanie są częstymi objawami oddechowymi długotrwałego COVID-19. Do typowych objawów neurologicznych należą mgła w mózgu, zaburzenia pamięci, parestezje, zaburzenia snu, zawroty głowy, bóle głowy, zmniejszona koncentracja uwagi, spowolnienie ruchów, anhedonia i stres.

Ponadto zgłaszano również objawy psychospołeczne, takie jak depresja, lęk, psychoza, zespół stresu pourazowego (PTSD) i zaburzenia behawioralne. W jednej metaanalizie stwierdzono lęk i depresję odpowiednio u 22% i 23% długoterminowych pacjentów z COVID. Utrata pamięci/skargi, zapominanie, trudności z koncentracją i spaniem również były powszechne w tym badaniu.

Jedno z badań wykazało podwyższony poziom interleukiny-2 (IL-2) i IL-17, a także obniżony poziom IL-4, IL-6 i IL-10 u długoterminowych pacjentów z COVID w porównaniu z pacjentami bez żadnych następstw . Stwierdzono, że kilka biomarkerów jest związanych z następstwami neurologicznymi, w tym konwertazy angiotensyny 2 (ACE2), IL-17, transbłonowej proteazy serynowej 2 (TMPRSS2), zonuliny i interferonu (IFN)-γ.

Jasne mechanizmy przedłużonego COVID są wciąż słabo zdefiniowane ze względu na ich niedawność. Opracowano jednak kilka teoretycznych mechanizmów, w tym uszkodzenie narządów z ekspresją ACE2 przez SARS-CoV-2, zapalenie spowodowane ustąpieniem utrzymującego się rezerwuaru wirusa po infekcji, odpowiedzi gospodarza, takie jak nadprodukcja cytokin, autoimmunizacja i opóźnione ustępowanie stanu zapalnego wpływające na homeopatyczne środowisko narządu(ów), między innymi.

Szczepionki, diagnostyka i możliwe leczenie

W jednym prospektywnym badaniu kliniczno-kontrolnym stwierdzono, że osoby rzadziej zgłaszały uporczywe objawy po otrzymaniu drugiej dawki szczepionki COVID-19 niż osoby nieszczepione. Włoskie badanie kohortowe wykazało, że szczepienie BNT162b2 było związane z mniejszą częstością występowania przedłużonego COVID-19, która zmniejszała się wraz z liczbą podanych dawek szczepionki.

Odpowiednie kryteria diagnostyczne dla przedłużonego COVID są niejasne, ponieważ stan może objawiać się niespecyficznymi objawami i obejmować wiele układów narządów. Jednak diagnoza powinna opierać się na historii pacjenta, badaniu przedmiotowym i objawach klinicznych. Stan funkcjonalny i jakość życia można ocenić za pomocą skali stanu pracy po COVID-19 i systemu informacji o wynikach zgłaszanych przez pacjenta.

Do oceny stanów neurologicznych można wykorzystać Montreal Cognitive Assessment, Compass 31, Mini Mental State Examination oraz Neurobehavioral System Inventory. EKG, echokardiogram, testy czynnościowe płuc lub radiografia klatki piersiowej mogą być pomocne w przypadku nowych problemów z sercem lub układem oddechowym.

Długie nakazy leczenia COVID wymagają interdyscyplinarnej oceny skoncentrowanej na leczeniu konkretnych objawów i wsparciu rehabilitacji. Tlenoterapia hiperbaryczna (HBOT) jest również potencjalną metodą leczenia.

Kilka prób obecnie bada efekty fizjoterapii, rehabilitacji fizycznej, neurorehabilitacji i interwencji poznawczych. Badania te mogą dostarczyć bardziej rozstrzygających dowodów w przyszłości.

Uwagi końcowe

Liczba przedłużających się przypadków COVID może wzrosnąć, ponieważ liczba przypadków COVID-19 stale rośnie na całym świecie. W oparciu o obecnie dostępne informacje, COVID może rozwijać się przez dłuższy czas u wszystkich pacjentów z COVID-19, chociaż pacjenci z ciężką postacią są narażeni na zwiększone ryzyko.

Co więcej, COVID może prezentować się przez dłuższy czas z niejednorodnymi objawami klinicznymi, a szczepienie może być jedynym sposobem uniknięcia przedłużonego COVID. Potrzebne są przyszłe badania z wykorzystaniem ugruntowanych kryteriów diagnostycznych i identyfikacyjnych, aby uzyskać więcej informacji na temat przewlekłego COVID.