Przegląd 5 randomizowanych, kontrolowanych badań fazy 3 wykazał, że terapie skojarzone generalnie poprawiają wyniki przeżycia, jednocześnie wywołując więcej, ale możliwych do opanowania skutków ubocznych.
Ponieważ kilka terapii skojarzonych o podłożu immunologicznym jest nadal ocenianych w badaniach klinicznych pod kątem zastosowania w zaawansowanym raku przełyku pierwszego rzutu, naukowcy przeprowadzili metaanalizę Opublikowany w Międzynarodowa immunofarmakologia Odkryto kombinacje, które dają największą skuteczność.
Przegląd 5 randomizowanych, kontrolowanych badań fazy 3 wykazał, że terapie skojarzone generalnie poprawiają wyniki przeżycia, jednocześnie wywołując więcej, ale możliwych do opanowania skutków ubocznych. Ogólnie rzecz biorąc, dodanie inhibitora PD-1 do chemioterapii wiązało się z poprawą całkowitego przeżycia (częstość akcji serca: 0,69, 95% przedział ufności: 0,62-0,76, s < 0,001, czas przeżycia wolny od progresji (PFS) (tętno: 0,62, 95% przedział ufności: 0,55-0,70, s <0,001) i wskaźnik obiektywnych odpowiedzi (ORR) (współczynnik ryzyka [RR]: 1,41, 95% przedział ufności: 1,23-1,62, s <.001) spośród 3000 pacjentów włączonych do badań.
Chociaż inhibitory PD-1/PD-L1 okazały się obiecującą terapią w raku przełyku – pembrolizumab jest obecnie dopuszczony do leczenia drugiego rzutu – wstępne dane sugerują, że połączenie inhibitorów PD-1 i chemioterapii może mieć efekt synergistyczny. Do tej pory nie przeprowadzono bezpośrednich porównań między różnymi kombinacjami chemioterapii w warunkach pierwszego rzutu.
We wszystkich grupach, toripalimab plus chemioterapia (tori-chemo) dały najsilniejsze wyniki OS w porównaniu z chemioterapią (HR: 0,58, 95% CI: 0,43-0,78), a następnie sintilimab plus chemioterapia (sinti-chemo) (HR: 0,63, 95% CI: : 0,51-0,78) i kamrelizumab plus camre-chemo (HR: 0,70, 95% CI: 0,56-0,88).
Chemioterapia sigmoidalna i chemioterapia kammerowa były związane z najbardziej poprawą PFS w porównaniu z chemioterapią (HR: 0,56, 95% CI: 0,46–0,68). Warto zauważyć, że niwolumab plus chemioterapia (nivo-chemo) wykazały istotnie krótszy PFS niż tori-chemo (HR: 0,72, 95% CI: 0,51-1,00), sinti-chemo (HR: 0,69, 95% CI: 0,51-0,94). ) i radiochemioterapii camre (HR: 0,69, 95% CI: 0,51–0,94).
Analizy podgrup wykazały istotną poprawę OS wśród pacjentów z dodatnim wynikiem PD-L1 (TPS) 10% i dłuższym PFS wśród pacjentów z łącznym dodatnim wynikiem PD-L1 (CPS) ≥ 10.
„To skłoniło nas do zastanowienia się, która metoda oceny ekspresji PD-L1 ma lepszą wartość prognostyczną w przypadku raka przełyku. Obecnie pozostaje to kontrowersyjne, z niektórymi badaniami z użyciem TPS i innymi z CPS” – wyjaśniają naukowcy. „Na podstawie naszej analizy, PD-L1 TPS może być bardziej korzystny w OS, a PD-L1 CPS może być bardziej predykcyjny w PFS u pacjentów z zaawansowanym rakiem przełyku, którzy stosowali skojarzoną chemioterapię IO jako terapię pierwszego rzutu. Nadal potrzebne są dalsze badania. Aby zbadać związek między ekspresją PD-L1 a skutecznością inhibitorów PD-1”.
Najwyższy ORR zaobserwowano w porównaniu z chemioterapią z nivo-chemiochemią (RR: 1,73, 95% CI: 1,40-2,14), a następnie z pembrolizumabem z pembrochemiochemią (RR: 1,54,95% CI: 1,27-1,87). chemioterapia (RR: 1,47, 95% CI: 1,28-1,70). Camre-chemo miało niższy ORR wśród grup.
Kombinacje chemioterapii wiązały się ze zwiększeniem częstości występowania poważnych zdarzeń niepożądanych (AE) (łączone RR: 1,36, 95% CI: 1,15-1,61, s < 0,001) i przerwanie leczenia z powodu zdarzeń niepożądanych (łączone RR: 1,82, 95% CI: 1,55–2,14, s <.001). Wśród kombinacji chemioterapia camre i chemioterapia pembro były związane ze stosunkowo niższym wynikiem ≥3 AE.
AE o podłożu immunologicznym dowolnego stopnia (zbiorcze RR: 2,01, 95% CI: 1,35-2,98, s = 0,001) i zdarzenia niepożądane o podłożu immunologicznym stopnia ≥3 (zbiorcze RR: 2,33, 95% CI: 1,36–3,97, s = 0,002) Oba były wyższe w przypadku kombinacji chemioterapii.
odniesienie
Li Z, Sun Y, Lai M, Zhou Y, Qiu M. Skuteczność i bezpieczeństwo inhibitorów PD-1 w połączeniu z chemioterapią jako leczenie pierwszego rzutu zaawansowanego raka przełyku: przegląd systematyczny i metaanaliza sieci. I Immunofarmakol. Opublikowano online 20 kwietnia 2022 r. doi: 10.1016 / j.intimp.2022.108790
„Odkrywca. Entuzjasta muzyki. Fan kawy. Specjalista od sieci. Miłośnik zombie.”
More Stories
Bardziej ekologiczne wybory, bystrzejsze umysły: badania łączą zrównoważony rozwój i zdrowie mózgu
Coraz częstsza liczba chorób przenoszonych przez komary w Europie – jak bardzo martwią się naukowcy? | Transmisja
Badanie asocjacji całego genomu pozwala zidentyfikować genetyczne czynniki ryzyka demencji