Jimmy Webster: gwiazda Liverpoolu City, napędzana piłką nożną i polityką

Wokalista Liverpoolu Jimmy Webster jest supergwiazdą w swoim rodzinnym mieście, gdzie tego lata zagra w przedstawieniu dla 40 000 widzów. Jednak jego szczera lojalność polityczna i piłkarska okazała się powodować podziały gdzie indziej.

Kiedy Webster grał największe koncerty w swojej dotychczasowej karierze – dwa wyprzedane koncerty dla 24 000 widzów zeszłego lata na wybrzeżu Liverpoolu – jeden nieustraszony fan dostrzegł okazję, aby się wkraść.

Koncerty plenerowe odbyły się pomiędzy dwoma historycznymi molo miasta. „Środkiem biegł kanał” – wyjaśnia piosenkarka.

„Ktoś rzeczywiście pływał. Nie miał biletu i pływał. Usłyszano to przez radio, kiedy byłem w biurze ochrony”.

„Powiedziałem ochronie: «Słuchajcie, kimkolwiek jest ta osoba, proszę dopilnować, żeby nie została zwolniona»”.

– Ale biedny idiota cały czas spędził w namiocie medycznym.

Oczywiście ludzie zrobią wszystko, co w ich mocy, aby zobaczyć Webstera, który w ciągu ostatnich kilku lat stał się bohaterem Scouse.

Były elektryk zasłynął, gdy 50 000 fanów Liverpoolu dołączyło do niego, śpiewając jego hymn The Reds, Allez Allez Allez, przed finałem Ligi Mistrzów w 2019 roku.

Webster wypuścił się poza piłkę nożną i rodzinne miasto. Dzięki uduchowionemu indie folkowemu hymnowi Webster jego debiutancki album We Get By zajął szóste miejsce na brytyjskich listach przebojów w 2020 r., a kolejny album „Moments” osiągnął trzecie miejsce w 2022 r.

Ma nadzieję, że jego trzeci album 10 For The People, który ukaże się w piątek, zapewni mu pierwsze miejsce na pierwszym miejscu list przebojów.

29-latek włącza chwytliwe refreny do społecznie świadomych, naładowanych politycznie i obserwacyjnych piosenek o codziennych ludziach, plasując go gdzieś pomiędzy Alexem Turnerem i Billym Braggiem z Arctic Monkeys.

„Dlatego album nosi tytuł 10 For The People” – mówi Webster. „To oda do moich fanów. To oda do prawdziwych ludzi na świecie, ponieważ nie dotarłem tutaj dzięki wsparciu branży, nie trafiłem tutaj dzięki playlistom radiowym, nie dotarłem tutaj dzięki dużej wytwórni. Nie dotarłem tutaj przez nic takiego.”

„Wszystko zostało zrobione organicznie, oddolnie, z tylnymi drzwiami z piłkarskiego balkonu, co jest niespotykane. Ale kiedy już ci się to uda, musisz spróbować szczęścia”.

Inspiracją dla jednej piosenki, Lovers in the Supermarket, było zdjęcie starszej pary niosącej koszyk w Tesco, które wysłała mu narzeczona.

„Łączy nas wspólna miłość do starszych par” – mówi Webster. „Wiesz, kiedy widzisz starszą parę spacerującą ulicą? To piękna rzecz, prawda? Zwłaszcza gdy są w pewnym wieku”.

Webster jest zdecydowanie zbyt romantyczny, by wziąć pod uwagę, że kosz mógł być zbyt ciężki, aby któreś z małżonków mogło go nosić samotnie. Widząc zdjęcie, „prawie się roztopił” i natychmiast usunął piosenkę.

„W moim głosie są momenty, w których staje się bardzo słaby. Dzieje się tak dlatego, że czuję się zdrowy. Dla mnie tym właśnie jest muzyka – to obrazy, to eskapizm. Możesz uświadomić sobie, jak piękne jest życie, po prostu słuchając odrobiny muzyka O muzyce.

„To jest moja muzyka. Zawsze to mówiłem od pierwszego albumu. Dokumentuję radości, próby, zmartwienia i ucieczki z życia klasy robotniczej”.

W recenzji jednego ze swoich koncertów zeszłego lata pt. Powiedział Liverpool Echo Webster „przewodził pełnemu podziwu tłumowi, który słuchał każdego jego słowa”.

W gazecie napisano: „Muzyka, polityka i życie są dla Jimmy’ego nierozerwalnie powiązane, gdy płynnie przechodzi od szybkiego filmu „Get Out” do mocnego monologu z Daveyem Keane’em na temat jego przemyśleń na temat wymiaru sprawiedliwości.

„Ale pomimo tematów biedy, zdrowia psychicznego i zepsutego systemu politycznego partia emanowała radością i wyzwaniem”.

Polityka przewija się przez niemal wszystko w muzyce Webstera. Czasem jest to subtelne, czasem dokuczliwe.

W „Something to Eat” Webster zaśpiewał chwytliwy refren na temat „oszustwa związanego z Brexitem”, podczas gdy teledysk do jego rzekomo antywojennej piosenki How Do You Sleep at Night? Zawiera cytaty z Borisa Johnsona, Nigela Farage'a i Margaret Thatcher (plus Tony Blair dla odrobiny równowagi).

Jego najnowszy singiel „Voice of the Voiceless” został pochwalony w Izbie Gmin przez Johna McDonnella, byłego doradcę cienia byłego przywódcy Partii Pracy Jeremy’ego Corbyna.

„W idealnym świecie pisałbym tylko o wszystkich dobrych rzeczach w życiu” – mówi Webster. „Jest ich trochę i staram się, ale czasami dajesz się wciągnąć w to, co dzieje się wokół ciebie.

„Ludzie czasami mi mówią: «Po prostu trzymaj się muzyki, a politykę zostaw politykom.» Moja odpowiedź brzmi: cóż, z tego, co widzę, nie radzą sobie najlepiej, jak mogą. Po drugie, że życie jest polityczne. Niezależnie od tego, czy o tym wiesz, czy nie, nie, polityka wpływa na sposób, w jaki żyjesz.

Będąc zagorzałym przeciwnikiem rządu i establishmentu, przemawia do chóru w Liverpoolu i zyskał dużą rzeszę zwolenników gdzie indziej.

„Chcę powiedzieć, że na początek przydałaby się odrobina współczucia dla moich bliźnich. To wszystko, co próbuję powiedzieć w mojej muzyce”.

Jeśli jednak nie lubisz Webstera, jego szczera postawa może zniechęcać, a nawet obraźliwie.

Jest jeszcze kwestia antykonserwatywnych przyśpiewek, które podnoszą się i które on prowadzi podczas swoich występów na żywo.

„Oczywiście istnieje skandacja, która jest synonimem mnie i moich partii, «Eff the Tories»” – mówi. „Ale powiedziałbym, że nie wyszła ona ode mnie. „To była twierdza na północy Anglii, podczas której odbywały się imprezy i mecze piłki nożnej, przez długi czas, prawda?”

„Robię z tego wielką aferę tylko dlatego, że się z nim zgadzam, wiesz, i to tylko ja i moja osobista opinia polityczna, do której mam prawo”.

Kiedy poseł Partii Pracy Akcję wspierał w mediach społecznościowych Po obejrzeniu go na festiwalu w Warrington skłonił lokalnego przewodniczącego Partii Konserwatywnej do nazwania go „mową nienawiści”.

„Jestem krytykowany za moje plemię, za moją szczerość, za to, jak bardzo się emocjonuję. Mówię prosto z serca. I czasami trudno mi przefiltrować pewne rzeczy” – mówi Webster.

„Jeśli mnie lubisz, świetnie, ja cię lubię. Jeśli mnie nie lubisz, to tak naprawdę nie jest to mój problem, wiesz, co mam na myśli? Wiem, że próbuję zrobić coś dobrego i wiem, że sprawiam, że ludzie zadowolony z mojej muzyki.”

„Zdaję sobie sprawę, a kierownictwo, moja matka i narzeczona powiedziały mi, że „Eff the Tories” będzie problemem” – przyznaje.

„Ale dla mnie pierwszą zasadą w showbiznesie jest dawanie ludziom tego, czego chcą”.

Oczywiście powiązania polityczne i piłkarskie byłyby przeszkodą na drodze do sławy Eda Sheerana, ale wzmocniły jego pozycję w Liverpoolu.

Webster stał się drugim po Sir Paulu McCartneyu lokalnym artystą, który stał się głównym bohaterem miejskiej sceny. Ten występ w 2022 roku został wyprzedany i musiał skrócić swój występ ze względu na zatłoczenie publiczności.

Teraz planuje swój największy występ w historii, który odbędzie się w lipcu w Sefton Park mogącym pomieścić 40 000 widzów.

Dwa zeszłoroczne pokazy plenerowe ustanowiły wysokie standardy, mimo że były to dwa różne doświadczenia – pierwszy to piękna letnia noc, drugi to ulewna burza.

„Scena była mokra i ja byłem mokry”.

Mężczyzna, który w nim pływał, również był wyraźnie mokry.

„Tłum, niech ich Bóg błogosławi, był całkowicie przytłoczony” – kontynuuje Webster. „I co za wieczór mieliśmy. To była po prostu impreza, porządna impreza Scouse. „

„Mogliśmy mieć falę pływową spływającą po rzece Mersey, a my wciąż próbowaliśmy się przez nią przedostać. To było wyzwanie, euforia i adrenalina połączone na tej wielkiej, ogromnej imprezie.

„Czułam się, jakby to miasto było moje. Nie, właściwie czułam, że to miasto było nasze, wiesz, co mam na myśli? Co więcej, czułam, że w tamtym momencie świat był nasz”.

Świat wciąż był niezdobyty, ale jego miejsce urodzenia już tak.