Jennifer King: Dlaczego nie powinieneś przyzwyczajać się do sikania „tylko w oczekiwaniu” – i nie mów o tym swoim dzieciom

Opinia:

Napisane przez Jennifer King of Rozmowa

Wszyscy skończyliśmy szybkie siusiu „na wszelki wypadek”, zanim wyjdziemy lub dlatego, że idziemy przez łazienkę. Jeśli jesteś rodzicem, mogłeś też powiedzieć dzieciom, żeby „zrobiły teraz mocz, abyśmy nie musieli później szukać toalety”.

Oddanie moczu „w oczekiwaniu” nie stanowi problemu, jeśli jest to przypadkowe i jeśli czynność pęcherza jest prawidłowa.

Ale robienie tego zbyt często i robienie z tego nawyku na całe życie może wywołać błędne koło. Możesz wytrenować swój pęcherz, aby „myślał”, że musi działać, gdy jest tylko nieznacznie wypełniony. Z czasem problem może się nasilać.

Jeśli zawsze otrząsasz się z kąpieli nawet przy najmniejszym odczuciu mrowienia, spróbuj oprzeć się temu pierwszemu impulsowi – i rozważ wizytę u lekarza lub fizjoterapeuty dna miednicy.

Twój pęcherz może pomieścić więcej niż myślisz

Większość pęcherza jest w stanie pomieścić dużą ilość płynu.

Dla osób z normalnym pęcherzem (tzn. nie zdiagnozowano u Ciebie pęcherza nadreaktywnego lub drażliwego) dzienna pojemność wynosi 400-600ml. Woda, którą pijesz, powinna dotrzeć do pęcherza po około dwóch godzinach.

Tak więc, jeśli wypijesz butelkę wody o pojemności 600 ml, całkiem rozsądne byłoby, abyś nie musiał iść do toalety aż do 2 godzin później. Ale tak naprawdę znam ludzi, którzy mówią, że piją tylko niewielką ilość i zaraz potem idą do łazienki.

Co się stanie, jeśli wpadniesz w nawyk „na wszelki wypadek”?

Aby łatwo oddawać mocz, potrzebujemy skurczu mięśnia pęcherza i rozluźnienia mięśni wokół cewki moczowej i dna miednicy.

Ten piękny, skoordynowany styl prawie się nie wydarzy, jeśli nie ma prawdziwego impulsu do wybuchu. Prawdopodobnie będziesz w stanie wycisnąć trochę moczu, ale nie tak powinny działać mięśnie.

Reakcja pęcherza na skurcz i skurcz jest bardziej agresywna i niewłaściwa.

Pęcherz przyzwyczaja się do trzymania określonej ilości, a jeśli zawsze opróżnisz tę ilość, trudno będzie utrzymać większą ilość. Pęcherz „myśli” o swojej energii, podczas gdy nie. Skończysz z wzorem nieskoordynowanego rozładowania.

Dobrą wiadomością jest to, że większość ludzi, którzy mają normalny pęcherz, może nauczyć się rzucać nałóg. Chodzi o naukę rozpoznawania znaków i odróżniania małego pragnienia od rzeczywistej potrzeby.

Nie musisz uciekać na pierwsze pragnienie – spróbuj się temu oprzeć i zobacz, co się stanie.

Oczywiście nikt nie mówi, że musisz wytrzymać, dopóki nie poczujesz całkowitej tortury. Jeśli ignorowanie pierwszego impulsu powoduje prawdziwy stres, powinieneś porozmawiać z lekarzem lub fizjoterapeutą dna miednicy.

Pozwól swoim dzieciom chodzić do toalety, kiedy naprawdę tego potrzebują

Wszyscy pamiętają dzieciaki, które sikały w ubrania w szkole lub te, które zawsze były w tarapatach, „ponieważ na przerwie powinny pójść do toalety”.

W rzeczywistości lepiej jest pozwolić dzieciom chodzić do toalety, kiedy muszą, niż besztać je za to, że nie wyjeżdżają na wakacje lub „zanim wyjdziemy”.

Możesz wyrządzić więcej szkód (zarówno fizycznych, jak i psychicznych) na dłuższą metę, jeśli sprawisz, że twoje dzieci będą miały trudności z korzystaniem z toalety, podtrzymasz je uczuciami lub wytrenujesz nawyk ciągłego chodzenia „na wszelki wypadek”. Nie zawsze proś ich, aby poszli do toalety.

(W niektórych przypadkach, na przykład w przypadku osób z demencją, może być wskazane, aby ludzie poszli do toalety. Ale odbywa się to po rozsądnej liczbie godzin, ponieważ w pęcherzu powinna znajdować się duża ilość moczu. kompromisowe rozwiązanie, w którym próbujemy zmniejszyć epizody nietrzymania moczu i cierpienia pacjenta.)

Nie każdy ma „normalny” pęcherz.

Celem treningu toaletowego jest nauczenie się rozpoznawania uczucia pełnego pęcherza i stopniowe rozwijanie umiejętności opierania się opróżnianiu pęcherza, aż stanie się to właściwe i społecznie właściwe.

Jednak niektórzy ludzie nie osiągają tego w pełni lub w sposób ciągły.

Wiele osób – być może 30 procent dorosłych i duża liczba dzieci – nie ma normalnego pęcherza. Zamiast tego mają nadreaktywny lub drażliwy pęcherz.

Może to sprawić, że ludzie będą chcieli iść przez cały czas lub spowodować nagłe pośpiech. Nie zawsze dostają się do toalety wystarczająco szybko. Zapobieganie wyciekowi z pęcherza może być niemożliwe. Niektórzy ludzie dostosowują się, ograniczając płyny lub odchodząc na zawsze „na wszelki wypadek”.

Podobnie jak w przypadku wszystkich problemów z pęcherzem, występuje częściej u kobiet niż u mężczyzn i z wiekiem staje się bardziej dokuczliwy.

Nadreaktywny pęcherz prawdopodobnie nie poprawi się sam. Najlepszym miejscem do rozpoczęcia może być rozmowa z lekarzem, pielęgniarką zajmującą się nietrzymaniem moczu lub profesjonalnym fizjoterapeutą. Ten pęcherz musi zostać przeszkolony przy użyciu technik nauczonych od wyszkolonego fizjoterapeuty. Leki czasami mogą pomóc.

Jednak dla większości z nas nadmiernie częste wizyty w łazience lub chodzenie „w oczekiwaniu” to nawyk, z którego warto zrezygnować.

• Jennifer King jest honorowym wykładowcą klinicznym na Uniwersytecie w Sydney.

– Ten artykuł został ponownie opublikowany z Rozmowa Na licencji Creative Commons. Przeczytaj oryginalny artykuł.