Jak rekiny pływają bez przerwy? Naukowcy właśnie się dowiedzieli

Nawet drapieżniki nie mogą cały czas czuwać. Ale rekiny, ci eleganccy rybacy z głębin, nie zapowiadają dokładnie, kiedy ucinają sobie drzemkę.

Zostały jednak porzucone przez dziwne zachowanie. Biolodzy morscy odkryli, że rekiny „surfują” po prądach oceanicznych w postaci taśmy przenośnika, co pozwala im obracać się w spoczynku.

Odkrycie nastąpiło, gdy zespół badawczy kierowany przez Yannisa Papastamatiou z Florida International University badał nocne zachowania łowne rekinów rafowych (Carcharhinus amblyrhynchos) na atolu Vakarava w Polinezji Francuskiej.

Te rekiny nigdy nie przestają pływać przez całe życie. Muszą się poruszać, aby wydobyć przez skrzela wystarczającą ilość tlenu, aby utrzymać je przy życiu, więc ciągły odpoczynek, taki jak odpoczynek innych zwierząt, nie wchodzi w rachubę.

Dokładnie to, jak rekiny odpoczywają, było tajemnicą, ponieważ nawet podczas nurkowania w ciągu dnia Papastamatiou zauważył, że rekiny pływają pod prądem wstępującym w określonym kanale. Co ciekawsze, były niezwykle nieruchome, ledwo poruszając płetwami i ogonami.

„W ciągu dnia są bardzo spokojne i wygodne, pływają przy minimalnym wysiłku” Wyjaśnił Papastamatiou. „To ciekawe, bo to bardzo silny nurt”.

Gdy wkradają się do przodu kanału, główne rekiny przesuwają się do tyłu, pozwalając prądowi przenieść je do pozycji wyjściowej. Przypominało to dziwny przenośnik taśmowy – rekiny szły pod prąd, potem były niesione do tyłu, a potem znów poruszały się do przodu.

Był to fenomen, który wymagał różnych narzędzi, aby go odkryć. Zespół wykorzystał kombinację akustycznych znaczników śledzących i podwodnych kamer przymocowanych do rekinów, aby śledzić i monitorować zachowanie zwierząt, gdy w pobliżu nie było ludzi. Mają też swoje terenowe obserwacje rekinów.

Dysponując tymi narzędziami, naukowcy stworzyli model biomechaniczny do obliczania wydatków energetycznych rekinów pływających w prądach wstępujących.

Szare rekiny rafowe dosłownie żyją życiem „tonąć lub pływać”. Z prądem unoszącym je w górę, rekiny mogą się nieco rozluźnić, ograniczając ruchy mięśni do minimum. Według obliczeń zespołu, surfowanie w górę rzeki pozwoliło rekinom na zaoszczędzenie co najmniej 15% ich normalnego zużycia energii podczas pływania.

Mając te informacje, zespół zdał sobie sprawę, że może być w stanie poszukać innych miejsc spoczynku rekinów, opierając się na naszej obecnej wiedzy na temat prądów oceanicznych. Użyli sonaru wielowiązkowego, aby przewidzieć, gdzie mogą nastąpić aktualizacje, i wykorzystali czujniki śledzenia do monitorowania tych punktów.

Korzystając z tych danych z monitorowania, naukowcy byli w stanie potwierdzić, że rekiny rzeczywiście wolą spędzać czas w prądach w górę rzeki w ciągu dnia, dostosowując swoje pozycje, aby jak najlepiej zminimalizować wydatek energetyczny.

Na przykład podczas przypływów, które mają silniejszy prąd wstępujący, rekiny gromadzą się ciasno i wykazują silniejsze zachowanie transmisji taśmy przenośnikowej i schodzą głębiej tam, gdzie prąd jest nieco słabszy.

Podczas odpływów, które powodują większe turbulencje, rekiny rozprzestrzeniają się dalej i trzymają się bliżej powierzchni, aby uniknąć opadających poniżej wód.

Naukowcy stwierdzili, że zachowanie jest podobne do sposobu, w jaki ptaki wykorzystują prąd wstępujący, aby utrzymać się w powietrzu przy minimalnym wydatku energetycznym. Przyszłe badania mogą wykorzystać te informacje do zlokalizowania rekinów i innych gatunków, takich jak kałamarnice, które muszą się poruszać, aby przetrwać.

„To badanie jest fascynującym pokazem morskich pejzaży energetycznych, przestrzennym przedstawieniem tego, ile energii kosztuje zwierzę, aby przejść przez środowisko”. Papastamatiou. powiedział.

„Środowisko morskie jest bardziej dynamiczne z powodu prądów wodnych, które nie są tak bardzo przewidywalne. Mogą zmieniać się sezonowo, w ciągu dnia, nawet z minuty na minutę. Ostatecznie, morskie pejzaże energetyczne pomagają wyjaśnić, dlaczego te zwierzęta utknęły w tym kanale podczas dzień. Teraz. Mamy odpowiedź.

Wyszukiwanie zostało opublikowane w Dziennik Ekologii Zwierząt.