Lekarze często błędnie diagnozują starszych pacjentów z zapaleniem płuc: badanie

nowo Gamma Badanie przeprowadzone na ponad 17 000 dorosłych pacjentów hospitalizowanych z powodu zapalenia płuc w 48 szpitalach w stanie Michigan wykazało, że u 12% z nich zdiagnozowano zapalenie płuc, mimo że nie mieli oni infekcji płuc. Naukowcy zauważyli również, że starsi pacjenci z demencją, którzy mieli zmieniony stan psychiczny, byli najbardziej narażeni na ryzyko błędnej diagnozy zapalenia płuc i włączenia pełnego schematu antybiotyków, co mogłoby być dla nich szkodliwe.

„Chociaż nie da się uniknąć nieprawidłowego rozpoznania pozaszpitalnego zapalenia płuc ze względu na niepewność diagnostyczną przy pierwszym przyjęciu pacjenta do szpitala, wielu pacjentów w dalszym ciągu jest nieprawidłowo diagnozowanych nawet po wypisaniu ze szpitala” – wyjaśnili naukowcy. „Niewłaściwa diagnoza pozaszpitalnego zapalenia płuc może zaszkodzić pacjentom, opóźniając rozpoznanie i leczenie ostrej (np. zaostrzenia zastoinowej niewydolności serca), przewlekłej (np. raka płuc) lub nowych diagnoz (np. raka płuc) i może prowadzić do Niepotrzebne stosowanie antybiotyków Stosowanie, działania niepożądane i oporność na antybiotyki.

Aby zbadać, jak często zdarza się, że u pacjentów błędnie diagnozuje się zapalenie płuc, naukowcy zebrali dane z bazy danych konsorcjum Michigan Hospital Medicine Safety (HMS). HMS to inicjatywa opracowana w celu poprawy opieki nad hospitalizowanymi pacjentami, w której uczestniczy 75% szpitali niefederalnych w stanie Michigan, a także udostępnia dane na temat stosowania antybiotyków. Zespół przeanalizował dane dotyczące 17 290 dorosłych pacjentów, którzy byli hospitalizowani i leczeni z powodu zapalenia płuc w okresie od czerwca 2017 r. do marca 2020 r.

Odkryli, że u 2079 osób, czyli 12%, błędnie zdiagnozowano zapalenie płuc. Spośród 2079 osób około 74% nie spełniało kryteriów wymaganych do poddania się badaniom rentgenowskim, a 24,4% miało mniej niż dwa objawy zapalenia płuc. Mimo to większość z nich (87,6%) otrzymała pełny cykl antybiotyków.

Naukowcy zwrócili uwagę na kilka powodów, dla których lekarze błędnie diagnozują pozaszpitalne zapalenie płuc. „Ponieważ jest to tak powszechne, lekarze są narażeni na duże ryzyko błędów poznawczych, takich jak błąd dostępności (tj. tendencja do podejmowania decyzji na podstawie informacji, które najłatwiej przychodzą im na myśl).” Po drugie, objawy pozaszpitalnego zapalenia płuc są niespecyficzne i mogą nakładać się na inne choroby serca i płuc (np. zaostrzenie zastoinowej niewydolności serca), co utrudnia rozpoznanie.

„Biorąc pod uwagę słabe wyniki związane z pozaszpitalnym zapaleniem płuc i niepewność, pracownicy służby zdrowia mogą woleć nadmierne leczenie niż potencjalne przeoczenie diagnozy. Po trzecie, historyczne środki jakości wymagane przez organizacje takie jak Komisja Wspólna (np. wymaganie antybiotyków w ciągu 6 godziny wizyty) mogły w sposób niezamierzony prowadzić do nieprawidłowego rozpoznania pozaszpitalnego zapalenia płuc. Dodali, że środki te, które wdrożono w latach 2000 i 2000, mogą w dalszym ciągu wpływać na zachowania pracowników służby zdrowia związane z diagnozą.

Autorzy wyjaśnili również, że u osób starszych z demencją lub ze zmianami stanu psychicznego istnieje większe ryzyko błędnej diagnozy innych schorzeń, takich jak infekcje dróg moczowych.

„Chociaż zmieniony stan psychiczny może być oznaką infekcji, w tym ciężkiej, ma ona szerokie możliwości diagnostyki różnicowej (np. polipragmazja, ból, odwodnienie), a skupienie się na pozaszpitalnym zapaleniu płuc może prowadzić do opóźnienia diagnozy i odpowiedniego leczenia. Ponieważ starsi pacjenci z pozaszpitalnym zapaleniem płuc (PZP) mają zazwyczaj gorsze wyniki zdrowotne, może występować zwiększona tendencja do szybkiego diagnozowania i leczenia przypuszczalnego PZP, co prowadzi do częstszego występowania nieprawidłowej diagnozy.”. Medycyna wewnętrzna JAMA Badanie opublikowano 25 marca 2024 r.

Chodź za mną Świergot.