Konferencja Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatycznych (COP28) nie oznacza końca paliw kopalnych, pomimo przełomowego porozumienia

analiza – Szczyt klimatyczny COP28 zakończył się porozumieniem, które ostatecznie zidentyfikowało główną przyczynę zmian klimatycznych, wzywając kraje do „odstąpienia” od paliw kopalnych (zamiast tylko wspominania o węglu ostatnim razem) i mówiąc o przyspieszeniu działań „w tej kluczowej dekadzie”. .

Nie było to obowiązkowe „wycofanie się”, na które czekało wiele krajów, w tym Nowa Zelandia, ale – choć może się to wydawać niewiarygodne – po raz pierwszy od prawie 30 lat organizowania tych szczytów osiągnięto ostateczne porozumienie wyraził jednak rozwiązanie polegało na pozbyciu się paliw kopalnych.

Te oferty to mniej więcej najniższy wspólny mianownik. Z tym tekstem może żyć każdy kraj, w tym kraje produkujące ropę naftową i kraje rozwijające się, które nadal są finansowo zależne od węgla i gazu. Niekoniecznie oznacza to, gdzie znajduje się większość świata.

Jednakże sformułowanie było pełne tego, co małe państwa Pacyfiku określiły jako „serię luk prawnych”, na przykład odniesienie do „odchodzenia” od paliw kopalnych dotyczy wyłącznie systemów energetycznych, a nie transportu czy tworzyw sztucznych. Chociaż termin dwóch kolejnych szczytów może zależeć od sformułowania, obserwatorzy z Nowej Zelandii zauważyli już, że te bezbronne wyspy nie mogą czekać na tekst uzgodniony na całym świecie.

W kontekście Nowej Zelandii różnica między energią a transportem może być niemal akademicka. Powodem, dla którego przewodniczący Komisji ds. Zmian Klimatu Rod Carr stale podkreśla, że ​​musimy budować odpowiednik dwóch dużych farm wykorzystujących energię odnawialną rocznie, jest to, że taka ilość nowej czystej energii jest potrzebna do zasilenia przejścia z samochodów osobowych, ciężarówek i samochodów ciężarowych i pojazdów napędzanych paliwami kopalnymi. pociągi. Do samochodów elektrycznych, rowerów elektrycznych, pociągów elektrycznych i innych czystych środków transportu. W tym sensie czysta energia jest czystym środkiem transportu.

Zwiększanie energii odnawialnej – jak twierdzi rząd – zapewni także większą zdolność kotłów przemysłowych opalanych węglem i gazem do przełączenia się na energię elektryczną, przy jednoczesnym utrzymaniu sieci energetycznej w dużej mierze wolnej od paliw kopalnych.

Komisja Klimatyczna twierdzi, że musimy zmodernizować istniejące budynki, tak aby zużywały mniej energii do ogrzewania i chłodzenia, oraz aby zrobić więcej miejsca na poważną elektryfikację – na coś, na co rząd prawdopodobnie zasygnalizował otwartość, popierając porozumienie na szczycie dotyczące podwojenia elektryfikacji. Efektywność energetyczna w ciągu najbliższych sześciu lat.

Mówiąc do Poranny raport Minister ds. zmian klimatycznych Simon Watts przyznał w czwartek po szczycie, że można zrobić więcej, ale stwierdził, że jest to „historyczny krok”, jeśli chodzi o nakłonienie wszystkich krajów do wyrażenia zgody na tekst w sprawie paliw kopalnych.

OPEC i jego sojusznicy lobbowali przeciwko jakimkolwiek wzmiankom.

„Mamy teraz konsensus w sprawie budowy świata, który nie będzie już zależny od paliw kopalnych” – powiedział Watts. „To prawda, że ​​można zrobić więcej, ale jest to ważny krok w kierunku podjęcia decyzji opartej na konsensusie”.

„Obecnym wyzwaniem jest wdrożenie.”

Kolejnym dużym wyzwaniem ministra będzie wdrożenie. Wiele swoich pierwszych wystąpień w mediach jako minister spędził, broniąc decyzji o ponownym otwarciu odwiertów ropy i gazu, jednocześnie wspierając na szczycie wycofywanie odwiertów.

Watts wyrażał się optymistycznie, jeśli chodzi o czas spędzony z kluczowymi sojusznikami, którzy dołączyli do Nowej Zelandii, aby nalegać na silniejsze porozumienie, a na początku tego tygodnia mówił o „szansach” dostępnych dla Nowej Zelandii w wyniku transformacji klimatycznej.

Szymon Watts.
zdjęcie: RNZ/Samuel Rylston

Jednak zobowiązanie Nowej Zelandii w ramach Porozumienia paryskiego zależy od ograniczenia emisji w Nowej Zelandii i zwiększenia ich wartości poprzez zakup rekompensat za emisję dwutlenku węgla od innych krajów. Ścieżki osiągnięcia obu tych rzeczy nie są jeszcze jasne.

Globalne rozmowy na temat artykułu VI – części Porozumienia paryskiego, która umożliwia międzynarodowy handel offsetami emisji dwutlenku węgla – nie doprowadziły do ​​porozumienia w Dubaju. Chociaż Nowa Zelandia mogłaby śmiało zawrzeć umowy dwustronne (a oficjalne dokumenty wskazują, że rząd już to bada, prawdopodobnie w regionie Azji i Pacyfiku), część umowy dotycząca zasad szerszego światowego rynku uprawnień do emisji dwutlenku węgla musi jeszcze zostać zostać zdecydowane. To opóźnienie może ograniczyć możliwości Nowej Zelandii.

Ze złego na gorsze?

Drugą częścią dotrzymania przysięgi jest praca wewnątrz.

Podczas pobytu Wattsa w Dubaju rząd wydał najnowsze zalecenia Komisji ds. Zmian Klimatu dotyczące dalszego postępowania. Stwierdzono, że kraj jest na dobrej drodze do ograniczenia emisji gazów cieplarnianych o około 20 milionów ton w celu osiągnięcia swoich budżetów węglowych w ciągu pięciu lat do 2030 r.

Rzeczywistość w tym momencie może być gorsza.

Wiele polityk klimatycznych odrzuconych przez nowy rząd – cięcia w pojazdach elektrycznych, uniemożliwianie wycofywania korporacyjnych kotłów węglowych i opóźnianie ustalania cen emisji z gospodarstw rolnych – nie znalazło jeszcze odzwierciedlenie w analizach.

Oprócz utorowania drogi rozwojowi odnawialnych źródeł energii rząd nie zobowiązał się dotychczas do wdrożenia punktów z różnych list propozycji Komisji, od promowania ruchu pieszego i rowerowego po rozszerzenie i wprowadzenie cen emisji gazów cieplarnianych z rolnictwa po reformę rynku emisji dwutlenku węgla w celu zmniejszenia zanieczyszczeń. Gratisowe kredyty i ograniczenie roli sadzenia sosen.

Carr powiedział we wtorek, że chociaż każda część społeczeństwa musi uczestniczyć w transformacji, to rząd będzie musiał jej przewodzić.

Globalna odpowiedzialność

Tymczasem wszystkie kraje są zobowiązane do zwiększenia swoich zobowiązań klimatycznych w ciągu nieco ponad roku, na rok przed szczytem w Brazylii w 2025 r.

Kraje muszą działać lepiej, ponieważ suma dotychczasowych obietnic sprawiłaby, że planeta byłaby cieplejsza o około 2,5°C, co miałoby katastrofalne konsekwencje dla wielu osób na Pacyfiku, ale także realne dodatkowe koszty i skutki dla zdrowia tutaj.

Rząd ma rok na ustosunkowanie się do rad Komisji Klimatycznej i przedstawienie planu na lata 2026-2030.

Komisja dała jasno do zrozumienia, że ​​nic nie wchodzi w grę, a Watts przyznał, że piłka jest teraz po stronie rządu.

Jak obserwatorzy zareagowali na wyniki COP28:

Christina Hood z Compass Climate na LinkedIn opowiada o braku porozumienia w sprawie artykułu 6 lub rozliczenia transakcji: „Z mojego doświadczenia z poprzednich negocjacji wynika, że ​​niepowodzenie w osiągnięciu porozumienia (na przykład w Katowicach, Madrycie) może być wynikiem odmowy przez kraje o wysokim poziomie uczciwości poddania się żądaniom, które osłabiłyby zbiorowe ambicje. Może istnieć ogromna presja, aby po prostu „osiągnąć porozumienie” „Porozumienie”, w tym ze strony samego systemu ONZ. Zatem wielkie podziękowania dla tych, którzy obstają przy swoim, jeśli chodzi o uczciwość.

Amerykański wysłannik ds. klimatu John Kerry mówił w oświadczeniu prasowym o wykorzystaniu paliw kopalnych, takich jak gaz, w okresie przejściowym„W szczególności chcielibyśmy podkreślić, że wykorzystanie wszelkich paliw przejściowych będzie musiało być kompatybilne z temperaturą 1,5°C, co oznacza, że ​​będą one odgrywać ograniczoną i tymczasową rolę do czasu, gdy w dużej mierze będziemy wycofywać paliwa kopalne z naszych systemów energetycznych do 2050 r., wraz z ograniczeniem emisji techniki skupiające się na sektorach trudnych do ograniczenia.”

Sekretarz Generalny ONZ António Guterres na X (dawniej Twitterze): „Tym, którzy sprzeciwiali się jasnemu odniesieniu do wycofywania paliw kopalnych podczas #COP28, chcę powiedzieć: czy wam się to podoba, czy nie, wycofywanie paliw kopalnych jest nieuniknione. Miejmy nadzieję, że nie nastąpi to za późno. „

Amanda Larson z Greenpeace Aotearoa w oświadczeniu: „Pomimo największych wysiłków przemysłu naftowego i po ogromnej presji ze strony społeczeństwa obywatelskiego, COP28 zasygnalizowała koniec przemysłu paliw kopalnych… Rząd Nowej Zelandii został zdemaskowany jako „ekstremista klimatyczny” ze swoim planem przywrócenia poszukiwania ropy i gazu na morzu”

Profesor Uniwersytetu w Canterbury Bronwyn Hayward, za pośrednictwem poczty elektronicznej: „Pomimo rozwodnionego ostatecznego tekstu COP zawierającego „szereg luk” opisanych przez Sojusz Małych Państw Wyspiarskich, politykom, lobbystom i darczyńcom coraz trudniej jest czerpać korzyści ze zwykłego prowadzenia działalności. Następny międzynarodowy klimat i negocjacje będą na etapie petrostatu. Inny kraj, Azerbejdżan, będzie w większym stopniu polegał na publiczności na całym świecie, wywierając na rządy możliwie największy nacisk w celu podjęcia rzeczywistych, przejrzystych i trwałych działań.

James Renwick, profesor geografii fizycznej na Uniwersytecie Wiktorii w Wellington, za pośrednictwem Science Media Center: „Z przyjemnością zobaczyłem, że w oświadczeniu COP28 uznano potrzebę masowego odchodzenia od paliw kopalnych (wreszcie!)!”

Dalila Gharbawi, pracownik naukowy podoktorancki ds. kryzysu klimatycznego, Uniwersytet Canterbury, za pośrednictwem Centre for Science Media: „To historyczny kamień milowy i główne osiągnięcie oznaczające początek końca ery paliw kopalnych, który nie został osiągnięty przez prawie 30 lat negocjacji klimatycznych, a który jest ważny. Jednak nadal pozostaje wiele do zrobienia, aby to osiągnąć równość klimatyczna i sprawiedliwość dla krajów i społeczności najbardziej dotkniętych zmianami klimatycznymi. W obliczu zmian klimatycznych na całym świecie. Odchodzenie od paliw kopalnych jest stopniowe, ale wycofywanie się z paliw kopalnych byłoby przejściem. Niektóre kraje podatne na zmiany klimatyczne po prostu nie mogą czekać kolejnej dekady, aby całkowicie wycofać paliwa kopalne. Paliwa zostaną uzgodnione na nadchodzących COP.”