Kosmiczny Teleskop Hubble’a NASA rejestruje obraz nowych gwiazd wyłaniających się z „gwiezdnego żłobka”

Teraz, gdy Kosmiczny Teleskop Hubble’a jest ponownie online i działa poprawnie, wykonał kilka niesamowitych zdjęć, w tym nowe gwiazdy wyłaniające się z „gwiezdnego żłobka” w głębokiej przestrzeni.

Zdjęcie z kamery szerokokątnej 3 (WFC3) wykonane przez teleskop Hubble’a uchwyciło „gwiezdny żłobek” w gwiazdozbiorze Bliźniąt, około 5000 lat świetlnych od Ziemi.

Żłobek, znany jako AFGL 5180, składa się z pyłu i gazu i jest jednym z wielu obszarów kosmosu, w których rodzą się gwiazdy.

Arboretum AFGL 5180 składa się z pyłu i gazu i znajduje się w konstelacji Bliźniąt. Gemini składa się z dwóch gwiazd: Polluxa (po lewej) i Castor (po prawej). Pollux znajduje się 33 lata świetlne od Ziemi, a Castor jest oddalony o 51 lat świetlnych

Zdjęcie zostało zrobione przez szerokokątną kamerę Hubble’a, która rejestruje obrazy w świetle widzialnym i podczerwonym

READ  Zawał mięśnia sercowego po krwotoku z przewodu pokarmowego prowadzi do śmierci wewnątrzszpitalnej i wykorzystania zasobów | Najnowsze wiadomości dla lekarzy, pielęgniarek i farmaceutów

Obraz został uchwycony przez WFC3 Hubble’a, który rejestruje obrazy w świetle widzialnym i podczerwonym, umożliwiając wyraźniejszą widoczność młodych gwiazd ukrytych w obszarach takich jak AFGL 5180.

„Gwiazdy rodzą się w zapylonych środowiskach i chociaż ten pył tworzy niesamowite obrazy, może uniemożliwić astronomom zobaczenie gwiazd w nim osadzonych” – napisała NASA w czasopiśmie NASA. oświadczenie.

Instrument WFC3 Hubble’a został zaprojektowany do przechwytywania szczegółowych obrazów zarówno w świetle widzialnym, jak i podczerwonym, co oznacza, że ​​młode gwiazdy ukrywające się w rozległych obszarach formowania się gwiazd, takich jak AFGL 5180, można zobaczyć wyraźniej.

Na zdjęciu zaczyna się formować „ogromna” gwiazda, która przechodzi przez chmury ze swoimi wnękami.

NASA dodała, że ​​światło dociera do Ziemi oświetlając zakamarki, podobnie jak „latarnia przebijająca chmury burzowe”.

Konstelacja Bliźniąt składa się z dwóch gwiazd: Polluksa i Kastora.

NASA powiedział na stronie Strona internetowa.

Wręcz przeciwnie, Castor znajduje się 51 lat świetlnych od nas i jest niebieską gwiazdą ciągu głównego, 2,7 razy większą od Słońca.

Castor ma co najmniej dwóch gwiezdnych towarzyszy, podczas gdy Pollux ma co najmniej jedną „ogromną planetę”.

W czerwcu grupa kosmicznych kartografów stworzyła mapy gwiezdnych żłobków, ukazując, jak różnorodne są różne galaktyki w całym wszechświecie.

Przyjrzeli się regionom gwiazdotwórczym w naszej części wszechświata i zmapowali ponad 100 000 żłobków w 90 pobliskich galaktykach, aby zapewnić wgląd w pochodzenie gwiazd.

Gwiazdy składają się z obłoków pyłu i gazu zwanych obłokami molekularnymi lub gwiezdnymi żłobkami.

Każdy gwiezdny żłobek we wszechświecie może w ciągu swojego życia uformować tysiące, a nawet dziesiątki tysięcy nowych gwiazd.

Gwiezdne żłobki żyją do 30 milionów lat, co jest niewielką ilością czasu w skali astronomicznej i nie są zbyt wydajne w przekształcaniu gazu w gwiazdy.

Naukowcy badają atmosferę odległych egzoplanet za pomocą ogromnych satelitów kosmicznych, takich jak Hubble

Odległe gwiazdy i krążące wokół nich planety często mają warunki niepodobne do niczego, co widzimy w naszej atmosferze.

Aby zrozumieć ten nowy świat i jego składniki, naukowcy muszą być w stanie odkryć, z czego zbudowana jest atmosfera.

Często robią to za pomocą teleskopu podobnego do teleskopu Hubble’a NASA.

Te masywne satelity skanują niebo i przypinają je do egzoplanet, które zdaniem NASA mogą być interesujące.

Tutaj czujniki pokładowe wykonują różne formy analizy.

Do najważniejszych i najbardziej użytecznych należy spektroskopia absorpcyjna.

Ta forma analizy mierzy światło emitowane przez atmosferę planety.

Każdy gaz pochłania nieco inną długość fali światła, a kiedy to się dzieje, w całym widmie pojawia się czarna linia.

READ  Przywrócenie nieprawidłowej częstości akcji serca i niewydolności chronotropowej podczas ćwiczeń u pacjentów ze śródmiąższową chorobą płuc z nadciśnieniem płucnym lub bez niego.

Linie te odpowiadają bardzo specyficznej cząsteczce, wskazującej na jej obecność na planecie.

Są one często nazywane liniami Fraunhofera na cześć niemieckiego astronoma i fizyka, który jako pierwszy odkrył je w 1814 roku.

Łącząc wszystkie różne długości fal światła, naukowcy mogą określić wszystkie związki chemiczne tworzące atmosferę planety.

Kluczem jest to, że to, czego brakuje, dostarcza wskazówek do tego, co jest.

Bardzo ważne jest, aby odbywały się to za pomocą teleskopów kosmicznych, ponieważ wejdą one w ziemską atmosferę.

Absorpcja substancji chemicznych w naszej atmosferze może odchylać próbkę, dlatego ważne jest, aby zbadać światło, zanim dotrze ono do Ziemi.

Jest to często używane do poszukiwania helu, sodu, a nawet tlenu w egzotycznych atmosferach.

Ten wykres pokazuje, jak światło przechodzące z gwiazdy przez atmosferę egzoplanety tworzy linie Fraunhofera, które wskazują na obecność głównych związków, takich jak sód czy hel.